Alle inzendingen over uitvergroting

bij me blijven bambi-ogen uitvergroot bij neonlicht en jouw iele meisjeslijfje in de groei ontwricht bij de drank geschonken aan het drek dat na zessen zonder gêne bovenborrelt nog onthullen wimpers hunker maar de lege maag ontkent je raakt hier snel vertrouwd met afkoopgeld dat wist en went Cambodja, november 2007 Opgenomen…

zeg je dobbel je elke nacht met de waanzin je trekt je jas aan en weer uit en weet niet waar je de binnenkant moet laten je rolt je op en de vrouw die je geworden bent beschermt de vrouw die je zou geweest zijn als die spreekwoordelijke vuisten zouden gezwegen hebben het is zo vreemd zeg je de leegte die vol is in elk dof-uitvergroot…

een speler van monopoly schreef naar Legoland ben in mineur heb alle straten maar zelfs in Billund was er geen Legostraat als ware maarschalk met een ik als van Diego bespring ik alle stukken er komen al maar lijken en mijn vlag zal strijken men schreef hem terug straten bommen niet met uitvergroot ego speelt men monopoloïet moeiteloos…

zoals een spin een vlieg verkleeft in haar web en langzaam maar zeker vermorzelt met haar kaken zoals de schaduw het lichaam achtervolgt en in tegenlicht uitvergroot zo kruipt pijn onder huid en leden onvoorspelbaar hardnekkig geen pil noch spuit sterk genoeg om haar te verdrijven alleen meegaan niet tegenspartelen als drijvend…

het rook nog naar gezelligheid en rust van lang geleden muren en het bord hadden zorgeloos de tijd opgeschort zag de kleine geesten in een groter lijf hun blikken toch wat wijzer herkende de details toen uitvergroot nu in balans zo op het oog slechts bij een enkeling brak nog de speelse twinkeling van vroeger tijden door…

Zij hadden kunnen kiezen voor andere zij had hem een letter kunnen sturen in plaats van vele wat hij wou zinnen verhalen zij kozen de moeilijkste die waarin zij beiden nog kinderen waren niets meer wisten dan wat zintuigen hun gaven wat is het dat ik voel (stilte) hoe heet het daar waar je me kust - onnoembare details nu naamloos uitvergroot…

dertig was ik (in 1963 was ik niet lelijk) de vrouw die me fotografeerde zei: nu moet je aan mij denken ontspan je lippen een gescheiden vrouw met vier aardige katten maar even dominerend als mijn Duitse hospita dus hield ik flink afstand ze had een donkere kamer waarin ze mij heeft ontwikkeld zelfs uitvergroot (later ingelijst hoelang…

Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Holderdebolder, haastig, want straks dood Wezens door elkaar sterk uitvergroot Bovenaan de keten van de dieren Staat de mens te vloeken en te tieren Altijd immers wacht hem Charon’s boot Zandkorrels de mensen, nietig, mieren Trachtend om zichzelf wat te plezieren Vechtend voor hun dagelijkse brood Zoekend…

Natuur in stilte, tijdens regen Gedachten kunnen hier gemoedelijk afwegen Druppels vallen tijdens een mijmering Vredigheid boetseert de beleving Watervocht op bladgroen Regenjas in goed fatsoen Naaktslakken kruipend over rottend hout Vogelzang klinkt vertrouwd Regendruppels uitvergrotend in een plas Een badende appelvink die aan het genieten…

Wij leven door in hier en nu Met af en toe een déjà vu Van alles wat je hebt doorstaan De lente swingt de bloesem uit Een paashaas grijnst zijn tanden bloot We lopen in een dierentuin Een zeeotter wast er zijn snuit Drijft op zijn rug, sterk uitvergroot Blaast een kolos op zijn bazuin Het Andrieskruis staat dubbel schuin…

lentelicht springt uitbundig met aan haar voeten de kansen die ik zou wegen, uitvergroot en wetend dat waarheid het hoofd zal buigen jouw geloof in mij, als stenen vuisten die woorden bewaren jonge veldbloemen achterlaten onder de bast van een volle zee en uit trage bomen zou het zout de boodschapper brengen met in zijn hoofd…

