Alle inzendingen over vergeeft

…Soms…heel soms…vergeeft de overtuiging, want dan zou ’t fijn zijn met tegenwind Of was Samson toch een zonderling, als de tijger een leeuw bemind Handen gaan nog steeds door het haar, draait de borst bedachtzaam maar vlug En de waarde fluistert onovertrefbaar, bij de aanblik van een gestaafde rug De lijm van gisteren had het antwoord,…

U vergeeft mij keer op keer en zegent mij bovendien. Kom mij tegemoet, O Heer!! Ik kan het niet alleen... ik wíl groeien, ja, nóg meer helpt U er mij doorheen? Ik wil U aanbidden, Heer vul mij met Uw Geest zodat ik daardoor van U leer te vergeten was is geweest.…

Hoop wel: dat u me mijn dichterlijke arrogantie vergeeft.…

telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en verdriet, machteloos klein bevroren toch op zoek naar iemand die vasthoudt, vergeeft…

rond rond je in de stad de stad van het de stad van het leven de ghetto der verdoemenis alle fouten der leven in een hoek gestampt een gevaar, een ieder die zich erin vergeeft het park alle geneugdigheden des levens opgehoopt in een afgesloten centrum in het centrum het leven speelt zich af tussen beide rond je in de stad grijs…

hun taxerende blik ken mijn sterke en zwakke punten maar trek mij daar niets van aan haar stem is hoog ondanks de donkere intonatie in het scherpen van contrasten ik ben nooit een optelsom geweest van delen maar straal intense vitaliteit uit het ongrijpbare dat uitlokt tot een lach omdat niet weten waarom jij jezelf nooit vergeeft…

Het is overal geeft leven neemt het het doet veel dingen goed maar ook slechte dingen de mens de natuur Het reinigt verlost van zorgen was fouten weg vergeeft wast de lei een nieuwe begin zonder verleden Spiegelt De buitenkant niet wat binnen in verstopt zit en niet weggewassen kan worden De nieuwe hoop die komt en helpt…

Ik weet zeker dat jij bent Geleider van dag op dag Jij die vergeeft en brengt Jij die verzorgt en alsmaar klimmend is Gloria, gloria! Stoned is het heelal van jouw glorie…

Hij is bij jou en vergeeft je al jouw zonden. En doet als een zaalarts iedere dag zijn ronde. En legt zijn helende handen op je neer. En dan denk je plotseling weer aan zijn lijden aan dat ruwhouten kruis. En je roept in het diepst van je ellende ..óh Heer, ..óh Heer kom ook weer bij mij in huis.…

Hoeveel tranen moeten er verdampen voordat jij mijn zondes vergeeft om te zien dat ons leven samen nog wel degelijk een kleur heeft Iedereen leert van gemaakte fouten en niemand zal ooit perfect zijn maar we zullen heel veel missen als ik uit jouw leven verdwijn Alsjeblieft, pluk mij weer als een bloem en laat onze liefde zegevieren…

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft Ze zeventig maal zeven maal en meer. Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft. O, wonderbare goedheid van de Heer, Die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, Die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

steeds meer in de weg ik heb uiteindelijk zijn sterkste wortels blootgelegd met hakken zagen en breken hoopte ik zijn aanwezigheid te vergeten het is me niet gelukt in de rulle aarde ontwaarde ik zoveel leven dat ik het mezelf niet kon vergeven om die schepping teniet te doen deze kleine werelden vernietigen voor eigen woongenot vergeeft…

Liefde vraagt niet, maar geeft ’t Is liefde, die je fouten vergeeft En niet omziet naar het verleden Liefde richt zich op het heden. Liefde die je ogen doen stralen Liefde is met geen geld te betalen Het is een bijzondere gave van God Die altijd betrokken is bij ons lot.…

Liefde gaat door, vergeeft en bindt ze bestaat daar waar een mens een ander bemint. Liefde schijnt haar Licht over mens en dier op velerlei manier. Liefde presenteert zich in vele vormen buiten regels en normen. Ze gaat gepaard met pijn, loskomen en blij ze leeft in jou, in ieder en in mij.…

Hij ziet en kent mijn zonde en vergeeft ze zeventig maal zeven maal en meer. Hij wil niet, dat mijn ziele sterft maar leeft. O, wonderbare goedheid van de Heer, die naar zo moedeloos een ziel nog vraagt, die alle dingen, en ook mij verdraagt.…

Een jonge waar je veel om geeft, maar dan wel als een vriend, hoop je dat hij jou vergeeft, omdat jij zei dat hij beter verdient? Vind je je vriendenkring te klein? Kun je er niet meer vinden? Doet dit je vaak pijn, En kun je je niet binden? Welkom in mijn wereld...…

