Alle inzendingen over uitspreken

mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef ik de karnemelk van uw lippen de appels van uw wangen hoor ik u uitspreken…

Was enigszins verbaasd dat je bij de laatste les op de weide bij de abdij jezelf graag uitspreken wou over hoe dankbaar je was een lid te zijn van de groep dat je van elk van ons had geleerd dankbaarheid had ondervonden Er ontstond een moment van komend gemis definitief bewaarheid op Hemelvaartsdag Jij en ik geloofden niet in engelen Bewust…

Je harnas in vlees en bloed beschermer van geest en hart Ondoordringbaar wie kijkt een puurheid die me tart Een liefdesbootje meert aan in een moment van verlies De wijsheid van levensvisie een thuishaven die ik verkies Meer dan ik ooit kan uitspreken omhelst die glimlach het gemoed Een zichtbare engel die ik erken met zuivere stem als…

Niemand weet wat wij weten Maar ik weet meer dan jij denkt En jij weet wat ik bedoel Ik zal je nooit vergeten Het was meer dan een moment En het was altijd met gevoel Wat wij weten blijft onuitgesproken Want uitspreken voegt niks toe De wetenschap heeft mij gebroken Het maakt niet meer uit wat ik doe Jij hebt het vuur in mijn hart…

Ik kan er dan wel anders over denken, het uitspreken zou haar krenken. Mijn respect heeft ze allang gewonnen, en daarbij, ze is niet jong en onbezonnen.…

voelen zonder aanraking enkel een blik die mij met de kracht van een elektrische impuls meer liefde en warmte schenkt dan lichamelijke passie ooit je zachte stem die zingt van verlangen in een melodie van hunkering naar liefde elke vezel van mijn lichaam meer en dieper streelt dan een hand ooit reiken zal het houden van nooit uitspreken…

Alle deze dingen worden zo moede dat niemand het zoude kunnen uitspreken. Het murmureren van bronnen en beken versta ik mis: het is de doffe woede van wie wel weten dat er in het teken van hun geboorte nooit nog iets ten goede wordt bijgeschreven; van onder de hoede van wat ze zijn zoekt geen meer uit te breken.…

Je kunt het niet meer uitspreken, want je hart zou breken. Onschuldige mensen, jong en oud, worden uit het leven gerukt. Zomaar van hun aardse bestaan geplukt, door soortgenoten met een steen in hun borst in plaats van een hart. Zonder scrupules zorgen ze voor smart. Het is nog niet gedaan, het is het begin van de orkaan.…

Kent u niet die mensen Met die uitspraken “Dat zou bij mij niet gebeuren” Maar in mijn perceptie Zijn dat heel veel mensen Waar doorgaans niets gebeurt Niks, nada, noppes Kent u van die mensen Die zich uitspreken Over intieme aangelegenheden Alsof ze zelf relaties lang ervaring hebben Ik ervaar dat als een bijzondere Een heel bijzondere…

waarom praten we de pijn niet uit zo kunnen we nimmer de deur tussen heden en verleden sluiten blijft het altijd tochten, stormen zal de kou ons vereenzamen in onszelf het geluk om ons heen is niet een met jou, met mij de facade van de spiegel reflecteert de pijn in ons hart honderdduizend woorden niet een uitspreekbaar gedachten turbulent…

Soms kan ik de drang echt niet weerstaan en jump ik op mijn fiets om naar een Chinees restaurant te gaan, waar ik dan nasi goreng speciaal bestel en als een kind zo blij naar de karpers in het grote aquarium kijk, terwijl ik gespannen wacht op het uitspreken van mijn nummer en de dierbare vraag 'extra sambal erbij?…

Als ik je aankijk lees ik iets in je ogen Je wilt me wat vragen, maar je durft het niet We hebben nooit over onze gevoelens gelogen Maar het uitspreken geeft aan beiden verdriet Daarom blijft jouw vraag onuitgesproken Maar dat kleine, dat fijne gevoel heb ik ook Tussen ons kan er niets méér zijn dan vriendschap Andere gevoelens moeten opgaan…

Konigin Beatrix der Nederlanden sinds 30 april 1980 Ze mag niet stemmen ze mag niet formeel regeren ze mag niet formeel reageren ze mag niet meer formeren ze mag niet meer informeren Ze mag wel handtekeningen zetten ze mag wel linten doorknippen ze mag wel zwaaien naar het volk ze mag wel met kerst wat toespreken ze mag nog de troonrede uitspreken…

En heeft hij dit klavier, bij felle meesterstreken, schier levend doen zijn woord, zijn hart, zijn ziel en zijn gedacht uitspreken? Hebt gij Tinel, Edgar Tinel gezien, gezien en hem verstanden; en zijt gij niet meer mens weer opgestaan, van onder zijne handen?…

smijtende borden Op de grond vallend bestek Met pieperderpiep schuivende stoelen Kukkelende tokkende kinderen En een haastig kris kras door elkaar geloop Van de naar (vr)eten zoekende volwassen massa Probeer ik persoonlijk De sfeer er in te houden Van best smakelijk eten Als ik voorafgaand Aan en voor mijn tafelgenoten Het “eet smakelijk” wil uitspreken…

