4771 resultaten.
verborgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 798 In een deel van mij
waar ik me heb verborgen
daar is hij nog
gisteren, vandaag en morgen
geen dag zal mij passeren
zonder even daar te zijn
soms wil ik niet, maar doe het toch
als ik daar in mijn tranen zwem
ontwaakt de liefde weer
die ik nog voel, voor hem
herinneringen...dalen op mij neer
in deze duist’re ruimte
waar weemoed overheerst…
Verborgen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 432 Jeruzalem's edelen
zitten uitermate safe
in superieure handen
en ervaren rust
over verre einders
rennen aardse leugens
lallend en slalommend
westwaarts
alwaar titanen,
zegevierend in chaos,
heftig tekeer gaan bij
avondlijke aanvaringen :
revoltes
eerlang navigeert
over naamloze zenits :
indalend charisma,
heilzame toerusting…
verborgen
gedicht
2.0 met 20 stemmen 11.186 verborgen
in een hoge kamer
met het uitzicht
op wuivende bomen
geprangd
tussen witte muren
het lange licht te vangen
voor de nacht gaat komen
gedompeld
gedurig
onder de duur der dagen
geduldig staan
als een paard in de avond
------------------------------------------
Uit: 'Herkenbaar als lente', 1981.…
Verborgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 402 Verleden schaduw
ogen zonder licht
verborgen horizon
het nu raakt uit zicht.
Dichte mist wijkt
liefde creëert zacht
pijn neemt afscheid
genieten is kracht.…
verborgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 914 mezelf verborgen
zomaar ergens
in de morgen
dus geen zorgen
ik ben nergens
goedemorgen…
De Verborgene
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 965 Waar de goden nimmer stierven
in verhalen van de schrijnen
van Dilmoen - een zon die onderging
in wijndonkere zee
zo zijn we zelf ons niet meer
misschien een ander mens geworden
in camee
een zucht
herinnering
een hoorn die verging
Ik droomde weg
in overvloed
zou er een witte kroon nog vangen
ooit geweest van de Verborgene
die in godskastelen…
Verborgen
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 561 Soms schrik ik
dat ik kan haten
Gedachten kronkels
mij niet verlaten
Dan weet ik weer
diep in mijn hart
Huist de herinnering
aan pijn en smart
Gevoelens blijven
soms ver verborgen
Maar laaien weer op
vandaag of morgen
Soms schrik ik
van wat er dan gebeurt
Het verdriet van toen
me weer openscheurt…
Verborgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 230 begroet door het roze ochtendgloren
rekken wolken zich uit als de krant
zich opengevouwen aandient
om het gedrukte nieuws te openbaren
het regent letters vol ongeloof
en afschuw over hoe onveilig de wereld
is heel ver weg maar ook dichtbij
zijn onzichtbare grenzen overschreden
blijft de pijn voor nu verborgen
daar het brein dit nog…
Verborgen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 294 Verborgen in de schaduw van mijn hart,
ligt een scherfje ongerepte liefde.
Roerloos zal het daar blijven liggen,
totdat jouw aanraking het verplaatsen gaat.
Omsloten door een laagje roest,
liggen in de kern van mijn hart,
de resten van een verloren liefde,
die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…
Verborgen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Onuitgesproken woorden
vol boosheid en verdriet
waar blijft die grote bevrijding
want vergeten kan ik het niet…
Verborgen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 155 Ik heb het vaak lang geheim
weten te houden:
het leven in mij
dat, mijns inziens
verborgen diende te blijven.
Totdat ik jou tegen kwam
met jouw gevoel van acceptatie,
waardoor ik me niet meer
hoefde te verbergen, en dit
kon ombuigen, deze kracht
naar stralen, schijnen:
mijn ster mag ook
aan de hemel staan.…
VERBORGEN....
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 443 Verborgen
hield je je voor zon
voor regen, harde wind
.............m'n kind
Verborgen
voor me
al die keren
Ik herkende je
aan je kleur, je patroon
de blos op
je wangen
Ook je bewegingen
waren me
verre
van vreemd
Ik legde
m'n oor
te luisteren
aan je gezangen
M'n kind
het fladderen
zal je........
niet verleren.…
Het verborgene
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 116 herkennen,
onvermoeibare driften
naar een ander ontwaken
als haviken die speuren boven
een gevoelsland, hun thermiek
als hoofdmiddel creëren, soms
in de waan van tegenspraak
waar de moleculen van minuten
zichtbaar worden op de trappen
van de snel stromende tijdsrivier
in deze omloopbaan die we willen houden
ontstaat al het nog verborgene…
Verborgen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 161 De sneeuw
heeft m'n automobiel
die nacht
verborgen
Kleur,vorm
die galante lijn
't zou zo 'mijn blik'
kunnen zijn
Die ik...
elke nacht op straat
-moederziel- alleen achterlaat.…
Verborgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 32 het blije meisje
dat in mijn spiegel woonde
zit diep vanbinnen…
Verborgen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 61 In de schaduwen
van de overspannen geest
wacht angst zijn beurt af …
Tranen van geluk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 224 Tranen zijn er alleen voor jou
zij vloeien droog over mijn wang
mijn poriën zijn als een spons
zij absorberen het verborgen voorval.