Geen vervloekte vrede vergeeft vervolgens zijn daad. Nog negeert Hij zijn verleden. Hij kijkt niet om naar de kille kalme kamer vol gebeenten. De hemelse hel heeft hem bespaard. De moordenaar loopt in zijn eentje, De helse hofnar lacht hem toe in zijn verraad. Zijn lijdende lichaam ingehouden met sneden. Zijn ogen ruiken zijn gevoel.…

Kudermetóva Plískova Zanevska Rodína Fruhvirtóva Kontaveit Volýnets Sabalenka Martincóva García wint van Pavlyunchenkóva En Muguruza maakt gehakt van Wang Alexandróva worstelt met Schmiedlóva Zoals Kanepi met miss Trevisan En dan vergeet ik nog Bonaventura Cornet Hartono Rogers en Birrell Sebov en Giorgi Parry Begu Zhang Maar die vergeeft…

Een mistige blik over het gesluierde park een vijver werpt het spiegelbeeld de twijgjes hebben hun elan verspeeld vallen dor in de tanden van een hark Zijn makkers in de bomenkring zien zwijgend de nieuw gevormde ring rond het houten hart, onder de late bast Een najaarsstorm blijkt te gering hij glimlacht, wuift over de wetering en vergeeft…

vrijuit, er zijn regels en ook hele coupletten een vers staat nooit helemaal alleen de gedachte uitgedrukt zwart op wit is soms mistig, ook wel te rauw om te verteren maar altijd onuitwisbaar in het geheugen gegrift wis en waarachtig onuitwisbaar dus niet altijd vergeetbaar dus soms niet vergeefbaar door de leesbarbaar ja, hij vergeeft…

een kannibaal zijn bloeddorst moet en zal naar buiten treden het zwaard zit vredevrezend in de schede de laagste krijger waant zich generaal en speelt de ober met het galgenmaal hij wordt door god en vaderland aanbeden de haat beweegt het ware wapentuig dat onbewogen martelt en blijft moorden het laaiend vuur raakt nimmer uitgeblust vergeeft…

Die strohalm is God, de Heer Hij beschermt mij elke dag ook al zondig ik keer op keer Hij vergeeft mij telkens weer. Daarom ben ik blij met Hem als leidsman in mijn leven.…

Ooit vergeeft hij mij misschien.…

jawel, ik kan uw onbegrip begrijpen uw wanhoop, woede en uw hoge toon ik kan ook leven met uw lach en hoon en snap dat u mijn strot wel dicht wilt knijpen u mag de botte bijl van mij ook slijpen een gruweldaad is mijn verdiende loon na twee uur wachten is het doodgewoon dat uwerzijds de nood begint te nijpen vergeeft u mij dat ik geen stempel…

normaalgesproken krijgt u twee kwatrijnen en twee terzinen, samen een sonnet door mij met liefde in elkaar gezet een stevig bouwwerk, veertien vaste lijnen maar nu een zware crisis ons doet kwijnen zie ik naast levensvreugd en bankbiljet mijn moeizaam opgespaarde dichtersvet met lede ogen gaandeweg verdwijnen vergeeft u mij dat ik zal moeten…

Hoor ons smeken, En vergeeft Onze stoutheid en gebreken! Zoon van God! die eeuwig leeft, Zegen onze jeugd, en geeft, Dat wij dikwijls van U spreken!…

als vergeten zo welkom slaat het weer om zoals haar hart klopt niemand vergeeft ooit echt slechts doen alsof het bestaat waarom het gaat draai rond om je eigen as leef zoals je bent en hoop dat je jezelf herkent dat je lijkt op wat je ziet als je door het riet in het water kijkt wie dacht te weten wie zij was komt niet dichterbij…

Hij vergeeft de wind zijn ontuchtige handeling en als een norse dorpspastoor of een sacherijnige bonder vervolgt hij zijn saaie weg. Vreemde vrouwen raken hem niet meer en in wezen vindt hij alle vrouwen vreemd, als kitscherige lok- eenden.…

egoisme als van een zwarte kat die niemand vermist omdat ze alleen dode vogels verzamelt en die op de deurmat legt van het verleden en je zo bij je naasten verraadt jij verliest je gezicht en zij hun respect en ze beantwoord niet eens jouw gevoel je wordt zwetend wakker en herontdekt de wereld en je hoopt en je bidt dat je oude vlam je vergeeft…

hooggeboren wezen ziehier uw knecht, een nederig persoon godvrezend staat hij voor uw hoge troon devotie kunt u in zijn ogen lezen dag majesteit, uw goedheid, onvolprezen dwingt hem vandaag weer tot dit eerbetoon een zware taak, jawel, maar wonderschoon hij dankt u, dankt u duizend maal, bij dezen hij voelt zich, bij uw gratie, uitverkoren vergeeft…