Alle inzendingen over vakantie herinneringen

Onderweg bedachten we wat we zoal vergeten waren mee te nemen Op de plaats van bestemming verzonnen we wat we achter konden laten Eenmaal terug thuis vroegen we ons af waarom we zoveel dingen niet hadden gemist.…

Een week ben ik ertussenuit gegaan, Van mail, tv en post bleef ik verstoken. Maar verder heeft het mij aan niets ontbroken, Ik raad het iedereen van harte aan. Vandaag ook geen gedichten.nl, Ze redden zich daar zonder mij ook wel.…

Zo’n zestig jaar geleden ongeveer toen kwamen wij als mensen niet zo hoog, je bleef wanneer je met een vliegtuig vloog ten alle tijden in de troposfeer. Maar ja het is de mensen eenmaal eigen om steeds de verste grenzen op te zoeken en ook de ontoegankelijkste hoeken; zij moeten tot het allerhoogste stijgen. En op een dag kreeg men het…

al eeuwen wonen er boeren onder dit dak er werd geboren er werd gestorven het land is gebleven zag alles voorbijgaan er werd gehooid er werd geoogst nog steeds nestelen ooievaars op het brinkje…

Vage rafel strepen wit drijven op waterverf blauw boven verre bergen waas en groene sinaasappelbomen. Zuchtjes zoete geur zweven in de lucht, en een zalig Zen gevoel doordringt me. Onthecht ,onttrokken aan het dagelijks bestaan ben ik. Alleen maar zijn alleen maar nu en zie wat vage witte rafelstrepen op eindeloos blauw en zucht…

‘s Zomers zitten de inwoners op oceaanstomers met een zwembad zonnehemel en licht-kroners Voor het grote inkomen is er niets schoner en buitengewoner. De uitslovers! Toch is de oceaan al lang niet meer het properst. De dagloners moeten jaren lang sparen voor het soberst en kronen hun dromen met het zonnig vooruitzicht dat ze bewaren…

ik ga op vakantie in mijn hoofd langs al die kronkelige wegen zie ik stranden en kastelen ook is er mooi weer beloofd geld hoef ik niet te dragen en het vervoer is voor niets op tijd sluit ik mijn ogen en droom over mijn elektrofiets de accu laadt zich op zijn radius is beperkt dus blijf ik in mijn stoel het stopcontact doet zijn werk…

Natuurlijk oogde het perfect: brochures zijn altijd gelikt. Dus ik naar Duckstad afgezakt. Ik neem het er eends even van. Bij Kwik die vlees op ’t rooster kwakt en Kwak die met oom Donald kwekt. En Kwek? Die wordt door bier verkwikt. Of ik ook wil? Nou, eendje dan...…

Een kleine camping aan een Frans riviertje, zo'n vijftig Nederlanders bij elkaar, dat doen we nu al vijfentwintig jaar. Ontneemt corona ons nu dat pleziertje? Gré zegt dat niet alleen de Marne telt. Oké, dan veertien dagen Barneveld.…

De zomer vond ons Onbevangen op de fiets Het schema mikte niet zo nauw Maar ergens riep er iets Dat zelfgenoegzaam daar bleef hangen Het drijft terecht tot een gesprek Lost in als ongestemd verlangen Of blijft een haperend gebrek Zo komt de taal op allerlei De hele kermis aan de praat Over wie er wat en waarom zei Eén ieder verhult wel…

dan getint vervellen en pellen aan het gevoelig vel zo rood verbrand op dat zonnige zand van dat stralende strand men weet het wel in ’t zo gastvrije land wees welkom Afro kind weer wappert de bannier waarop een kruis is gehaakt echter iedereen maakt in vakantie vaak plezier…