Tranen zijn er voldoende
om een beekje te laten stromen
de herinnering overstroomt
als een bulderende waterval.…
gedachteloos
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 887 haar tenen raken amper het water
van de kronkelige groenige loop
alsof zij de stroom niet wil storen
het heden niet wil kwetsen voor later
de lange haren vallen over
haar blanke schouderlijn
in enkele resterende vlechten
en waar glooiende heupen
verborgen in het jonge gras
haar aan de aarde doen hechten
zo gaat zij verstild op
in de…
De Plas
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 424 Ontkomen langs de geul
Tussen de bomen
Glijd langzaam de rivier
Traag gaat het water
In snelheid weg van hier
Het klettert goed
Ik zie een waterval
De vinger uitzicht
In een stroom geval
De urine in zicht
Vanuit de inham
De bron
Verborgen
Opgeborgen zei hij:
Wat een zeik wijf
In de zeikgenomen
Als ik hier een bronvermelding
Bij…
't GLOEIT VOORT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Het licht van de Blijde Boodschap
moge hoog aan de hemel staan
's nachts als grote klare ster
overdag een ijle dwergzon
dit hemellichaam is bereid
altijd het kleinste vonkje
uit zich te laten dalen
op een ieder
die Gods stem wil horen
zal dan door bloed en ziel stromen
een vlammende stip zijn
brandt aanwezig verborgen
straalt milde tucht…
je ogen kijken dood
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 765 strelen magma uit het hart
de stromen gloeien pure liefde
ontsnappen witheet uit het zwart…
Praagse Mist
gedicht
4.0 met 10 stemmen 2.006 Ik voel zijn jas van gaberdine,
Zijn dunne lijf daarin verborgen.
Ik denk aan sinaasappelbomen.
Zijn bed vannacht rook naar seringen.
Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen?
We zien de zwarte Moldau stromen.
Ik weet maar weinig van zijn dromen.
Zal straks zo tegen vieren, vijven,
Een mantel op het water drijven?…
Bedgeheimen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 565 In mijn eigen privé darkroom
met rood hartvormige lumières,
sluip ik langs mijn luipaardvel
tot in mijn bloemenbed.
Onder de gevreesde turbokat
ligt nu mijn geheim verscholen.
Naakt en breekbaar ben ik nu
met kleine vreugdes
en grote verdrietjes.
Zo onzichtbaar, niet doorzichtig
als de dag me maakt
zo ruw en onontgonnen ben ik nu.
Heel…
Verborgen klanken
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 541 Ongeboren kind
Jouw hartje klinkt als muziek
Verborgen klanken…
spotlight
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 2.076 je tuin houdt me verborgen
tussen onkruid en wildgroei
een schaduwkind
snakkend naar licht
onder geamputeerde bomen
afgemaaid gras
groei ik gehaast
wil het leven inhalen
ademloos…
Hoge muren
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.303 Waar kan ik heen, bij wie kan ik huilen,
Van wie krijg ik een schouder,
bij wie mag ik in bange tijden schuilen.
's Avonds zit ik alleen,
iedereen is ergens anders heen,
En ik? ik voel me een blok aan hun been.
Ze gaan naar vrienden of bekenden, kennissen of buren,
Ik zit opgesloten binnen mijn eigen gebouwde muren.
Muren van bescherming…
Langs elkaar
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 138 Daar liep jij tegenover mij
en ging mij zonder groet voorbij
want felle zon in jouw gezicht
hield mij verborgen in het licht…
GAVEN
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 298 De kleine bezigheden
die elke dag weer komen
gaan schuil in het wolkengrauw
van de alledaagse hemel
maar
schijnen als verborgen sterren
wier onzichtbare stralen
de grootste zegeningen
voor het leven zijn.…
Goed-gerichte lens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 267 Bij tafel met kind
Zij is mooi in maagdelijk wit
't Kind vraagt zich af, hoe alles kan
Verborgen schoonheid
in een goed-gerichte lens…
Sporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Koud dons,
zo zacht,
zo mooi,
bedekt de sneeuw de dorre grond.
En ziende zijn de ogen blind,
maar wat niet is kan toch bestaan.
Onder de laag van koud vernis
leeft laag op laag.
Sporen leiden ons weg van het vergaan.
Maar in de zomer,
wacht maar,
in de zomer komt de warme grond tot leven.
En toont mijn lijf zijn gebreken,
wacht maar,…