het geluid van glas
in de stil gebleven lucht bewoog iets
niet vanzelf, niet zonder kleine voortgezette
trillingen door tijd
en de glans van weergaloze weerschijn
uit kortstondig licht gevangen,
kleurrijk
tussen bladeren en een oud gebaar
aangeraakt door zachte adem gleed
een klein kristal tot aan een ander, tikte
tinkelend
en daar
opende geluid een waterval
aan tonen
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...togedicht.php?fotogedicht=glas
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 26 augustus 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie