Alle inzendingen over uien

Het huilen van een kind zet je soms op het verkeerde been, maar da's andersom ook zo, wanneer Opa uien staat te snijden, denkt het kind: ik maak dat ik wegkom. Heb zeker wat verkeerd gedaan. Loopt zachtjes en timide naar Oma, heeft Opa pijn? Oma snapt het niet meteen, tot ze haar man ziet, met rode ogen...…

Doch de hardgeworden kern van uien uit haar wintertuin verwijderde zij zorgvuldig, ook de nieuw uitziende scheuten. En de soep zou zeker evenwichtig zijn voor hun bloed- jes zonder blik. Haar keuken leek een hoopje puin.…

Ik stak de sleutel in het slot en wrikte de deuren schuurden langs de drempel de kamer was verlicht, het bed verspreid op tafel stond een pot met soep de haverkoeken lagen op een bord en vet, geeloranje kaas en uien en augurken ik kon lopen door de kamer met een mond vol Schotse zalm aan tafel zitten bij de warmte van een vuur bekers vol…

'Drie koolmezen op de rand van de waterschaal', mompelde ik, terwijl ik ijverig uien sneed. Het zou weer een heerlijk soepje worden.…

er liggen uien bleek in de middagzon ze liggen op tafel naast prei en rode kool en wat bruin brood zeker belegen kaas de hele ruimte ruikt naar kaas en knoflook en er zijn stemmen ze praten over bijna niets het weer en de bewolking die of die die te laat komt weer terug is uit een ver land waar we verder niets van horen…

Regerend buiten Lewedorp over een geduldig volk: Bieten, Ooft en Uien. Uitziend naar... een overdonderende Lente!…

ik was even weg en huisde elders niet dat ik mezelf kwijt was maar vertoefde nabij kwelders en schorren kreken en blauwe luchten en zocht mezelf en terwijl ik dat zeg zag ik velden vol uien, neen, zij waren nog ver van een dreigend verdorren wel deed de lucht mij drukkend zuchten ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt wilde het…

Het groen heeft zijn strijd verloren Weekhartig vervallen de geurpapillen Door geruisloos aroma´s te verstoren veranderen alle bekende stillen Okeren bruinen de geur van uien Brandranzig smeulen houten klossen Natte winterse sneeuwwitte buien Lavendelkleurig verre mistige bossen.…

De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten van de blatende schapen en de paniekerige kievietgeluiden, de kleurige, tedere bloemen en de kippen met hun rustgevende getok. Met een schoffel raas ik door de aarde.…

Nou ja uien is ook nog een exportartikel van ons. In duizenden vrachtauto's worden duizenden tonnen uien geladen. Soms vers van het land met stelen en bloemen er nog aan. Verder kunnen we niks. Dus alleen maar suikerbieten en aardappels exporteren wij. Voor patat met mayonaise en Zwitsers aardappelgerecht.…

In de verte luidt een kerkklok over de mistige grijze velden Het is herfst De bladeren dwarrelen Over de verlaten akkers De eenzame vrouw Keert terug naar haar hut Ze zocht de laatste aardappels en uien van het land Weemoedig denkt ze terug aan de ver vervlogen tijd Ze verloor haar man en kind In een wrede oorlog Ze blijft…

Een drassige delta vormt de kelk In de stroom herken ik de steel Daar bloeit het dorp Drijven vijanden handel In graan, uien, vijgen In de rotswand is de steenbok uitgehouwen Een uitverkoren prooi die briest Resten van vroege jagers verzinken in het slib Blootsvoets klimt de boer in dadelpalmen Langs rafelig touw Haalt hij de oogst binnen…

op de kleine lapjes grond liggen de uien in rechte lijnen, langs fietsend,is de geur voor even een scherp doordringen voor de stadse fietser op het land. onder de midden op het land alleenstaande bomen zoeken schapen schaduw, liggen poelen te wachten op water, stil is de hoop bij de boer, niet bij de stadse fietser op het land.…

statige panden aan de rand de tijd gespiegeld in de stikken van mijn oma’s Zeeuwse dracht ik hoor theedrinkende terrassen een sigaren rokend zware stem bij kar en kraam kletsende vrouwen de luide schreeuw der marktkoopman ik ruik de in een ton gerookte paling de geur van varken, paard en koe van zilte vers gevangen vis van pas gerooide uien…

Ik heb jarenlang geploeterd met bloemen, aardappels, aardbeien, frambozen, uien, courgettes, rode en zwarte bessen, pruimen, appels, peren, bonen, rozemarijn en peterselie. Na al die jaren staat het volkstuinhuisje op instorten en is de bodem zo goed als onvruchtbaar geworden.…

Diner voor 2 Na eindelijk op de Albert Kuip te zijn beland Kon ik mijn inkopen doen in het groente en kruiden land Gelijk vroeg de marktboer dag kerel waarmee mag ik jou helpen uit den brand Hoi Dag heer, gaarne van U 2 grote rode uien courgette Laos en een bosje koriander Graag wat citroengras, gember kokosmelk, nee niet van dat merk maar die…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…

roadburstjes flyche hene en teruch en ete de overbleven krûmels wyken fan moalens staan grimelgrammelech teugen de hemel an wer ut laaste sonlicht skynt in skimereche dampen vertaling: in dromerige sneeuw mistroostig de hele dag in de stad rondgeslenterd verkleumd van de kou last van wintertenen en een hongerige maag winterwortels met uien…

het idee natuurlijk lang nog niet zo kwaad die hele grijze golf is ook in één keer van de straat geen files meer met caravans propvol senioren en op geen enkele hangplek zul je nog gemummel horen Het callcenter van NUON wordt gemanaged door mijn oma soms moet u even wachten dan verwisselt ze haar stoma bij Albert Heyn sjouwt Ome Freek met uien…

Naar schapen rook het op de Boompjes, naar uien op de Spaanse Ka. Aan ‘t Nieuwe Werk geurden citroenen en bij het Entredepot tabak. Kortom, er valt geen reuk te ruiken, die aan dit havenbeeld ontbrak. Maar later, toen ik op mijn tochten in aller Heeren landen kwam, kon het mij dikwijls overvallen: hier ruikt het net als in Rotterdam!…

vandaan die invasie van lentelijke lichtgevoeligheid ondragelijk bijna witte vleugels gespikkeld uit een droom ontwaakte nacht zo vroeg een hand vol ochtenddauw gedronken van glanzende grassprieten en enige uren die klonken als zware klokken in een dorp tussen niet gespecificeerde bergen waar mensen wonen ergens op aarde uit haar voegen prei en uien…