Alle inzendingen over trilling

De trilling van de tinten in de lente. De zomersproetjes op bladeren in Oktober. en de verstilling van de winter in het wit. Je bent een pergola Zonder rozen zei ik; Maar in wording zelf uitgekozen op jouw tijd en methode. Dag meisje met de mandala.…

ik zag je praten met de wind die in vlugge vlaagjes glas vocalen ontlokten die in trilling hun scherven op hokten tot de stilte echt transparant was geworden je lachte om het laatste gerinkel dat chaos completeerde einde gesprek leerde ons dat stilte de norm had gesteld ondanks vele protesten heeft ook de wind zich hierbij…

ik loop voor de muziek uit dat doe ik wel vaker speel op mijn oude dwarsfluit het largo van mijn eeuwig verdriet in mijn rug voel ik de trilling van de trommelaars met koude rilling gepaard in weemoedig gelid, het geluid van de klarinettenbroeders ik loop vooruit de tragiek in mijn benen geaard de laatste gang, gedragen, van mijn…

* Niets kost het trilling der lucht dat maakt sprekers verdacht Woorden! * Woorden schrappen van Grieks Latijnse afkomst degradeert de Europeaan verbaal Brulaap!…

kunnen nemen me achterlaten met een gevoel van tevredenheid, minstens drie ribben op ordentelijke wijze gekneusd Niet omdat je agressief bent, maar jij moet je toch kunnen afreageren Ik was toevallig in de buurt en ja er tegen bestand, eerder daar geweest Ook zou ik denken dat ik je liefheb zoals een avond in januari kan houden van een trilling…

Als een tinteling doortrekt verstuurde energie langs onverkende paden en maakt voelbaar het verlangen in de trilling van de lucht. Vlieg vogel waar jouw hart wil dalen.…

de viool het is alsof ik de snaren stilletjes hoor huilen tranen zich in elke trilling rond het hout verschuilen mijn emoties zweven mee breken met de klanken open bevrijden dat wat ongemerkt naar binnen was geslopen een kamer vol gevoelens ik zit er middenin tot aan de laatste noot lief ik het lied van de violin…

jij hebt aan mijn leven een dag toegevoegd een duizelingwekkend moment waarin ik was licht tintelend vrij jij droeg mijn uren op lichte vlindervingertoppen legde de stilte in vleugels van vogels verzonken ik heb een dag van mijn leven gemeten niet in stappen of in mijlen maar door trillingen op mijn huid en ik sloot mijn ogen…

net als liefde moet je er steeds weer naar grijpen lopen de trillingen langs je broekspijpen ik wil het pakken net als liefde ik wil steeds meer elke keer ik wil het pakken net als liefde zo voelt het aan ik laat me volledig gaan ik wil het pakken net als liefde die mooie vormen die mijn hoofd bestormen ik wil het pakken net…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

Met droeve ogen keek hij naar mij Ik keek terug en zag het verdriet op zijn gezicht Met droeve ogen hield hij me vast Ik omarmde ook hem en voelde de zwakte in zijn ziel Met droeve ogen sprak hij tegen mij Ik antwoordde en hoorde de trilling in zijn stem Met droeve ogen Hij sloot zijn ogen, liet z'n hoofd hangen en zweeg.…

druppel ik naar binnen door de poriën van je zwoele lichaam in de meren van je ogen weerspiegelt nog het levensverhaal en in de schelpen van je oren ruist nog donkere verwarring maar innig onder je wuivende haren bloeien wij op de liefdevolle woorden vanuit mijn mond strooiend over onze handen gevoelens in gezamenlijke energie in een trilling…

in de stil gebleven lucht bewoog iets niet vanzelf, niet zonder kleine voortgezette trillingen door tijd en de glans van weergaloze weerschijn uit kortstondig licht gevangen, kleurrijk tussen bladeren en een oud gebaar aangeraakt door zachte adem gleed een klein kristal tot aan een ander, tikte tinkelend en daar opende geluid een…

Trillingen in het ondergrondse lopen in mij door. Reeds grijpt de wildernis mij bij de benen. Aan alle deuren schudt de wind. De wolven wapenen zich tot de tanden. In kamerhoeken kreunt de lucht. ------------------------------------ Uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

