Het verborgene

Het is onmogelijk de kleuren
van de wind te herinneren
opgetuigd met of zonder geloof
in zijn onpeilbare tred.

de nacht omsluit de gebalde geest
als een woud van varens, die regeren
door zich vruchtbaar op te stellen,
hun lichtsporen te herkennen,
onvermoeibare driften
naar een ander ontwaken

als haviken die speuren boven
een gevoelsland, hun thermiek
als hoofdmiddel creëren, soms
in de waan van tegenspraak

waar de moleculen van minuten
zichtbaar worden op de trappen
van de snel stromende tijdsrivier

in deze omloopbaan die we willen houden
ontstaat al het nog verborgene.

Op de trappen van de

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 116