Alle inzendingen over uitvergroting

in het midden van de twijfel overal ter wereld waar oorlog is vallen er onschuldige slachtoffers vrouwen en mannen, kinderen en ouderen dat kan nooit de bedoeling van een schepping zijn geweest dat moorden, verkrachten, vernietigen de laatste onschuld wordt vermoord we leven niet langer in een respectvolle wereld verschillen worden uitvergroot…

Met niet aflatende uithaalkrijsen laagste bas, hoogste falset ongewone rond podium muisstille uitverkochte zaal Nieuwe De la Mar Theater, Amsterdam donderdagavond 8 febr. 2024 Ik zit op rij 2, naast mijn man doodstil, doodziek geworden door een (ver)spetterende voorstelling van walgelijke verderfelijke verhandelingen Meesterlijk uitvergroot…

Ze braken in de storm tot stompen met relief, waar, uitvergroot, de splinters, flinters hout ruig berglandschap verwerden met steile diepten en geheimen. Alleen een spin wist hier van seilen. De mieren en de parasieten liepen naar de hoge toppen los.…

Je gezicht ziet er niet zo fraai meer uit, die zou in een griezelfilm niet misstaan, maar je wespetaille is extra aangesnoerd, terwijl de grote moederborsten daardoor nog eens uitvergroot worden. De tepels zelfs heel subtiel aangebracht en je schaamstreek als een grote replica van je uitgestrekte armen.…

Paniek Alles lijkt uitvergroot er is pijn bovendien. Niemand snapt er nog wat van en zij dus evenmin. Woorden bobbelen op in vele talen, blijven zichzelf herhalen. Schaduwgeest duikt op, wezens met een wollen kop.…

Zwijgen legt het hart van het leven bloot onder de purperen zon die werd aangeboord emoties van rivieren stromen door ons heen het kneedt en polijst de kiezels van gedachten daarin te krimpen of te worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in teksten waarvoor we tol betalen in de bladzijden waarin de poëzie beschrijft…

naar je inslapen ga ik terug, hoe ik je dan lief vind, zoals een slapend kind je vertedert, hoe je kadootjes in mijn tas gooit, naar jouw gedrevenheid op tafel, je aanwijzingen, je reikhalzendheid naar iets en toch afwachten, het twee in één passend willen maken, het secondewijzertje dat los komt en de wijze wijzers jouw omhelzing wil ik uitvergroten…

moeder, nu bij jou het licht is uitgegaan en de dood je ramen heeft beslagen zie ik je blik naar binnen slaan om het stof der jaren te verjagen je zit daar stil, de liefde uitgevent je handen dwalend in je schoot en vergeet kwansuis dat je moeder bent in taal en teken uitvergroot soms spoelt een glimlacht op je lippen aan en wordt je blik…

berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten steeds weer wordt ik beter in de kunst van herinnering door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnames mij blijvend terug bij jou brengen steeds weer nieuw is de expositie in het raam van mijn herinnering die in tegeltjes zich uitvergroot…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

Totaal alleen gelaten op een dievenpad Met mijn onvervreemdbaar beeld De waarde wisselend ingeschat Wanneer een spiegel letterlijk verdeeld Die weerkaatsing wil van alles zijn Dubbel ongenaakbaar echt Alle drama uitvergroot in ’t klein Bevestigd en tegelijkertijd weerlegd De persoon is een absurde afgrond Als onmiddellijk verhaal Gelukstreffer…

en ik zag een oude schildering van een lady in red, die met een vogel aan een touwtje speelde, veel mooier dan al die uitvergrote foto's vol met opgedirkte allures. Ik wilde terug naar de eeuwen, waarin kunst nog tijd kostte en het niet om zeep geholpen werd door populaire grootdoenerij.…

Vol kinderlijke verbazing keek ik naar de windmolens met de drie wieken, de uitvergrote winddraaiers voor kinderen. Liever dat dan de aarde op korte termijn naar de aardkloten helpen, dacht ik, terwijl ik Zwolle Centraal naderde.…

herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten die kunst van herinnering zullen wij leren beteren door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnamen ons blijvend bij elkaar brengen als steeds weer nieuwe exposities in onze ramen van herinnering in het licht van ondergaande zon zijn zij een levende muurtekening in tegeltjes zich uitvergrotend…

De tijd legt het kloppend hart van het leven bloot terwijl emoties door zandlopers stromen het kneedt en polijst de wijzers van gedachten daarin te krimpen of te worden uitvergroot in de spiegeling in het uurwerk van vragen waarvoor we de tol moeten betalen, het beschrijft een beter oord waarvan we de naam niet kennen maar ergens…

over straat Een betrouwbare onbekende geeft je een lift De onverklaarbare aarde in zijn baan om de zon Een slootje met een ongelooflijk ingewikkeld ecosysteem De individualiteit van elk mens Zou het bijzondere eraf zijn als je het allemaal verklaren kon Moeten we blij zijn dat elke oplossing ontaardt in een nieuw probleem Willen we alles uitvergroot…

de lotus zucht de aarde schoonheid tot vergankelijkheid terwijl schaduw leven dicht * voor het laatst keer ik dat wat komt de rug toe wat zich nog zal aandienen is reeds telkenmale geweest sluit ik dan de ogen of verblindt de verwachtende werkelijkheid het nog verder zien dan de kim die de polsslag van het moment uitvergroot…

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot! Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien.…