Alle inzendingen over ultieme

Het ultieme liefdesgedicht staat geschreven op je gezicht verlicht met je lach ik zoen iedere letter weg plaats ze één voor één op papier zo blijft het hier op aarde heeft het in de hemel enige waarde?…

verwondering is de vondst van het onverwachte met 't gedicht als ultiem geschreven bewijs…

de traan, gevat in hartstocht, lacht mij toe in rode lippen de traan, lijdend, weent mij in strak gelaat de traan van vreugde woont in glinsterogen de traan, ultiem de perfecte druppel ik stroom over…

Vaderdag met vader is als slagroom op gebak is het puntje op de i is het ultieme gevoel van Vaderdag, snap je wat ik bedoel?…

het lopende pad onder haastige voeten kronkelt eenzaam door ultiem en onverslagen mijn run stilt de honger naar vrijgegeven grenzen knielen voor het unieke geluk is houden van voldoende zweet dat deze kilometers lust…

Het was haar ultieme droom Nog eens te klimmen in de hoogste boom.…

mijn vlinderlach is zacht ik fladder op een zonnezucht ben geen pauwenoog maar vleugel op de teerste kleuren een warme zomerwind draagt geuren aan voor mijn bestaan dol in frank en vrij dartel in het gaan maar het ultieme doel ben jij…

In het ultiem moment voorbij de grens zullen onze minnen elkaar opheffen zodat we kunnen worden opgeteld tot een volledig mens.…

Dat wat zij in het strafkamp maakt is af, Door haar ervaring van ultieme klasse, Per dag driehonderd voeringen voor jassen, En dat ervaart zij als een extra straf. Want niemand ziet het vakwerk van haar hand, Een voering zit steeds aan de binnenkant.…

Wat heb ik van Wim Meyles weer genoten, Dat staaltje van ultieme erotiek. Nu maak ik hoe het hier toegaat publiek: Mijn lief zal zich nooit helemaal ontbloten. Voor mij kiest zij het beste uit veel kwaden, Zwaar ‘mondgekapt’ valt er genoeg te raden.…

De schoolvakantie is alweer voorbij Voor ieder kind haast de ultieme vrijheid Die met de aanvang van de school voorbij glijdt Want buiten school lijkt alles nog zo vrij Maar aan de universiteit van ´t leven Wordt nooit een dag vakantie weggegeven…

Hier ziet u het ultieme bewijs Als wij geen das meer stroppen Verdwijnt persoonlijke verzorging al rap En gaat élégance naar de knoppen. Gelukkig draagt hij trots zijn das Zoals gelijkgestemde heren In regenboog nog wel Wil hij het homologeren?…

Bekend bij velen, Daar kreeg Napoleon een flink pak slaag, En leed toen zijn ultieme nederlaag, Nu willen ze die veldslag ná gaan spelen. Dat hoef ik niet; ik heb al enge dromen Van al die slagen die nog zullen komen.…

Stop daar nou mee, is mijn ultieme wens, Aan pijn, maar ook aan vragen is een grens.…

Het ultieme gevoel van geluk is voor mij een streven en ik ben er van overtuigd dat het eens aan mij wordt gegeven…

mag ik je vleugels lenen jij die als een vogel vol gratie langs wolken kan vliegen vinnen proberen om als vis in ultieme souplesse door het water te klieven ben tevreden met het lopend gaan maar ook ik heb mijn dromen over hemelse vrijheid in het bestaan…

zag je gaan in draf de ogen wild slanke benen die op veel adel konden bogen ben met je meegelopen in bewondering je stopte voelde in rust mijn zacht bestijgen maar in galop hoorden jouw oortjes het eerst ultieme hijgen…

De roomse kerk is liedjes aan het wissen, Ze schrappen uit de boekjes ‘Stille nacht’, (Dat u met kerst daar niet vergeefs op wacht) Ze zullen dat nog bij hun missen missen. Verboden wordt het niet dat lied te zingen… Dat vind ik nou zo zwak van roomse kringen……

En mijn ultieme wens voor déze Valentijn is nog lang in JOUW hart te mogen zijn.…

over de gang, langs structuurverf, deuren met hun nummers gesloten alles inwisselbaar, zweem van bederf, elk tijdstip in vergetelheid gegoten lopend met op de rug een stenen last, weifelend over deze ultieme galerij zonder zienderogen op de tast; mijn schaduw is mij het meest nabij…

liefde Een moment van ultiem genot Genot en liefde versmelten Even zijn wij een Even zijn wij een cocktail Even komt liefde en genot samen Even zijn wij ultiem gelukkig Tot de ultimiteit Als een vlam wordt geblust En vervangen wordt Door de kennis en waakzaamheid Dat wij ons niet mogen overgeven Overgeven aan de wederzijdse…

In extase Is wat jij met mij doet Een intens gevoel Is wat ik bedoel Ik voel je, Bemin je, Beleef je Elke keer weer Steeds een beetje meer Mijn haren los Ik beweeg, Zweet, Zweef, Pure extase Een ultiem genot Dit is mijn lot Ik geef me over En laat me gaan Een harde kreun Bij elke dreun Die geweldige bass Ik beleef het hardcore…

Woordeloos liefdevol wat ik ook zeg alles is al gebakerd onder de paraplu van onze liefde draaf maar vrolijk om me heen ik veer met je mee ik rol op mijn rug op het midden van de weg met jou gewoon omdat het niet mag…

' is het ultieme falen. We trekken touw, als draad, die rood door 't leven rafelt zonder gelijk verstrengeld met een eerder falen.…

Voortgedreven door jouw kracht blijf ik eeuwig gesponnen in je web mijn intense gevoelens zijn niet langer verdoofd de liefde bloesemt in dit magisch moment alleen door jouw ultieme streven verdween mijn troosteloze blik als jouw hart een gevangenis was -had ik levenslang-…

Laat mij mijn dromen dromen mijmerend in eigen gevoel over een ideale wereld waar geluk en vrede komen als ultieme maatgevoel.…

jij hebt vandaag het maagdenkleed verlaten kijkt onbesmuikt en kuis de wereld in die lijkt veranderd door haar open blik jij weet wat anderen verloren in dat ultieme ogenblik het is de ongereptheid van het kind dat nu verdwenen is maar ooit zichzelf weer vindt…

1 januari 2014 het zevende magere jaar de ultieme toets 'nieuw(s)' te laten ontstaan 1 januari 2015 het eerste vette jaar na onze krediet-crisis Cool van SBS zes zeg...het voort!…

gun me mijn dromen wil bij je komen zacht en lief je strelen en helen wat een ander in je brak weerloos als je was toch nooit je ziel gegeven dat ultiem moment heeft hij nooit kunnen beleven laat me binnen want jij bepaalt vanaf vandaag hoe wij opnieuw kunnen beginnen…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…