Alle inzendingen over verleden tijd

Sluit je ogen en val Volg die traan En glijd weg Op deze eeuwige pijn Voor de laatste keer Sluit je ogen en sterf Binnenin breekt je hart Een nog nooit ervaren pijn Neemt je in de macht Voor de laatste keer Sluit je ogen en voel De pijn stromen door je lichaam De gekmakende herinneringen Voor de laatste keer Open je ogen en…

waar in gesloten handen het gelaat zich verbergt hoort men de stilte van het eenzaam zijn tranen de dagen haar bitterheid weg spreekt het verdriet fluisterend zacht raakt de toekomst haar verleden aan dezelfde dromen die steeds vergaan…

het donkert buiten een stilaan verwachten nog schuifelen mens en dier naar een schuilplaats hier sommige hebben al zicht op heden in verliezend verleden maar als tekens niet liegen en sterren nooit bedriegen zal een geboorte de vervulling van een belofte zijn uit de schrift te midden van hen door de volkstelling op drift…

Want zonder het verleden van deze veteraan, heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

Op de reis door mijn verleden kwam ik mooie dingen tegen zoals de liefde van mijn ouders en mijn eigen kinderzegen. Ook zag ik soms een randje zwart wat echt niet uit te wissen is zo is het overlijden van mijn broer nog steeds een heel erg groot gemis.…

hier zit ik dan, alleen op de bank tranen in mijn ogen, brok in mijn keel keek net naar beelden uit mijn verleden en het werd me eventjes te veel we zijn al vijf jaar uit elkaar ik dacht dat ik het vergeten was maar nu ik het terug zie voel ik weer hoe goed het was wat doet het pijn om het terug te zien onze liefde voor elkaar de tranen…

Een valkuil omdat geluk niet verkrijgbaar is in de toekomst, in het verleden Het is te vinden in het waarnemen alleen voortdurend in het nu…

de lichte vlinder die me lichtvoetig door het leven van de liefde liet gaan is inmiddels een donkere schaduw geworden die me vanuit het verleden blijkt gade te slaan…

Nog niet vergeten nog zoveel vragen niet gesteld er is zoveel dat ik moet weten wat je me nooit hebt verteld de weg loopt dood een kans op weerzien is er niet zoveel verlies zo groot de leegte het verdriet ik leid een goed leven krijg alle liefde die een mens kan wensen toch mis ik jou het meest van alle…

hoeveel schreden deinden over de holle weg waarop ik mijn stappen zet hoeveel karren spoorden hun gewicht voor mijn dromerige voeten kromgebogen bomen zegden gedag terwijl hun versteende wortels trilden onder het verloren gewicht van de galg de kraaien pitten kersenogen uit het druipend sap langs scherven en ijzerpoorten waardoorheen al tijd…

Soms word ik moe van een verleden dat vreemd en ver en vol verdriet mijn dag verpest, me achterliet in uren zonder straks of heden. Maar langzaam wijkt nu het beton dat zich gevormd had in mijn hart. Mijn leven raakt niet meer verward en zacht ruist nu een nieuwe bron.…

app en twitter die de geest en ogen vangen er is nooit tijd voor een reset naar werelds andere rest geen fysiek contact want alles blijft in het virtuele hangen…

ze tekende mijn beeld op haar verweerd behang dat vertederde mij onverdeeld plots was ik niet meer bindensbang wij werden vrienden voor het leven minnaars vol geluk in harmonie tot het na veel gepieker en geworstel voorbij was, einde van de symfonie nog onlangs ontmoette ik haar ze kwam langs op Internet was naar Amerika gegaan en was nu…

van dwarrelende bladeren tussen kalende bomen in een herfstseizoen Schraap een beetje blauw van de stapelwolken hemel versierd met slaande vleugels in de parelende ochtenddauw proef wat geurig lippenrood van jouw knuffelende vrouw met die ongesproken woorden van liefde intens groot pluk elke dag kleur haar onuitwisbaar voor het verleden…

het boerenleven en elk verhaal heeft mij geraakt Zelfs toen hij aan het dementeren was kwam vroeger voor hem steeds dichterbij net of zijn leven achterwaarts liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen zijn verhalen en luisterden net als ik het deed totdat de dementie de overhand kreeg en hij in stilte het verleden…