(Kobe/Japan 1995) Door een van onverwachte herkomst wilde vleugelslag bewogen golft de gekleurde hemel van midden januari Het licht is zwart het duistere is licht vanuit een verte roepen zachte stemmen Het is vanuit de grond dat trillingen de aarde…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

achter in mijn hoofd begonnen trillingen als aardschokken toen de woorden door jou gesproken tot mij doordrongen maar ik hou helemaal niet van jou het was het opkleed naar verlaten straten zwerfhonden en ik zo alleen zo leeg zo klein verdrinkend in nachtmerrie’s en dromen achtergebleven angst die ik graag vergeet we zullen…

Ergens klinken klanken Zacht gespeeld, maar hoorbaar Klank als kleine trillingen In ondiep golvend water Ergens klinken klanken Die niemand ooit opmerkte Die stilletjes weggevaagd worden Door populaire rockmuziek Ergens klinken klanken Ik wou ze zo graag delen Anderen muziek leren kennen Maar heb ze als enige gehoord...…

Zou kunnen dat alles trilling is licht, lucht, water en land teruggebracht tot atomen wij kijken naar het land op deze morgen in de Cévennes zeggen niet hoe de wind met de wolken speelt zich verbaast we frituren de zoete uien in kikkererwtenmeel voeren elkaar goudgeel verwonderen ons over het glanzen de dingen zijn niet wat ze lijken…

Heerlijke zachte klanken dansen door de zaal in ritme van onnavolgbare akkoorden als op vlindervleugels gedragen van bloem tot bloem proevende de zoete nectar trilling van snaren vibrerend met de lucht golven als rustig kabbelend water over een oeverloos meer dat nergens regelmaat verstoord en elke spanning of stress wegebt van de…

blauw schuurt voorzichtig de witte wereld open rafelt randen die vrij zicht nog enigszins belemmeren maar vlot oplossen onder een al warm zonnetje waar blauw universele kou spiegelt uit het absolute nulpunt beweging langzaam stopt en inertie de overhand krijgt doordat energie van atomen niet meer in trilling kan…

Ik word gek van het gescheur en geschommel in mij, Mijn lichaam zit vol met trillingen. Passagiers stampen op mij, laten rommel achter. Zo zeer doet dat mij. Als een trein, wacht ik op de dag dat ik uit de bocht mag. Iets te snel waardoor ik slip en nog besta uit losse flodders in de lucht…

Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar los en schittering daalt neer, godsgebaar. Ik was er niet, weigerde, was niet klaar. Ik ben er nu, solitair en ik staar naar sterren van jouw beeld, voorbeeldig daar.…

Sommigen ruiken het, gevoel van wrijving, trilling – donkere handen reeds tot vuisten gebundeld – dan een schot in de tijd, kristalhelderheid vult een leegte, jagend en zo windklaps… Enkel de stille getuigen roeren zich met genoegen in het geweld. Een hoekje gereserveerd, reikhalzend en hongerig.…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht een trilling…

diep van binnen zit zeer opgeslagen, zeer diep diepzeezeer ratten zitten in een cirkel om een schaal met melk na verloop van tijd: een trilling een week gevoel, een kleine wee die zich voortplant, een golf wordt een eindeloze golf om in te verzuipen sluit de ogen ga onder, slaap word wakker in het zand met de zon op je lichaam…

Zijn geweven huis van ragfijne draden glanzend veld van dauw lijkt in het niets te zweven Als een echt strateeg geduldig wachtend op de nietsvermoedende prooi verstrikt in zijn weefsel Waar de woeste trilling door benarde vrijheidsstrijd van wat zich daar gevangen zette zijn schuilplaats bereikt Schiet hij tevoorschijn en verslindt…

wat in gedachten verzonken luisterend naar de muziek voel ik, hoe in trillingen van de strijkstok op de snaren de stem van de viool melancholisch of frivool een sprei van innige klanken kan leggen over het publiek het zijn de handen vol passie gedreven die het timbre in het hart laten komen gelijk in vogelbomen tonen zich zetten tussen…

de wind waait, zwaait fluistert wat in mijn oor tonen smelten samen tot een gerieflijke trilling roezemoezen in koor takken wiegelen als magische silhouetten ongedwongen vier ik het dynamisch jaargetij ga bloemetjes buiten zetten de wind waait, zwaait wat koel en zacht geruis als een streling, heling een element van vertrouwen bij…