Alle inzendingen over valse hond

Die uit stenen hatelijkheid Gehouwen zijn getrakteerd wordt En met geweld reageer - Wie is dan de valse hond?…

Hoe de valkenier met zijn loer draait Om zijn roofvogel terug te lokken Horzels bijten niet Mensen ook niet, hooguit in een mooie rode appel Honden bijten wel, "niet allemaal" Alleen de valse honden die scheuren het vel van je botten Dazen die bijten ook Ik denk aan de tijd dat ik voer in een bootje Op een meertje over de larven van…

Eenzaamheid is als een valse hond, hij komt je vroeg of laat bijten Het begint altijd met een kleine wond maar hij zal je openrijten. Hij komt soms bij dag maar vaker bij nacht, zit lijdzaam op je te loeren. Ach jongetje lief, spaar toch je kracht, ’t Was zo makkelijk om je te vloeren.…

Elke dag is een gedicht; Grommend als een valse hond. Dante’s levende Inferno Aan het lijntje gehouden. Een dauwdruppel dagdromend Op Goede Vrijdagavond Of een vluchtige kus Op een overvol perron. Ieder gedicht duurt een eeuwigheid an sich; Wordt later liefdevol aangehaald, Geciteerd of Met weemoed teruggelezen.…

Maar achter de hoge hekken blaften steeds vaker de valse honden, met tanden die glinsterden in de zon trokken zij aan de kettingen van hun meesters. Lang konden we ze buiten sluiten en waren wij veilig achter de poorten. Maar ook wij verloren van de overmacht weg moesten wij, weg, voorgoed verloren.…

honden En wast in onschuld, scheldend, beide handen…

Blinde psychopaat ‘Wapper’ Op de Amsterdamse wallen Met z’n hond ‘valse happer’ Kwijlt van intens genot als De hond zijn tanden zet in Een stiekeme late stapper…

Hij was het achterlijk geblaf en diepe huilen meer dan zat van die verlaten hond die achterbleef in nachtelijke uren en dus sloop hij op een nacht naar het daarnaast gelegen pad en gooide losjes uit zijn hand iets door de bus nog van de buren Het was een chocoladeletter die hij ooit gekregen had nog van zijn moeder -maar niet lustte want…

Altijd neen is niet wat ik verdien Zou kunnen andere keer misschien Wellicht, was het beter eens geweest Waarom zo crue, ben ik dan een beest Niets ontziend ben ik voor jou de hond Ook schuw jij niet het gooien met stront Het pijnlijke aanhoren van je vals relaas Kleinerend ben jij de hond en ik de haas…

de storm rukt het vale herfstblad rolt over hobbelige keien tussen de hongerige honden hun valse tanden in gescheurde lompen likken ze etter en bloed uit wonden van de bedelaar zittend aan de hemelpoort de zon houdt zich schuil achter sinistere grijze wolken terwijl hemeltranen het land teisteren…

Subtitel: Alsnog bedankt Al jaren duw ik de tijd heel Ver van mij Logisch als die van jou heeft Stilgestaan Te snappen bij verlies van liefde En baan Sinds die tijd is teruggekeerd Ben ik blij Maar dat ik destijds ben uit- gerangeerd Was beslist geen goede zet Slechts verkeerd…

slaap een stuk uit de nacht reis een trein in vol ornaat zet een zomerwei in badend licht zoek een verdwaalde hond in de pot val een diepte zonder hoogtezucht leef een stukje tegen de draad…

Als alle kerstspullen zijn opgeborgen, val ik weer in een groot diep donker gat. Het hele leven ben ik meer dan zat. Ik grijp de fles, er is geen hoop voor morgen. En wat me verreweg het meeste kwelt, is dat Maurice de Hond me steeds maar belt.…

In de binnenstad van Groningen aaide ik een bloedmooie vrouw die als een hond in haar hondehok aan de ketting was gelegd. Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

Helse hond met duivelsogen keek mij lang doordringend aan toen ik staande in mijn dromen de rivier voorbij zag stromen en ik wist het zal nu komen dat ik deze stroom moet gaan En de hond hij schraapte kelen al zijn kelen scherpend rond die mij dreven niet veel later naar het hooggeweven water waar de hond in vals geschater al mijn heldenmoed…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

Ze brachten dikwijls vriendjes mee en ach, ons huis is klein, die vulden ieder hoekje met gegil, gedram, gedrein en dat vervulde mij dan weer met wrevel en chagrijn dus trainde ik het beest om vals en agressief te zijn. Een hond, een hond, gewéldig toch, zo’n hond ?…

kijk goed, je hoort de pijpen van het orgel schuren en knarsen in een doffe hel van terughoudende grijze, vaal bruine tinten de angst in de ogen van de prooi voor de jager versplinterd vertrouwen het voortbestaan als vraagteken ergens blaffen de honden hij schreeuwt het uit het besef van de overvallen prooi een oceanische leegte…

Kan het ook niet zo direct verhelpen mijn allerliefste schat Even de twintig gepasseerd dus er hapert helaas wat. Orders van dokter - wat gas terug nemen - kalmpjes aan doen Op de bank wat hangen turen gluren, hemeltergend, ben ik een oen? Uren wegsoezen dus relax total wat werd beoogd vast goed gepland Dromend je vacht besnuffelend en in je…

ik val steeds lager steeds dieper in het zwarte in de eenzaamheid bang heel erg bang maar het gaat door ik val ik val steeds dieper steeds dieper in de eenzaamheid…

Ik val en val dieper en dieper in een put vol gedachten in een put zonder bodem Ik val en val dieper en dieper zal ik er ooit uitkomen? Ik val en val dieper en dieper gedachten vliegen langs me heen een wervel storm waait in mijn hoofd Ik val en val dieper en dieper ik wens een bodem dat de storm gaat liggen leegte.…

Hij miste, springend van de hak op de tak door de zwaarte van de zak en niet alleen de inhoud van het jute wat vervolgens brak.…

Beide handen vouwt zij open waar rouw langs rimpels loopt klinken klanken schrijnend rauw bot en luid krijst zij als huid op huid wil weken en het leven wil verlaten gehoord wordt zij niet meer nooit meer…

ritmisch dansten onze lijven de dansvloer op en neer plots fluisterde zij zacht: ‘ik wil altijd bij je blijven’ ‘begin maar met vannacht’ zei ik ter stimuleer’ terwijl ik stiekem dacht morgen zien we dan wel weer.…

'k Voel wat ik voel voor de val zich inzet 'k Liep de tegels d' een na de ander Mij vleiend op het gras onder de druiven Verloor mijn gedicht geleidelijk glans Hoe effectief toch is ware genegenheid Als liefde plotseling uit de lucht komt vallen?…

ik val weer diep, recht in die donkere afgrond mijn laatste hoop op beterschap werd mij gisteren ontnomen, in één seconde, in één zin, een klap recht in mijn gezicht het beeld van mijn toekomst niet bepaald rooskleurig is dit voortaan mijn leven? hoe moet ik hiermee omgaan?…

Kijken naar de herfst merels in de tulpenboom kastanjes ten val…

een Kabinetsuitje lelijk ten val gekomen na het nemen van een hindernisbaan.…

in het dichte bosgroen in een val door mijmerende onoplettendheid een kuil, een gat, een val!!…

Vergeten is 't bot, ze tast wat in 't rond 'k wou toch maar, dat ik het ding vond 'k sta op, stop de stoffen hond in haar hand, een bruuske beweging Vooruit :in je mand....en ik vertrek.…