Fotografen jagen op realistische beelden, die zij met dure telelenzen uitvergroten, en die wij uitvergroot weer mogen zien. Wat de media ons laten zien is werkelijk waar. Zij benadrukken culturele tegenstellingen, uitzonderingen en gruwelijk geweld. De meerderheid van ons mensdom leeft, ook dat is werkelijk waar, in lieve vrede.…

zij spant haar web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen…

Zie jezelf en die prachtige ander, vrijmoedig uitvergroot: een kwetsbaar duo dat - o jee - een wrede, onmetelijke zee doorklieft... Goed dat er havens zijn om elkaar de liefde te verklaren.…

levenloos wit marmert wangen het licht gaat gepaard met wat ogen willen zien er hangen harde haren rond een uitvergroot hoofd begeerte dooft op slag de hang naar meer is verdwenen in het wenende licht één vierkante meter grond beweegt rond afgetobde voeten het gezicht in ruw geplooide lijnen, zij verdwijnen in een welgevormde lach…

een fiets die iets daarna werd weggegooid in kalverwei met kikkersloot waarin twee lijven uitgeplooid de dagen lengden met een kus in gras dat ooit werd weggehooid En pluizenbollen rolden door tot daar waar wind het land verloor om er te zingen in het riet waar zij wat hadden meegeschooid de kikkers van de kikkersloot die hier met ogen uitvergroot…

haar contrasten vervat zintuiglijke poëzie van een stroming losse gedachten.. sentimenteel bekeken een beschrijvende kunst, van uitvergrote romantiek...…

In een klein dijkhuis staat, ziet hij door ’t uitvergrote raam, het oude orgel bijna naakt. Over de toetsen ligt een loper. Tussen de twee koop’ren kandelaars staat een gezangboek open. Hij hoort weer het astmatisch steunen: loflied of klaagzang – eender zeurt deze muziek, tot hij die deur snel weer vergrendelt.…

daarin te krimpen te of worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in oude teksten waarvoor we tol betalen. Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord.…

Die hebben alleen dat ene leven van zich gedragen binnen kader keurig naar verwachting ietwat bleek vlak voorspelbaar middelmatigheid Wat ben ik dankbaar dat ik de deur ken naar mijn dubbelleven mijn parallelle leven Een leven doordrenkt met passie overgave bombastisch instinctief een leven waarin ik exponentieel leef uitvergroot…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

ik heb het landschap uitvergroot groen in duizend tinten op maagdelijk linnen gladgestreken maar aan pigmenten kleefde dood wilde het vitale en de oerkracht van de zee weergeven golven vangen in hun schuimig grijs zelfs geen waterspat bleef hangen zag de storm schimmig jagen voelde uit donkere wolken regen vlagen striemend pal in mijn…

De glibberende meerkoet op het gladde ijs, de rijp die grassprietjes naaldwit uitvergroot De koperwiek die naarstig voedsel zoekt in bermen Ganzen op zoek naar open water passeren door de lucht in zwermen Schaatsers blazen warme ademwolken in snijdende winterwind, die wangen rood laat blossen De lage zonnestralen toveren kleuren in…

Tot in de kleinste details uitvergroot blijft mijn status in mist gehuld. Het licht ontnomen aan het verloren evenwicht trekt klinische conclusies uit het lood. Hoe waar is uw bedenkelijk gezicht: voortleven zal ik, ook al ga ik dood.…

lag te slapen als een bakvis op de grens van half dood maar ondertussen alles ving wat hij met klappertanden sloot En broeder Anselmus genoot lachte zijn oude kaken rood met elk salvo dat hij vuurde en er monden vol mee schoot totdat de nuntius hem zei dat Anselmus zijn Spielerei nu maar moest stoppen want hij had zijn gok al aardig uitvergroot…

iedereen voldoende toegerust al is men van menig daad wel enigermate bewust hoe zal het zijn met de kennis van zichzelve meestentijds is die van nature ingesust ik doe zelf ervaring op uit roddelbladen literatuur met diepgang van formaat de inhoud berust op schijn, benen en boezem van gepromoveerde ego's van de straat ik zie mezelf derhalve uitvergroot…

in mijn blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, het bit te strak tot de laatste hindernis, te streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, kreunend riet herschikt zich aan de regels van de wind uitvergroot…

Fouten maken, die door de media worden uitvergroot. Het zal je maar overkomen, om buiten je eigen schuld ziek te zijn, en door onwetenden te worden weggehoond. Het Selectief Alzheimer Syndroom, komt veel meer voor dan u denkt.…

menselijk talent hebben ooit andere waarderingen gekend toen het bestaan nog niet was ontwricht door de graai van hebben en het immense ego ik de maatschappij is grijs van oppervlakkigheden bot in omgang met elkaar we leven onder sancties in vreemde koppels gedragen ons nooit als liefhebbend paar in het theater van de dag sterk uitvergroot…

Ons uitvergroot verdriet. Het wordt tijd dat we wakker worden. Hoog tijd om ons geluk te gaan delen. We kunnen dat moedig zeker wel. Angstig kunnen we dat niet.…