Alle inzendingen over tussen ons?

Een zwerfkei vergroeit z'n wezen tussen wat zand en klei. Kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en vriendschap wordt bemind.…

tussen de wieren verbleekt een zonnebloempit hij moet de grond in stille zaterdag…

Kijk naar de zee Daar tussen de golven Zwemt een godin Door water bedolven Kijk naar de zee Ze neemt me met zich mee! Kijk naar het vuur Daar tussen die vonken Brandt een godin Schoonheid geschonken Kijk naar het vuur Ze is zo mooi en puur!…

oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren zo zul je schitteren aan de horizon van een nieuw leven aan het eind van de reis het nemen en geven herinnering gebleven…

Ja toen, ja toen zag ik een bij op een najaarsbloem tussen het geurende stuifmeel, de voelende dauwdruppels en de tastende bladeren in het groen. Ja toen, ja toen hoorde ik een bij zachtjes zingen tussen het blauw van de seringen, tussen goudkleurig en vermiljoen, tussen wat haar lokte in het groen.…

tussen de resten van haar leven vond ik brieven zonder woord boeken die niet zijn geschreven vragen die nooit zijn gehoord tussen de resten van haar leven vond ik beelden uit haar jeugd liefdes die niet zijn bedreven kinderjaren zonder vreugd tussen de resten van haar leven vond ik foto’s zonder kleur dromen die niet zijn gebleven rozentuinen…

Jij en ik, alleen wij samen tussen velden en nevel. Stilte temidden van velden, over ons heen. Liefde tussen ons in, altijd al aanwezig.…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

aan de overkant tussen het riet staat een ooievaar wie wordt hem gewaar? tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Sneeuwkristallen streken langs haar slaap naar beneden in een droom die droomde tussen hoofd en kussen Een nacht vol sterren dwaalden tussen handen vingers stilden de donkere trilling het naarstig weerzien De ochtendzon ontwaakte raakte betovering tussen nu en de lakens van verleden…

Verzonken uren in de klagende nacht zoekend naar het stillende fluister Zij staan voor de spiegel verdwaasd bewasemd tussen spatten tandpasta Tussen heden en morgen verstikt het verleden tussen nu en dan liggen dagen zegt hij waarin ik vluchten kan in de oppervlakkige voor even zijn wij verdwenen…

Ze leven in de bergen precies daar tussen groen en heuvel. Precies in het midden, tussen paradijs en orgastisch goed. Maar van alle groen en heerlijkheid hebben pad en slang besloten geen onderdeel te willen zijn. Dat is een glooiend euvel. Tussen wrat en slijm gewroet.…

Tussen ons ligt een wereld van verschil niet zeker van onverschilligheid kom laten we samen dansen nu het is de tijd van de flamingo’s hoe we zwieren en drinken in de nacht luttele centimeters van de werkelijkheid het ontwaken lijkt langer te duren dan gewoonlijk misschien dat deze ochtend extra aandacht verdient maar jij denkt nog aan…

Nu, tussen schemering en nacht, nu is je tijd gekomen. Nog slechts verleden wat ons wacht, en nooit meer toekomstdromen. Nu, tussen schemering en nacht, rest enkel nog verscheiden. Leg af je angsten en je pijn, je gaat "over" het lijden.…

ik kijk naar mijn leven, het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij ik kan niet meer onderscheiden tussen "zien" en "ontwijken" tussen mij en iedereen, ik doe mijn ogen dicht.…

Een tobber is hij een bleekselderij tussen de blozende carnivoren een uitgedroogde pruim tussen de sappige koteletten angstig prikkend in het groen altijd verdacht op een slavink…

Tussen diepzwart en stralend wit leeft onze veelkleurige nuance. Tussen voor en erg tegen woont het fijne compromis. Tussen gelijk en ongelijk woedt felle stammenstrijd. Alleen levenslustige mensen wisselen van gedachten. Zonder respect voor tegenstellingen kan niemand aandachtig worden. Wordt zich geen mens bewust.…

Verschillen tussen haar en hem. Verschillen tussen hoofd en hart. Verschillen tussen hart en stem. Accepteer van alles wat. Accepteer van ieder twee. Accepteer gevoelens recht. Accepteer, want ieder telt mee.…

in de spelonken van mijn geest in duisternis gehuld tussen de stronken van mijn vrees ligt mijn verloren schuld in de kerkers van mijn verlangen in ware droefenis tussen zwak en sterk gevangen ligt mijn vergiffenis in de plooien van mijn geweten in vreemde vorm verbogen tussen ziel en zaligheid vergeten ligt mijn onvermogen…

Wat er is tussen hem en het laat zich met trage vaagheid beschrijven tussen hemel en aarde is ook zo iets wat mensen motiveert bindt het het met hem het verklaarbare blijft het verborgene ook met moeite is hij het die het vormgeeft…

Ze zeggen zo vaak er is meer tussen hemel en aarde dat zal wel dat respecteer ik ook naar anderen maar zelf zeg ik tot mezelf er is zoveel meer op aarde zoveel meer dan tussen hemel en aarde!!…

Alleen slingeren tussen zij en zij.…

Maar tussen wieg en graf, zullen we verdriet ervaren. Angst en pijn zal een deel, van onze blijdschap zijn. Tussen wieg en graf, moeten we leren leven. Tussen wieg en graf, moeten we leren geven. Tussen wieg en graf, en zullen velen vragen, waarom ze hebben gehaat, en wie hen liefde gaf.…

onder de bladeren woelt een kever de oppervlakte nabij met een bal vol dromen tussen zijn roestige grijpertjes in een herfstig landschap hijgt hij tussen geel blad en afgevallen appel en rolt zijn garen tussen de mestkeverballetjes door een gevoelstroom vol leven om kalm en als mist weer in zijn warm hol te verdwijnen…

hier ontwaakt de jonge vrouw tussen stof van gisteren en een minnaar met zijn voet tussen de deur lichaamstaal raakt verward in het laken ze lacht, de nacht gelaten bij de maan schampt de dag haar grijze ramen gedachten verbergt ze tussen lingerie voor de naam die haar wil kennen ze moet gaan, voorbij het oude vuur…

Niemandsland tussen twee werelden. Wonend in het wit tussen de woorden. Ongedachte, onvertaalde leegte, Ruimte biedend aan wat bijna is. Aan nog niet gevoeld gemis. Aan het nog onbestemde.…

glipt het hart zomaar uit mijn handen vandaan ben ik te traag tussen eenzame wolken van bestaan dwaal ik maar wat tussen levens in vangt de kat de tijd met haar gespin…

Soms verschijnt het Achter de mist In een mensenmassa Diep tussen kreupelhout Tijdens de synchrone spreeuwenvlucht Tussen een bloemenzee Onder schilderslagen Het Bombardeert mijn brein Met verwondering.…