Alle inzendingen over verbranden

een nano laagje zomer zette de huid van een zonne koesterende dromer binnen korte tijd in vuur en vlam vurig rood legde onbarmhartig het falen bloot van alle preventieven die winterwit slechts een papieren bescherming schikt nog wordt de pijn in koeling weggehoond hoe dom kunnen mensen zijn in weten dat na zonnebrand warmte…

U bent te lang weggebleven Uw rivier is beschimmeld Uw bedstee verbrand Waar was u in de koude dagen van de oorlog waarin we vochten om een stukje brood? Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe...…

hoe licht was ik wel niet getint destijds als lief klein kind okselfris nog en in de knop mocht ik al vast aan een lijntje rond de boom huid in de zon die schroeide al dat bloot na een poosje pijnlijk rood ze zeiden zieltje arm kleintje er kwamen toen vlekjes op mijn hoofd armen en benen ik hield me meteen al groot liet het bij diep…

de fik moet in de stapel hout brand maar heksenvuur ik krijg het koud vlammen laaien rond de pop die is gestropt met staken door het hart dat vastgepind geen kansen krijgt om nog te slaan en aan de haal te gaan toch lekt magie houdt ogen in de ban van mysterieuze krachten die op ontsnappen wachten een onverhoedse wind slaat…

penseel al door het eerste warme rood het lichte bruin van zomers bloot onschuldig na het winters wit getoond in lentes groenend licht de schaamte is al afgelegd als de eerste blos haar stempel heeft gezet ondeugend wordt textiel steeds verder opgeschoven en laat maar weinig in beloven pikant diept bruin verstolen wit in contrasteren…

In de open haard verbrandt de geschreven brief zonder postzegel.…

je bleef staan stopte met bewegen ogen ontsnapten je lachte verstild vluchtig en blij keek naar mij schudde ijs uit emoties ontdooide je handen omvatte met woorden het vuur in de pijn van verbranden je masker van as vervloog in verstikkende rook angst werd weer zichtbaar in schuld en de schande tranen kwamen want liefde…

Natuurlijk heb ik ook liever tijden van vloed, maar de natuur leg je niet aan banden, ook al toont Fortuna haar vrolijkste snoet, aan schijnvertoningen kun je je lelijk verbranden.…

Een zandloper in de Sahara, Chirurgisch verbouwd tot een Sara, Loopt nu, sterk verbrand, Als zandloopster zand, En zoekt nu dus naar haar mascara.…

Briljant filosoferend over het leven liet ik de aardappels verbranden. Een onmiskenbaar bewijs van emancipatie. --------------------------------- uit: De rots van Gibraltar, 1969.…

Ondanks dat haar poffertjes mooi bruin waren verbrand wees de vader naar haar tempel dat het zonde was te zonnen op zondag op het zonnig naaktestrand…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

vaak ben ik aan je kust gestrand op je zand heb ik mijn huid verbrand ik zie de glooiing van je duinrug weer doch de geur van mijn gazelle speur ik niet meer.…

het water opent zich je ogen verbranden mijn tranen ik zwem door je lichaam verdrink in je schaduw verstrikt in zeewier onderga ik je en adem water…

Een scheepskok aan boord van een stoomschip die liet eens verbranden zijn krielkip liet borden niet leeg want iedereen kreeg daarvoor in de plaats toen een zalmsnip.…

Ze bezwoer naderhand, dat d'r tong was verbrand, maar geen mens was er die het verstond.…

de tegenstrijdigheden van de tijd stapelen zich op als afval dat wordt verzameld in vuilniszakken met een koordje dichtgesnoerd om morsen te voorkomen, in de kliko gedeponeerd om opgehaald verbrand te worden…

Breng in een bakpan olie aan de kook, En laat je nieuwe iPhone erin zakken, Vervolgens laat je het een poosje bakken, Totdat je vlammen ziet en zwarte rook. Je hebt rabbijnen die hartgrondig menen, Dat dan het kwaad der wereld is verdwenen.…

ach kom een wonder verrichten al het koude samen verbranden…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

Keien gooien op de Parijse barricades Lijken stapelen in Duitse open wagens Kameraden meeslepen door de blubber Knalt het oogje er doorheen schiet ik door het rubber Watergeuzen die Spanjolen verbrandend slachten Germanen die Angelsaksen tot de diepste haat verachten Zogenaamde ketters in naam van God verbranden Als kruisridder rijden met…

Aan het vuur Warm jij je handen Hetzelfde vuur Kan jou verbranden Water het is Om te koelen Maar ook dat water Kan je overspoelen Soms onzichtbaar Het gevaar Maar wees voorzichtig Want het is altijd daar…

verbrande zielen, verblind door hebzucht alleen voor altijd.... eenzame dagen, vervuld van haat voor altijd verloren... verloren wegen, verwijderd van redding. hulp is nodig.. wij wachten.. zolang het nog kan...…

Wreed werd ze weggerukt van de aard Daarna verbrand Werd dan ook niet opgebaard Verbijsterd lees ik dit artikel in de krant Ontroerd leg ik ze aan de kant Flarden van beelden dienen zich aan Het einde van een jong bestaan...…

Dat bij een brandje in een kippenstal Laatst zestigduizend kippen zijn verbrand Stond ergens in een hoekje van de krant, Maar niemand kijkt nog op van zo’n getal. Het waren zestigduizend kippen maar En al meteen kraait er geen haan meer naar.…

De ballen in de doos, de boom verbrand De kaarsjes uit, de glazen afgewassen Ik laat mij door het nieuwe jaar verrassen Al liggen er wel zaken voor de hand De woorden bij de koffieautomaat Verkiezingen en vaccinatiegraad…

Zo houd ik van de zon hier op het strand totdat ik door diezelfde zon verbrand.…