Alle inzendingen over vele eeuwen

Het Koninklijk Huis steekt tegenwoordig in een ander vel. Een koningin werd een koning in een ander tijdsbestel. Niet langer drijft er iets of gaat er toevallig iets voorbij, maar met meer afstand komt ook een koning of zijn klant voorbij.…

Ik kan niet wachten tot Google Glass wordt gedragen en al mijn gedragingen van a tot z worden vastgelegd! Hard bewijs van vooral misdragingen Ja, door de ogen van die ander!…

ik ben geïmponeerd door de immense muren de vele stenen gevoegd met stukjes leven uit een lang vervlogen tijd handen hebben gesjouwd en gebouwd samen gevouwen in gebed de hoop op een spoedige voltooiing is al te vaak voorzegd nog spreken de stenen over de cultuur van eeuwen met hun naam in de groeven is het monumentale erfgoed door…

Wat had ik, na eeuwen mishandeling, anders kunnen worden?…

jij en ik groeiden aan de zonzijde van het vrijgekomen land de nacht viel langs glooiende trechterheuvels enkel ons einde droeg een krans van stenen in de oase van samenhorigheid stapte ik over ijzige dagen en zag hoe vlak keien mijn graf omsloten in de weidsheid van stilte vlak voor het portaal naar een vrije wereld…

rusteloos beweegt mijn adem ergens laag boven de grond of is het mijn stem die niet meer bestaat omdat ik zwijg onder natte rouwkransen van gras en water te vroeg komt elk geluid, als hagel op getelde uren alsof duizend nachten drukken op het landschap van één dag ingezwachteld onafgebroken stil draag ik de transparante…

een volk wordt een volk wanneer ze taal en zeden delen als ze samen een lange onverharde weg zijn gegaan en het na eeuwen van moeilijkheden kan zeggen kijk dit hebben we samen gedaan wanneer ze dan met elkaar op een geplaveide weg zijn aangekomen en van een goede toekomst kunnen dromen dan is het slecht te velen als ander volk…

je handen zijn getekend door de tijd een wirwar van vormen en lijnen: rivieren van een eeuw. Botten en vel zijn bijna een. De druk van het leven gestempeld op je lijf. Maar zoals altijd blijft het blauw van je ogen de jongheid van je geest veraden. Een lang vervlogen tijd huist in de gedroogde bloemen in je haar.…

Die kastanjeboom staat daar al eeuwen lang. Onder zijn dichte bladerdak huist een ecologisch paradijs van torren en spinnetjes en korstmossen schimmel grijs. Die harmonieus in afhankelijkheid samenleven op de tonen van een vogelwijs. zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen.…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

We kunnen er nu niet meer aan ontkomen De uitrol van de meimaand is van start Wat treft ons straks in ’t Hemelvaartse hart Een dadendrang? Of blijft het nog bij dromen? Herinneren, herdenken en herleiden Bespiegelen, bezinnen en bevrijden…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…

Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw maar mijn leven is een kluwen , een spinrag met te strak gespannen draden de ragebol kijkt lijdzaam toe het is nu wachten op bevrijding hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint van onvervulde dromen zal ik stiekem over het muurtje kijken…

zand brandt geel op okermatte vlaktes de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

Er hebben vele generaties In zijn binnenste geleefd Er is gelachen, gehuild, gescholden Hij heeft het allemaal meebeleefd Het huis zag door de jaren heen Veranderingen komen Maar iets bleef steeds hetzelfde De mens met al zijn dromen Misschien kan het eeuwenoude huis De wereld ervan doordringen Dat de mensen door alle eeuwen heen…

Zo'n landschap als dit op unieke middagen -- eeuw na eeuw gezien.…

Er zijn immer eeuwen die eeuwig duren In alle eeuwigheid beschamende eeuwen Eeuwigheid verkregen in immense gruwel Begaan bij de mens in alle eeuwen Wij kunnen er op wachten…

De toekomst van het verleden, is het verleden van de toekomst. Het zijn gedachten die nu ontstaan. Illusies die u in toevernu droomt. Onze toekomst en ons verleden, zijn vervormde herinneringen. Meer niet. Nooit minder. Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven. Het leven is een gevangenis, waarvan…

Sterren in de nacht Stralen helder licht Schitteren in kracht Scherpen het inzicht Toveren in pracht Tekenen het verhaal Tedervol gebracht Tastbaar duizendmaal Ergens klinken klokjes En muzikaal gezang En daarna sneeuwen vlokjes Eeuwen winters lang Ritmisch spelen koren Reiken je de hand Reizend langs vele oren Raken harten, in…

, een adieu de eeuwen door wachtend op het halt der tijden de aardse terugkomst met een bliksemschicht de inslag was te zien dit was dus de geboorteplaats getekend met een kruis…

Het valt niet mee Om 50 jaar te zijn Omdat ik die 50 Niet kan voelen Ik ben het wel Een halve eeuw Maar o zo fris Nog vol met vuur En leuke nieuwe doelen 50 jaar Het klinkt zo oud Voor velen het moment Om na te denken Wat ze nog willen Wat nog kan Ik wil er zelf Geen tijd aan schenken Ik voel me jong Nog redelijk sterk Sta midden…

Subtitel: Ik reis alleen Als het goed is met mijn lieve partner volgend jaar niet meer; wij gaan samen en zij beslist De thrillertitel is van Samuel Bjørk Mijn Zuid-Amerika reis- en leesboek te Santiago de Chile Een wrede dictator, beslist geen heer 't Was jaren '70 vorige eeuw Politieke vluchtelingen, 'refugees' Vele gevlucht…

Klei is eigenlijk het enige dat helpt in een eeuw van afbraak en wederopbouw in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in een moegeprezen moegestreden…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

In maanlicht zag ik opvaart van gedaanten doorschijnend wit – wentelend nu de wegen tot in eeuwen der eeuwen?…

zo her en der lijkt aarde tegenvleugs gestoffeerd waar rotsen nog eruptie- warm zijn verschroeit het opkomend gewas baant lava zijn wegen alsof de infrastructuur er al eeuwen ligt is land eonenlang verzonken in de tijd waar rood zand zijn vele woestijnen weet door oases benijd de geosfeer lijkt te spelen met een overvloed…

Dit aquarel in alle tonen grijs Lijkt wel allegorisch voor deze laatste eeuw Vooraleer ’t millennium zich sluit, Berouwvol om ’t vele leed Dat deze laatste honderd jaar De mensen drukte. Toch verzacht het grijs der lage wolken De rimpeling op ’t water laat op ’t strand een grillig zandspoor na, dat oplicht in een vage avondzon.…

Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek. Sedertdien gingen er meer, trok mijn vader zich terug, (beleefd en vergeeld) uit de administratie van Bell Telephone met de dood aan het hart gedrukt.…

en eeuwen later Is er zowaar een zwarte president De ziel van Lincoln zingt nu permanent Leg neer Afro-Amerikaan bij ‘t water Uw schild en zwaard en heel uw zware last Trek aan het witte kleed dat bij u past Sterren gaan vallen, vele jakobstrappen Dalen nu neer; de hemel is uw gast…