Netgedichten

netgedicht (nr. 29.223):

Verlost

Ik zie de scherven in je ogen
en een plasje tranen
op de bodem van je hart.

Ik voel me niet vermengd
in het bloed van je wonden
maar verbind me daar wel aan.

Met een klein veertje
kietel ik de onderkant
van alles dat bij je klopt.

Zo verschijnt er een glimlach
en daarna bij mij
wat heerlijk, ik voel me vrij...