Alle inzendingen over tunnel

Kijk uit als je een tunnel wilt passeren En raak als postbode geen pakje aan; Niet als soldaat naar de vierdaagse gaan, Nooit op de roze kermis paraderen. Dit weekend klonk een welgemende zucht: De dreiging hangt gewoon weer in de lucht.…

met dank aan R.J Stips door de tunnel richting brug iets voorbij de stallen van van Gend & Loos schuin tegenover het grote postkantoor daar oefende de jongens van 'SUPERSISTER' op een etage achter gesloten gordijnen want;'SHE WAS NAKED'…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

Angst is een tunnel waar je doorheen gaat terwijl je meerijdt op het gevoel van angst tot het je naar een diepere laag van de werkelijkheid draagt Angst is een ontkenning van andere gevoelens wanneer het oorspronkelijke gevoel geaccepteerd en ervaren wordt wordt de knoop ontward…

In mijn tunnel Die vacuum is gezogen Door de tijd zijn er van Tijd tot tijd gedachten Waarin ik steeds Weer opnieuw uit de Sluimer word gewekt Waarin de dingen te Vanzelfsprekend zijn En het heden onontkoombaar Titel met dank aan Ger Groot, filosoof.…

Een wolf is door een smalle pijp gekropen Die eigenlijk als tunnel dient voor dassen Dat blijkbaar door die pijp ook wolven passen Is niet iets wat een das (of schaap) zal hopen Straks zie je dat een wolf die onvermoed De pijp uitgaat een das de das om doet…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

In een tunnel met gaatjes druppelt het water Het is als een douchekop of als een transpirerende huid Ingevallen wangen met stoppels Een deken met straaltjes muziek ligt op een onbehaarde huid van een laatste in de rij De kaartjes zijn gekocht Een inhaalrace is begonnen De volgende ronde biedt zich aan.…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

Als nou de A58 spekglad is en de tunnel gratis mij niet gezien in ‘Neuzen waar het anders toch altijd goed toeven is sorry Porgy, gezellige Bess en Westbeer met je fijne verwarmde buitenterras je heerlijke vino’s plus pistaccio’s in een flesje sorry.…

ongenaakbaar spant beton over hun laatste zuchten zij konden niet vluchten uit de tunnel des doods omstuwd door feest breekt chaos de geest stuurloos botst wat komt en is geweest hoofden buigen in stil getuigen van de laatste love parade…

Het einde van de tunnel lijkt nabij, Wat grijs werd zal voorzichtig weer gaan kleuren. Er staan weer leuke dingen te gebeuren, Met mitsen en met maren en tenzij. Op voorhand wil ik niemands vreugde doven, Maar het is wel éérst zien en dan geloven.…

Wat was het dat je liet doen wat je deed, Dat je door die lange duistere tunnel keek? Dat alles, die morgen, zoveel anders leek? Was er niets anders dan slechts jouw leed? Je tijd was bij lange na nog niet verstreken, Toen de dood je in zijn veilige armen nam.…

Het toegeknepen oog van de storm overweegt zijn onbesuisde pad, vervaarlijk kleppert een zilveren wind door vochtige tunnels. Gillend waaien laatste flarden stilte uit het haar van de nacht, terwijl in diepe kelders bleke angst een veilig heenkomen zoekt.…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

De vrees der Goden onbemind verdriet verscheurd slecht gezind Niemand geen arm, geen schouder verlaten, donker met de dag... ouder Je gezicht vegeten, onherkenbaar niets rest alles wordt te zwaar De tunnel lonkt aan het einde licht een laatste zucht voor de dood gezwicht…

Een donkere kronkelende tunnel een dikke zwarte lijn... met aan het eind een lichtpunt. Dat ben jij... laat je me vrij? Je hebt de sleutel tot mij. Je geeft mijn leven kleur Gum het zwarte uit voor mij...…

In schril contrast met asfalt, staal en grijs beton, het razen en gejakker door regen, sneeuw, onder zon, staat het idee van reizen In beweging word je wakker Als alles op zijn plek valt weet je hoe je leven moet Door tunnel, straat, onder weg Onderweg komt alles goed…

schimmendans voorbij verloren deuren als in harde klanken om adem om lucht om leven een zwarte oorlog woedt ik wil niet maar ik moet een beetje sterven tussen allen in het donker bidden om wat licht aan het eind van de tunnel…

haastte de intellectueel Die komt pas na een paar bier zei de drinker Een tunnel graven zei de clown in alle ernst en de dichter was vooral op zoek naar de simpele ziel die hij zelf misschien nog 't meeste was.…

Naar het einde van de tunnel. Het kwam hard aan, maar dat was het begin van hun bestaan.…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Een lichtpartikel die over en onder me golft ben je ooit geweest Steeds vorsend naar de perfecte superpositie bevinden we ons op twee plaatsen tegelijk in een wolk van onwaarschijnlijkheid waarin onze impulsen uiteenrafelen en naast elkaar tunnelen zonder ontsnappingsroutes uit dat mooie kaartenhuisje van ons Onze liefde is…

Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven.…

Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

bruggen zijn gebouwd tunnels gegraven bergen geslecht dalen gevuld in een leven vol dagen was het ravijn wel zo diep en het graniet onbegaanbaar bleef de rivier in al die tijd echt onbevaarbaar mogen wij wel de aarde trotseren of is leven van elkaar leren…

Hersens die in Zichzelf begraven zijn, Geen signalen meer Naar de wereld Om mij heen, Alleen het lichaam nog Dat gevoelloos verder Gaat, op weg wie weet Waar naar toe, Misschien wel gewoon Naar nergens, en Onderweg niemand Die mij nog ziet Als ik contactloos Verder loop door De donkere tunnel Die mijn leven heet…

Ondanks onze rotondes die wij hadden ingebeeld rij jij door jouw tunnel naar het begin van het licht.…