Een zucht naar het verleden naar een jeugd nimmer beleefd een glimlach naar de poppen die zwijgend keken mijn diepste geheim begrepen een blik naar het venster waar ik nachtenlang wachtte op een vallende ster een kracht die niet te verwoesten was hoeveel geweld men ook pleegde en nu een plek waar dat kleine meisje gekoesterd…

heel bewust opende ik de deur naar mijn verleden 'n muffe geur van oude dingen die ik ongewild had gemeden 'n kaart van 'n oude vlam met 'ik ook van jou' daar ligt 'n agenda beplakt met mooie plaatjes van 'n vrouw herinneringen komen stilletjes aan weer naar boven al die onbereikbare liefdes 't is toch niet te geloven…

Hollanders zijn trots op hun verleden. Kinderarbeid, doodstraf zijn historie in een modern verzorgingskolonie. Ach, slavernij is ook lang geleden. Toch moeten Polen hier werk verrichten. Staan bij de voedselbank rijen mensen. Gaan we stap voor stap voorbij de grenzen van humaniteit en naaste plichten.…

ik kijk mijn moeder in de ogen zij spreekt van verre, dwalend in het bos ze wordt in het heden door haar verleden bedrogen de waarheid laat steeds meer los…

zonder pijn en verdriet Van een tijd toen niemand mij nog achterliet…

Kristallen bollen voor de toekomst Voorzien ons van een grote angst Ook al zie je liefde en genot Wie zegt dat het later echt zo wordt Geef mij maar een plakboek Met dingen van vroeger Herinneringen zoet of wrang Waar je niks meer aan veranderen kan…

Want zonder het verleden van deze veteraan heeft dit dorp nooit kunnen bestaan..…

in de storm van jong breng ik je terug naar het meisje van weleer maak je geen zorgen blikkend in atlas van vroeger beginnen we weer op de eerste bladzijde die tijd wil ik omhelzen waarin ogen wentelden in liefdesvuur - in de onbestendigheid van verlangen over de randen van mijn handen tastend naar het geluk van toen…

Onder klaterend applaus van bergen en rivieren en met instemmend gefluit van weer en wind zien maan en sterren stralend toe hoe ik, op 't toneel van het heden, mij elke dag weer druk maak over toekomst en verleden.…

Voor wie ten tijde van zijn prille jeugd niet elke dag volkomen heeft gedeugd is deze periode zenuwslopend. En gaan we nu van Balkenende horen hoe fout het was dat hij ooit werd geboren?…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

Waar de schrille Schreeuwen wegsterven In het land van de Rijzende zon Dringen herinneringen Geleidelijk binnen In de zwarte kamers Van het vergeten verleden Waar ijzeren punten Gedragen door de kempeitai Geen weerstand Ondervonden drongen Ze binnen in het zachte Omhulsel van wat In een recent verleden Ooit een leven was Waar…

Gestuit op resten van menselijke botten Begint een onderzoek naar verdwenen contact Tussen Drenth en menig handelaar En randscherven van Angelsaksische potten Spatha’s, saxen en gelijkarmige mantelspelden Wijzen op een wisselend succes Van Franken, Saksen en Noorderlingen Die zich door materiële cultuur lieten gelden Waterwegen bevolkt door…

hem steeds dichterbij net of zijn leven achterwaards liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen zijn verhalen en luisterden, net zoals ik het deed totdat de dementie de overhand kreeg en hij in stilte het verleden sleet.…

Ik kan het en wil niet maar moet het accepteren hoe jij jouw eigen leven leeft. Maar ik kan het niet, wil het niet afwijzen, omdat ik ook niet weet hoe het beter moet. Mag ik zeggen dat jij niet bent, wie jij altijd was, jij bent anders, je bent veranderd. Met een spiegel, zo helder als het water uit de lucht, wil ik laten zien…