Alle inzendingen over verdriet OR spanning

Om schurken uit te kunnen schakelen Komt de politie met het stroomstootwapen Daarmee ligt iemand kort op apegapen Maar zonder hem erg toe te takelen Ze gaan de boef dus elektrocuteren Om hem dan pas daarna te isoleren…

Dat de stroomstoring in de Bommelerwaard Bij de meeste echtparen goed beviel Bleek aan de geboortegolf in Maasdriel Intiem het contact zoekend bij de gashaard Zo was na een paar dagen uitgelekt Dat de spanning in bed was opgewekt …Negen maanden na de stroomstoring in Maasdriel is er sprake van een babyboom, er werden deze maand 44% meer kinderen…

Gezichten naar elkaar, de spanning is voorbij. Negatieve uitslag, weer kanker op het spoor. Levenskrachtig is de lach, verdriet krijgt geen gehoor. Jouw ogen seinen liefde, je handen evenzeer. Mijn Lotte verrijkt mijn leven, iedere keer maar weer.…

tussen tegenpolen flitst en knettert het onderhuidse spanning zoekt ontlading waar vroeger energieën zich verzamelden tot samen vonken heeft nu de tijd het onafhankelijk isoleren tot norm verheven nooit meer het volle geven de vlambogen zijn weg het ongenoegen is gebleven de leeggelopen accu’s decoreren nog heel even…

Als je energie opraakt en je moet het doen met wat je nog hebt schakel dan snel over op een lager voltage of op een andere 'NET- (SPANNING)' zien te mijden rust laat je weer op binnen de korste keren loop je weer op kop…

Wat zal de uitslag zijn voor Engeland In heel Europa zit men af te wachten Hoe het verloopt met voor- en tegenkrachten Doen ze nog mee of staan ze aan de kant Als het aan IJsland ligt gaan ze verliezen En valt er helemáál niets meer te kiezen…

Het is mijn lot, waar ik keer op keer mee word beloond Door lasten krijg ik spanning Door spanning krijg ik lasten Het is een vicieuze cirkel, met één waarschuwing, dat ik op moet passen. Slapeloze nachten Kom ik er ooit nog vanaf? Epilepsie hoort bij mij. Maar ik ben bekaf.…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

het geluk lag er plotseling uit dollend zijn we naar huis gegaan maar het verlies voelde heel verdrietig aan…

Mijn moeder verleidt het garen tot kluwens zij. Zij breit aan mij. Zij reikt twee draden aan mij. Ik brei aan haar. Ik vermeng de kleuren rood, blauw, geel tot één geheel aan haar. Samen breien we tot de draad veel te strak gespannen staat.…

gespannen in m'n hoofd waslijnen van prikkeldraad verzwaard met knijpers veel te strak geveerd woorden dragend in een taal die ik nooit heb geleerd…

Iets voor het eerst doen, schaatsen, uitgaan, of troosten -- Jammer! Je bent stijf!…

wie telt de doden in landschappen onder zand schrijft in zwarte inkt over wat kon gebeuren hoe het daar toen was hoe het hier kan gebeuren het daar en het hier zijn familie van elkaar blijf spreken herhaal ver voorbij duizend malen over toen en nu verwantschap met hier en daar wie blijft verhalen over jou en de ander wie raakt…

het kind in je wint weer terrein gaat steeds meer buitenspelen maar jouw volwassenheid houdt angstig nog de teugels kort dat is wat schort in samen weer de wereld gaan beleven we sluiten zo vaak kort omdat die spanning geen verdriet verstaat geen begrijpen draagt van mensen zo dichtbij elkaar die enkel blijheid willen zien die…

sapstromen zuigen knoppen op volle spanning bomend de lente…

De jurk cirkelt rond in golvende beweging zij verbindt spanning.…

zonder aarzeling, spanning, tegenzin naar voren komend leraar tegemoet stond ze klaar te spreken voor een groep met jeugdgebroed kletsend aan een stuk door vermaakte ze haar klasgenoten zichzelf en docent van de spanning toch een traan gelaten opgenomen in d'r shirt niet beseffend het talent waarmee een hater werd besmeurd…

ik zie buien naderen mensen zich haasten in tegenwind het kind voelt de spanning praat honderduit maar voor haar is het regen over en uit niet voelbaar is samen moeders hand is zacht en genadig als de plu hen omsluit zij ontsnapt en springt met bravoure in de plassen haar lach breekt hun spanning voluit…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen meer plaats in beslag, maar dat is omdat: je niet eerder zoveel verdriet zag! Dan is er het enorme verdriet, denkend: dat overkomt een mens niet, is fout gedacht want echt: Het overkomt iedereen, goed of slecht.…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…