Maar heden wijk ik af van de usantie: Geen snelsonnet, want ik ben op vakantie.…

De vakantie duurt 6 weken Hier hebben wij samen naar uit gekeken. Het blijft met ons 16 toch raar Om ons zelf te zien als een gelukkig paar. Het gevoel alsof wij elkaar al jaren kennen Elkaar elke dag de liefde bekennen. Jouw mond op de mijne voelt zo vertrouwd En onze liefde maakt ons soms benauwd.…

Ik boekte een vakantie naar de zon Met palmen langs het hagelwitte strand En factor 50 tegen zonnebrand Zo blij dat het nu eindelijk weer kon Maar Benschops Schiphol werkt helaas niet mee Een weekje Zandvoort is nu het idee…

Vakantie is toch een waar plezier aan zee, hand in hand op het strand met z’n twee. Als dan de zon zijn laatste stralen straalt je in elkaars ogen in de gloed verdwaalt, en de zon geluidloos in de golven verzinkt hoor je hoe in jullie harten de liefde klinkt.…

Er grenst een blauwe wereldrand aan de horizon van ons geheugen we eten er boterhammen met kaas en gaan te paard de heuvels over daar klinkt weer dat vertrouwde stemgeluid van een moeder die haar kinderen roept om te gaan zwemmen in de blije rivier en in de avond bij het kampvuur drinkt vader zijn bedroefde bier om de volle maan te begroeten…

Augustus: twintig, vijfentwintig graden! Dus in de tuin fijn zand gestort als strand, een palmboom en twee parasols geplant en in de vijver kun je pootjebaden. Geen Griekenland, Slovenië, Silezië, wij zitten veertien dagen in Tuinesië.…

is voorbij, het is gedaan met de rust Maar de herinneringen blijven, aan de plek waar ik niemand ken De mooie herinneringen aan daar waar ik mezelf ben...…

moe ben je aan vakantie toe toe ga nou maar maar vergeet mij niet niet dan door een groter verdriet verdriet kun je moeilijk peilen pijlen zijn het in je hart dat bloedt bloed kruipt waar het niet kan zeggen ze ze zeggen zoveel zoveel meer wordt nog verzwegen verzwegen herinneringen herinneringen zonder foto's foto's ergens in een Hema-plakboek…

eet eens iets anders dan ijsbergsla in de winter ga op vakantie…

Mijn moeder is op vakantie. Mijn moeder is er niet bij. Ook al zit ze hier naast ons: zo ontiegelijk dichtbij.…

Herinneringen vergen alleen het torsen van wazige beelden, nieuwe woonwijken in vroege uren. Hoe kan ik me van uw afscheid verlossen?…

we keren terug naar de dingen die voorbij gingen het hart in lood geklonken de boeken met ezelsoren het hanenpoten-briefje van het kind we leggen zoveel terzijde foto's van een vergeten vakantie hoe onbeschrijflijk jong we waren het geboetseerde vaasje van het andere kind dingen die ons herinneren aan wie en hoe we waren wie we dachten…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

nu stilletjes jou de jaren van jong naar volwassen groeien lonkt in mistige nevel waar jij vijftien wordt wervelend de toekomst die jij veroveren wil ouder wordend herinner jij je de angst en onzekerheid nu bij elk van jouw keuzes de wens ook van vrijheid naast de keten van beknotting ouder wordend herinner jij je de verwachtingen…

Hij begrijpt niet waarom die buitenlandse soldaten hem tot een vakantie dwingen. Angstig kijkt hij in de camera van een fotograaf; voordat hij met vele anderen een geschiedenis zal worden van onmenselijke herinneringen. Zoals deze kleine Poolse jongen in het menselijk collectieve geheugen staat gegrift.…

Vakantiegeld wordt dan overgemaakt maar voor wie zich nu al rijk vermaakt: het geld wordt niet besteed aan vrije tijd nee, iedereen is dat geld NU al kwijt, aan zorgpremie, belasting of anderszins, maar niet voor vakantie, dat geenszins misschien zelfs voor hier en daar de huur want VAKANTIE, dat is voor al die mensen VEEL TE DUUR.…