Maar dan niet kniezen Als weer 4 jaar Zijn herinnering hapert Vooral die korte zelfs verdwijnt Die lange zit wel goed Vooral op daden van overleden derden Rutte zal als eindverantwoordelijke van zijn kabinets-personeel Dit uiteindelijk automatisch afschuiven op hen, hem, haar En zij de spaarzame vrouwen in zijn kabinet Nog minder laten uitspreken…

Elk woord dat ik uitspreek kent U al Niets is voor Uw aangezicht verborgen U kent ten volle mijn verdriet en zorgen U Heer, mijn God, Koning van ’t heelal. U blijft elke dag met mij verbonden En bent bij mij, voor mij, achter mij U, mijn God, gaat mij nooit voorbij Ik kan Uw liefde niet doorgronden.…

Waar ook ter wereld heeft hij zich bewezen. Een boekdeel, elke groef in zijn gelaat. Je hoeft hem niet te vragen hoe het gaat. Dat is van zijn gezicht wel af te lezen. Zelf zou ik er niet echt versteld van staan, als hij de bondscoach werd van Zuid-Soedan.…

Woorden kon je niet uitspreken maar gebaarde of ik wou schrijven het liefst zou ik niet weggaan maar kon niet langer blijven. Ik voelde een snik in m'n keel mijn hele lichaam trilde omdat ik toch echt moest gaan maar het helemaal niet wilde.…

toch zo al eindeloos uitgerekt niemand kan het tij nog keren in doodtij blijft in onze accu het zoutzuur bezweren ellendige starheid beheerst ons leven van langer leven ga je vroeger dood ingepopte angst en slechte raadgever oh de prachtige vlinder ochtendrood blijven wij toch altijd als de kinderen die de namen der dingen moeten leren uitspreken…

Eens komt God de Heer de aarde richten En een rechtvaardig oordeel uitspreken Waarbij niemand zal kunnen ontbreken Hij zal hier Zijn koninkrijk doen stichten.…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan?…

de hond moet zwart zijn en meedogenloos en alleen oren hebben naar woorden uit een godvergeten taal die niemand verstaan laat staan uitspreken kan behalve ik draag een hoed en een riem en mijn vioolsnijdersmes en als ik lach kijk niet naar het geblikker van het scherpgepunte staal in mijn mond pas op voor de tanden die ik onverbiddelijk…

Laten we verder kijken dan de leugen lang is Laten we zon en schaduw als familie beschouwen Laten we geen dubbelgangers van elkaar zijn Laten we mekaars naam vergeten en de lach onthouden Laten we traag reizen en elke korrel zand bewonderen Laten we de tuin omplooien tot een wuivend korenveld Laten we de woorden van elke dag uitspreken…

scheepshoorn van beide zijden, de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens te begrijpen, te omarmen als tektonische platen van verschillen drijvend nader tot elkaar, een brug te bouwen om niet meer op te halen die kleine tevens grote stap gevoel vrij te uitspreken…

een vlek is De wereld, mijn wereld verhardt zich Ter illustratie: een hoofd van klei wordt in een oven geschoven en zo heet gestookt tot het hoofd hard is en de grootte heeft van een gebalde vuist Maar een beeld is breekbaar en dat geloof ik van de wereld niet Passie is een manier om me aan het bestaan te onttrekken maar ik kan het niet uitspreken…

ik ben een man van weinig liefdevolle woorden die ik uitspreek naar haar de woorden die zij wil horen zitten in mijn mond bevroren gevangen in ketens zwaar ik hoor ze fluisteren in mijn hoofd maar mijn lippen zijn verdoofd zitten vastgeplakt aan elkaar bevreemd voor al die lieve dingen die ik in liefde wil bezingen vanuit mijn diepste…

(voor Mirjam Bruijn) Van extreme liefde schoot je zomaar redeloos naar extreme haat, ik dreigde gek te worden, alsof je uit twee verschillende mensen bestaat, de één kent de ander niet, dat heb ik goed gevoeld, ik hoop dat het niet waar is voor jou, maar ik denk er wel aan, die term die ik liever niet uitspreek, want ik ken de desastreuze…

Heer U ziet mij zoals ik ben Elk woord dat ik uitspreek kent U al En alle woorden die ik nog spreken zal. Heer, U ziet mij zoals ik ben Niets is er voor U verborgen U kent mijn verdriet en mijn zorgen. Heer, U ziet mij zoals ik ben U bent altijd om mij heen En laat mij nooit alleen.…

De kroonprins, die toch beter uit moest kijken, deed ondanks zijn communicatietraining historisch onderzoek af als 'een mening', maar Kok wist dat weer keurig glad te strijken. Oranje was weer in zijn knollentuin... maar toen bleek de bevriende priester 'bruin'.…