Alle inzendingen over verbrande hoeven

geweest is, is voorbij Maar het blijft me achtervolgen Het houdt zich vast aan mij Ik zet elke dag de stap Mijn verleden te laten gaan Maar het verleden biedt mij veiligheid Want waar zal ik in de toekomst staan Ik moet nu verder gaan met leven Heb de waarheid lang genoeg vermeden Het enige dat nu nog over is Is een voorgoed verbrand…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…

de lucht van verbrand vlees komt mijn neus in en uit feest bij de buren…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers oerdom nazidom...…

Het hoeven geen grote woorden te zijn waar een klein gebaar kan volstaan; een kind dat je toelacht, een vogel, een bloem en plots kan je 't leven weer aan. Het hoeven geen dure geschenken te zijn waar een simpele groet kan volstaan; een helblauwe lucht of een frisse bui en plots zijn je zorgen vergaan.…

Nieuwslezer deelt mee zestigduizend kippen verbrand niemand is gewond…

verbrande boeken verwarmen nog steeds lezers o dom nazidom...…

Wij liepen door verlaten stilte om elkaar niet te hoeven horen Wij onder bomen overhuifd de nacht om elkaar niet te hoeven zien Wij begrepen enkel door te voelen Wij wanneer werd het ik en jij?…

Françaises hoeven niet meer te bekennen Of zij madame zijn of misschien mademoiselle Een nette dame of een losgeslagen del Voor de Franse mannen is dat even wennen Maar zij hoeven na hun jacht naar rok en zoen Mooi geen afstand van hun knuffelbeest te doen…

Nieuwsfeit: CDA-minister Van der Hoeven (Onderwijs en Wetenschappen(!) heeft voor ophef gezorgd. In een interview met De Volkskrant zegt ze een debat te willen over de evolutietheorie van Charles Darwin en de scheppingsgedachte...…

Hoeven hoor ik schrapen over straat, ik weet bij god niet hoe het verder gaat maar jij, jij lacht zo vrolijk in je vuistje, jij kent nog niet de streken van het kwaad. * Op verzoek als tekst voor een geboortekaartje gemaakt.…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen eerbetoon uit dit defilé, vanuit het lood geslagen blikken hoeven…

De bel-me-niet-lijst en de bel-niet-aan-lijst De klamp-me-niet-aan-in-de-winkelstraat-lijst De nee-ik-ben-al-een-goed-doel-ten-baat-lijst De gun-mij-toch-een-ongestoord-bestaan-lijst... Maar liever kreeg ik nog van de minister Een registreer-mij-toch-niet-zo-register…

Minister Van der Hoeven regelt graag Dat een provider niet meer naar believen Kan rommelen met G.S.M.-tarieven Die blijken voor de consument vaak vaag Wat mensen grondig dienen bij te stellen Zit niet in het tarief, maar in het bellen…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avends hoort gij aan de verre steenwegen paardenhoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

verkeken Nu mijn muur en masker het begaven Hoeven op de Ring rond Simonshaven…

oplaaiend vurig verlangen in steelse smeulende blikken hete dromen en dan kille spot een duist’re geest vol verterende zwarte haat voor de uitverkorene de nachthemel kleurt vaalrood trage rook torent hemelhoog verduistert de stille maan het vuur van haat is geblust opbloeiend geluk is verteerd door vlammen van hete jaloezie in maanloze…

hoeve Bouwlust heeft verloren en is nu een eenzaam krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken…

Vele jaren zijn heen gegaan sinds ik nog op die plek heb gestaan De oude hoeve waar ik als kind heb gespeeld Mij nooit een ogenblik verveeld De groene poort, het hof, de stallen Vroeger vol bruisend leven, nu vervallen Zacht heb ik de deur achter mij dicht gedaan In de hoeken weven glimmende spinnen hun ijle waan Een zonnestraal zoekt…

zacht kuste een vlinder het bloemblad de tere vleugeltjes trilden en ik, ik voelde me als in het paradijs…

Op dik stalstro toeven honkvaste kloeken, krijgen van hun rappe kuikens trippeldrang. Gepiep, gekakel: één verkenningszang: "Hoenders, leven zien. Heel het erf doorzoeken!" Donzen en veren speurders bezoeken tuin, dan ruim land, voelen uitdagende dwang te spelen naast een boslucht zuigende koewang. Naar die tenten in roerige weidehoeken!…

De boer zag Bertha in 't groene gras, ze lag in alle rust en mooi voor 't oog gekleed in Hollands bont met wolk en zon, het gras wat zij genuttigd had, smaakvol te herkauwen. Dat is precies wat ik en alle dichters doen om wat je schrijft ook lekker lopen moet gelijk zijn aan wat m'n Bertha doet in plaats van gras, je strofen minstens zevenmaal…

de muis en de vingertop nemen het over klick, klick,...slechts 3 seconden verwijderd van je antwoord Hoeven we nog na te denken?! maak nu maar een heel mooi essay klick, klick,...rechtermuisknop kopiëren, plakken Hoeven we nog te schrijven?!…

Bij het aansteken van een sigaret Heb ik even niet goed opgelet De vlam in een keer daar Verbrandde al mijn haar Vandaar mijn hoed maar opgezet…

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…

vlieger vlieg er heen naar de zon aan ’ t lijntje in mijn handen zal ik inhalen zal je landen zal ik vieren zal je verbranden…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

slalom jij je leven lang al om de waarheid heen om maar geen kleur te hoeven bekennen in een doolhof vol leugens waan jij je thuis op dat niemand ooit te dichtbij zal geraken ontwijk je je spiegelbeeld om jezelf niet in de ogen te hoeven kijken stel dat ‘ie barst…