Alle inzendingen over veertje

Niet bitter, niet eenzaam het is waarvoor ik me schaam: Ik ben verlegen. Mijn ik ken ik niet mijn ik verschuilt zich achter mijn vlees en bloed Het ontbreekt me aan moed. Wat moet ik zeggen tegen mensen die ik niet ken Hoe moet ik uitleggen dat ik verlegen ben Ik wil me niet opdringen maar wil wel meezingen Het is zo moeilijk om het…

Veel te vaak heb ik het geprobeerd Even vaak is het mislukt om gelukkig te zijn met een man ik had nooit gedacht dat ik dat kan Ik denk dat ik hem heb gevonden zomaar, uit het niets, ineens Wij gaan door naar de volgende ronde vanaf nu ben ik nooit meer alleen Op mijn werk, onderweg en overal denk ik aan jouw lieve glimlach Je mooie…

Was het maar morgen of gisteren of nooit. Ik kan niet slapen. Kon ik mijn hoofd maar in mijn bed begraven. En niemand uitnodigen voor de plechtigheid. Was het maar toen of straks. Of een keer dat ik wel kon slapen. Kon ik maar wegzakken door mijn matras, door de grond. En geen mens tegenkomen. Was het maar soms of later. Was het…

op een avond keek ik uit het keukenraam een veertje zweefde voor de verlichte maan en dwarrelde naar een fleurig kasteel toen botste ze tegen een lieve minstreel en verdronk bijna in een spraakwaterval ze fladderde naar buiten als een skippybal tijd voor een winterslaap, tijd voor rust tot in de lente de Prins haar wakker kust ze danste rond…

Ik wens mij soms onzichtbaar Waarom weet ik niet echt Of wens ik mij als veertje Dit meen ik echt oprecht Onzichtbaar in het openbaar Of het veertje dat kan zweven Dat fladdert op een zachte bries En men dan denkt wat krijgen we nou Wie zou dat veertje wezen Ik heb, al zou je denken, Niets te verbergen, dat is het niet Maar soms, heel…

Er danste ‘n klein donzen veertje door een vleugje wind geblazen `t landde zachtjes, lief en teer op mijn geopende handen neer en liet me staren in stil verbazen zorgzaam omvatte ik het wonder drukte het innig tegen me aan om er voor immer van te houden maar toen m’n vingers zich ontvouwden zuchtte `t pluisje bij me vandaan Je…

laat de veters springen van het ijzeren corset dat je insnoert in je ogen zie ik vonkjes die wachten op ontbranding liefde raakt je aan voel de vederlichte streling van een pauwenveer die je huid tot leven wekt…

sneeuw schijnt vegen in een gezicht zwicht voor een vergeten kindertraan in grijsgroene ogen die de waarheid spreken geeft licht aan woorden die liefde verbreken…

Als je stilte kunt omschrijven met een veertje in de blauwe lucht Is het klankloos drijven in de lichtende schijn van een diepe zucht…

Vanmorgen nog Zweefde er een Veertje voor me neer Gewoon een veertje, Zo klein, zo puur, zo teer Dwarrelde zo maar Voor mijn voeten neer Bukken deed ik, En raapte het op Stak het in Mijn hemd Als wilde ik Het geluk omklemmen Na twee stappen alweer Zweefde het weg - Gedragen door de wind Op zoek naar een Ander gelukkig…

De lucht glijdt de avond met behulp van draaiende aarde in een vredige nacht Titel verdedigt geenszins de waarde van dit meesterwerk 't Veertje drijft in de plas Tevreden schijnt de maan wolkennacht met in schijnsel de schaduw van schitterende verenpracht Pelikaan op de voorgrond alleen kijkend naar de schilder Ziet kracht van zijn…

slechts een Kleine rimpeling in haar Voort, en blijft ze liggen In totale vrede, ongestoord - Laat dit veertje ook voor Mij de vrede zijn na diepste Wonden en levenspijn…

Het is oorlog In dit hoofd, Onbekende, Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk Geweld aan gort geschoten - Tot dit veertje voor Deze voeten landt, En onverwacht De vrede brengt…

