Alle inzendingen over tussentijd

-bewaaradvies droog en donker bewaren- ik begeef me op hellend vlak ben nauwelijks zichtbaar waar ik ben steeds bezig met woorden te worden zonder eeuwig te verblijven toch tussentijds ergens te beklijven hoewel meegaand dwars door elk orgaan van betekenis…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille tussentijd…

Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? --------------------------------- uit: 'Vreemde wil', 1994.…

En in de tussentijd is dit leven als een verre, vreemde droom. Waar adembenemend mooie vergezichten en betoverende muziek wrede dodenakkers onbegrijpelijk omlijsten. Als ik nu straks weer wakker word, ben ik dan ergens, of wordt het opnieuw...nergens ?…

neem nog een stuk cake, ontwaar tussentijds zodat dit waarnemen heet vandaag verjaart de dag zonder datum als uren zonder wijzer het begin van geschiedenis markeert het moment dat voortduurt zonder duur en spreken afgebroken zinnen over volmaaktheid van het woord dat wacht…

met nog een uur te gaan vastgelegd in de genen van tijd stokt een adem na alles wat is gezegd over voortgang en bij tussentijdse evaluatie blijft er nog een open veld wachten op bewolking op het volstrekt helder onvoltooide waaronder ons eigen gelijk verder geen nieuws en telt niemand zijn dagen…

10 jaar samen mijn strijd het blijft moeilijk van tijd tot tijd Nu samen een strijd onze strijd het is moeilijk in de tussentijd Beide positief voor en met elkaar blijven knokken ook de volgende 10 jaar Dankbaar mag ik zijn voor de ontstane vriendschap zo apart, zo fijn…

Een vlakke vlucht in kleurloze tonen. Het is gebakken lucht, er valt niets te belonen. Tekens aan de wand als voorbode van een broos bestand tussen een man en een vrouw die louter zwijgen. Geen spijt of berouw, wel stilte aaneenrijgen. Een vruchteloos gebaar, door niemand gedragen. Allen staan daar maar en idealen vervagen. De vroege…

Het ongelijk van tussentijd.…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

Tweede Kamerlid Joël Voordewind doet zijn naam eer aan en zijn pragmatisch christen zijn dwingt respect af ik verheug me op kerst en voor de tussentijd op ´veilige´ geesten!…

We zijn bekend met oever en wal met gras begroeid beschoeid met palen of hout De waterloop driftig soms ijskoud We nemen onszelf in de tussentijd .....de maat Het overbruggen in ons als 'n voetveer verankerd.…

hoe is de tussenstand, vroeg zij toen hij de kamer binnensloop om tussentijds te innen ik weet dat je verloren hebt sprak hij, als ik de keren tel dat je het lopen liet verlies genomen hebt of teruggegaan naar af zoals ik zie niet tot het uiterste je best gedaan of opgekomen bent voor wat je dierbaar was ik vind je dus een loser maar…

ook als een dag als gisteren voorbij is is er nog ruimte in tussentijden die men orde noemt soms ontmoedigend in ongebluste taal altijd met vragen naar iets dat er nooit is daar kleeft geen antwoord aan er is een plaats in het hart een aanbidding door alle wijzen en nooit gemakkelijk te vinden de eeuwige gelijkenis met die ander in zeeën…

(met dank aan Roger Wastijn) wij zijn reizigers in de tijd met bagage op de rug we hebben maar een enkeltje en er is geen weg terug de zogenaamde tussentijd van altijd onderweg is niet veel meer dan vluchtigheid waaraan men gaarne hecht we zijn niets meer dan reizigers op doorreis in de tijd de één bereikt het morgenland een ander…

weglaten van poespas sleetse rituelen ontmasker wat zich verschuilt oh jee wie raakt mij aan eenvoud en stilstaan leef voort mag ik even tussentijds komen leven!…

zoals een … boom zich plooit naar de wind de stroming de vis de weg wijst in het water zoals een spel wordt beleefd door een kind zoals het wel - en levenslustig eenden gesnater zoals dat wat was langzaam versmelt tot later zo is het dat het leven is en steeds zal gaan en zijn en in de tussentijd is het er elke dag weer voor de…

Ik vraag haar wel te ondertekenen een tussentijds vrij-contract en steeds opnieuw, want wat roept ze graag: "verkracht me, verkracht me" Ik ben dan wel geil, maar niet gek en stoot haar overeenkomstig haar standjes en de standjes die ze gaf en denk dan "ik pak je, ik pak je" Ik heb er wel steeds minder plezier in in die ge-emancipeerde…

de wind had mijn bloemen afgepakt geknakt lagen ze verspreid, in tijdloos verder dromen onder versgevallen blad droogde slechts wat oude aarde over oude bomen viel het licht fel in een gat opnieuw geopend door de harde kern van wat ik ooit verloren had in de tussentijd van nu vergeef ik al mijn pijn tot aan de witte draden van het hoge…

. ------------------------------- uit: 'De tussentijd', 2004.…

nu ik mezelf met spiegels verwar blijkt mijn massief windgevoelig en mijn pluim een woordwolk er is geen eenvoudige weg om te kiezen, tussentijds in verstikking boven ademvrees als doorschijn is fijngewreven tot glazen fragmenten lijdend in gevonden voorwerp aan een lichte vorm van verdwaling tussen vogels en fotonen doch onvervreemd…

Duisternis, ik weet het er is zoveel over getwijfeld ik kon de ingang niet vinden was in de worsteling te wrang voor eenzijdig niet beminnen en ik hield het beetje licht ook vast in mijn grijpgrage vrouwenvuisten vol onbegrip, maar met vertrouwen dat onze vergissing niet blijvend was of weg zou kwijnen in de tussentijd ik hield immer jouw…

Genieten in tussentijd benen vinden hun weg gedachten dwalen af, van louterend welbevinden, geen angst voluit te leven.…

oprollend zich de slaap gevat met opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld in donkere vachten, geen gedachte die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee ken ik mij pas, warm gevouwen deinend deint alles dubbel, ik lig er bijna ongeboren bij, dobber in eigen sop tot de dag er op volgt: 'goeiemorgen…

Het is tijd om op te gaan ruimen overgeven aan de ruimte Het is tijd om puin te ruimen uit te huilen Op weg naar de zon wachten op dit vervallen balkon Het pad dat voor ons ligt tussen donker en licht Het groen heeft zoveel aangericht tussen donker en licht De boulevard van gebroken dromen is mij in de tussentijds zoveel…

hun bol maar jij droomt nog en hunkert vaker in de tijd van slapeloos verlangen op het grasveld in het middenland staan drie eiken, hoge kruinen als in een droom geraakt door de maan er is een toverwoord op deze plek beland, in een gesprek met alle uilen vlieg je daar weg als een torenspecht in realiteit verdwenen vlucht naar de tussentijd…

mijn geest krijg je niet zomaar te pakken die is onderweg wellicht al ver weg Maar als je in mijn geest handelt treed ik weer even in als je dan naar mijn lichaam kijkt voel je weer m'n aanwezigheid en ik die van jullie dan nemen we repectvol wederzijds afscheid in mijn en onze geest tot onze toekomstige vereniging en in die korte tussentijd…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

langs de grenzen van zichtbaar licht onttrek ik mij even aan eeuwigheid tussentijds sta ik kort in het zicht als speelbal van eigenwijze tijd hooguit hoogte, waarmerk van reliëf of diepte in groeven van voordood gezichten, van mensen die ik nog tref een rimpel in de vijver van stille nood heeft het zin te beklijven gekerfd in beelden, kruimig…