Als een veertje, zo licht Als een bloemblaadje, zo fijn Zweef ik op de wolken En wil ik voor altijd bij je zijn Ga met me mee Gedragen door de wind Samen vliegen boven de zee Genietend als een kind…

Wat weegt een veertje in de lucht een geur in de neus een wolk langs de hemel een pluisje uit je navel meer dan een gedachte die komt en weer gaat soms wat achterlaat…

Een veertje in de wind, wolken onder schoenen, even. Zwaar, moedig, zoekend, bergafwaarts door het hoge gras, laarzen een maat te groot.…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…

Met een klein veertje kietel ik de onderkant van alles dat bij je klopt. Zo verschijnt er een glimlach en daarna bij mij wat heerlijk, ik voel me vrij...…

Er is geen veertje Vlaams aan mij Wat wil men hier verbloemen? Garrulus glandarius is mijn naam Oftewel voortdurende krassende eikelzoeker. Altijd gewaardeerd als gast Welkom als vaste bezoeker. De stamvader van de gaai Is niet toevallig de papa-gaai !…

schijn een beetje volle maan dan dwalen wij zonder te verdwalen zweeft de loden last ver weg luchtig als een veertje vangt het hoofd weer dromen tussen wolken waarbij zware tranen drogen in een zachte wind…

zo zon, 's morgens je lach, beminnen de wind in je naam op speelse armen pasgeboren de krokusstilte de tijd rond dauw mijn hart, het linnen de regen, zo goud je haren vol vogels de ochtendzang van vier seizoenen mijn liefste uur zo zonder haast je ogen ademen vlinders op bloemen ik dans met jou verbonden vleugels een…

We blijken tijdelijke versierselen op het pad van de tijden elke streling van ijle luchten iedere zucht, zelfs van verlichting beroert en beweegt ons Het verblijf tegen de steeds wazige achtergrond is een sobere ankerplaats een lichte trilling slaat ons op drift elke dag een gevaarvolle kust zonder markering Voor even een sieraad…

Een mens leeft als een veertje, dat drijft op een diepe oceaan. Zie, hoe veertjes zeilen gaan!…

Ik kan niet meer zwaarmoedig schrijven het zwarte wolkenpak wist jij te verdrijven gewoon die keer dat ik jou zag dansen op de wind licht als een veertje, een glimlach als van een spelend kind gewoon iedere keer als onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven lach ik stil.…

Zwevend in de lucht als een veertje heen en weer terug en nog een keer zwevend in de lucht langzaam naar benee zie ik alles vanaf boven en neem ervaring mee. Zwevend in de lucht heen en weer en terug land ik naast je neer keer op keer ik wil niets meer dan zwevend in de lucht.…

Ik word vanmorgen maar Moeilijk wakker - mijn Ik wil wel, maar mijn Hoofd wil niet in deze Wereld van graniet Waar elke warmte wordt Tenietgedaan en waar elke Sprankeling van hoop als Een zacht veertje wordt Weggeblazen alsof het er Nooit geweest is - heb ik Me nu daadwerkelijk vergist, Of komt het doordat mijn Hoofd vol zit…

Het is oorlog in dit hoofd, Onbekende Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk vuur Aan gort geschoten - Geen muur blijft overeind, Geen steen die op De andere blijft staan, Lucht vol neerdwarrelend gruis - Wat er nog aan beelden bestaat Wordt aan het zicht onttrokken, Tot voor mijn voeten Plots dit veertje landt En onverwacht…

voordat de blauwe slierten opgaan in het niets dansen ze ineengestrengeld door de kamer een generale repetitie van de laatste ceremonie op de klanken van de telefoon plichtmatig condoleert men mij ze wachten tot ze tachtig kilo hebben maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang mijn liefste, licht geworden als een veertje, drukt loodzwaar…

mijn kind je hebt zo weinig nodig om gelukkig te zijn een takje een blaadje een veertje je huppelt je rent en boem daar val je je lacht en huilt je rent naar me toe met je armpjes net lang genoeg om me te omhelzen een kusje een lach en daar ga je weer een steentje een schelpje je huppelt en rent en... nee, net niet gevallen…