Alle inzendingen over verleden tijd

Ik mocht haar handen kussen, sprakeloos. Mijn handen slopen langs haar slanke voeten. Zij zag mij aan, daar was in dat ontmoeten van onze blikken iets genadeloos. Haar blik zei neen: met zekerheid, niet boos - haar mondje lachte wijl ze mij deed boeten mijn overmoed, en 't was een wreed verzoeten van een heel lange en even bittre poos.…

liefde steekt de weg over het strooit gevoelens in onze herfstwind het wiegt om een plek te geven in ons sluierend verlangen en het weeft woorden in ons samen denken en voelen en beschrijft tekens in ons houvast het verlegt de koers van een schimmig verleden naar een blijmoedig heden niet meer ingeperkt maar ontwakend in een…

onderweg van Rotterdam naar Amsterdam terwijl de trein over sporen van verleden raasde…

wie niet eerlijk leeft ( ver ) grendelt zijn ramen en deuren liefst dag en nacht beslagen spiegels zijn stil verhullen alle geheimen er klinkt nergens muziek geen stemmen of een innerlijke ? nauwelijks te verstaan gelukkig hebben ze luiken ramen en deuren zijn stevig vergrendeld hoorde hij daar iets ? www.fairouz17.123website.nl…

droom Die vierentwintig uur Per dag zonder ophouden Doorging, en zelfs in Mijn slaap jouw en mijn Rust te gronde richtte - Nu, zes jaren later pas, Zie je hoe ver, hoe Onbereikbaar ik was Niet alleen voor jou Maar voor verder iedereen Buiten het leven levend Koud, kil, ongevoelig, Te zwaar belast met de Schulden uit mijn verleden…

Wat hij en wij aanschouwen is slechts een projectie uit een zeer ver verleden.…

turend naar respijt in schaduw van voltooid van ooit, op speelvelden in slagorden uit het zicht getoornde huid, onbezittelijk strak van aanraking op snijpunten in uitersten gedreven naar de rand de tand, of verhoornde tijd waar letters lekken langs nerven van het blad beschreven, niet waterdicht ik staar naar een zon die het licht…

zag de cirkel kleiner worden behoedzaam in het omgaan met elkaar de buitenwereld werd al slechter ze ontweken vaker de agressie daar op erf en huis heerste nog vrede maar in hun lach en ogen kwam steeds meer verleden toen hij haar ontviel heeft zij de kring gesloten was terug bij hem voordat de dood haar ogen had gebroken…

Van geschiedenis zou men moeten leren; Zonder de beeldvorming te egaliseren, Want zonder verleden zwijgt de toekomst pas echt.…

in grijs kleurde zee het verhaal van je leven traag rolden golven je zinnen al brekend op strand woorden verwaterden stroomden als letters over los zand ik pakte je hand we zagen het land en hebben het boek van verleden gesloten…

Zij begroette mij onder een sterrenhemel en danste voor mij met een lach als een vallende ster wandelde zij waar wij jaren afzonderlijk sliepen overdag zij praatte met weinig zinnen maar deelde kostelijke woorden we leefden als een God in Frankrijk waar we duurzaam woonden elke vers schreef zij met melodie en zong dit als een nachtegaal…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

jij spiegelde in glas wist later pas hoe mooi je was toen je uit de schaduw van verleden bent getreden op achtergrond was ik er al jij scherfde nog in glas bloeit nu kristal in teder raken kunnen wij de hoogste tonen maken jij bent mijn griet jouw zuiverheid in weer ontwaken heb ik met jou zo warm en godvergeten lief…

Mijn levend verleden spreekt als weleer. Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik mijn bloemen neer.…

Je zegt me dat ik teveel in het verleden leef, je overdrijft het zelfs en je zegt dat ik enkel nog in het verleden leef. Ik geef je geen ongelijk en met schaamte op mijn bolle bierwangen constateer ik inderdaad hetzelfde. Het heeft me allemaal zoveel pijn gedaan, dat ik er niets meer aan durf toe te voegen.…

na dagen van aanwaaiende regens slingert er een oeverloze stilte door de velden droomt zich volop aan traagheid wennend een weg naar zee om zich in het eentonig rumoer van golven als gewezen bewogenheid uit te ademen…

Het donkere verleden Speelt een rol in het heden Elke dag Soms weggewuifd Dan Teruggeworpen Op lessen Die eerder kwamen En niet vergeten zouden mogen worden Toen was het zo Een donker gat Hel op aarde Daarna opgebouwd leven Voor wie de vrede liefhad Behoud Van al die waarden Dat er geen oorlog meer kan ontaarden…

Ik was dronken toen ik je ontmoette Ik was dronken toen ik je verloor Wat kan er nog een hoop gebeuren Tussen twee dronkenschappen door ----------------------------- uit: Rijk Verleden (1999)…

Voordat het niet meer vriest en eindelijk weer dooit is het leven al voltooid Omdat het niet meer leven hoeft en uiteindelijk wel weer mag zegt het leven dan voltooid gedag Omdat het niet meer om leven gaat want uiteindelijk staat alles stil wordt sterven de laatste wil Omdat het geen zin meer heeft gehad verliest de kiezer zijn laatste…

oud gesleten in herinnering hun warmte was steenkoud kussen waren uitgebloeid in geur en kleur de werkelijkheid ontgroeid ik moest je zien in lichaamstaal weer met je spreken onze liefde kon ik niet vergeten je huis is één verwelkoming in uitgestrekte armen je kus is als mijn warme thuis ik til je nu de hemel in met verleden…

je staat op de rand van kwijtraken maar bent overal aanwezig geweest om samen te verdwijnen ons op te delen in ieder en tenslotte niemand meer te midden van tijdspassages en woordvulling ontbreekt dan de herinnering, wondlikkend een jeuk krabbend, een vaas lijmend en ondertussen machteloos toekijkend…

Verleden week schreef ik een snelsonnet -Jan Menno Willem Scheltema, mijn bron gaf inspiratie als de lentezon- met ingehouden pret op rijm gezet Na-aperij? Jawel, het was makaaks Een vrolijk taaltje: licht-ironisch, snaaks…

weer Dat mocht zo zijn in het verleden Maar wie het werkelijk zoekt Die vindt het ook nog in het heden.…

Ik heb een winkel vol oude spullen, het is moeilijk om ervoor te zorgen dat ze niet verkocht worden aan snobs zonder besef van hun echte waarde zonder het minste besef dat die in hun geld niet valt uit te drukken alleen in belastinggeld, jaarlijks te innen voor het onderhoud en alles wat erbij komt kijken om de werken te laten bekijken…

Ze wiegden zich, zwierven door tuinen die ik niet meer ken. Gebakerd slapen, de vleugels gevouwen in een lied. Nachtzwarte aarde. Er vielen er veel die zomer. Uit schaduwbomen vielen ze, van manen waar het ijsde. Het kind een pop van nog geen meter hoog. En zo veel gele snavels, zo veel stilte viel die middag op het pad. Zou een vleugel bewegen…

de foto vangt vlakheid op papier, het begin en einde van voortduren, de versheid van perkament je laat me raden naar herkomst, naar de gezichten van dienst en de wijzers van de klok bij een rammelende maag kan ik de foto niet eten, toch stilt zij de honger zonder wedervraag in deze aarde besterft het onderhuidse, in het voorbijgaan,…

Verborgen verleden is voor mij vooral een geborgen verleden en geborgen was ik in de schoot van mijn moeder zij is dit jaar 10 jaar dood maar doorgaans springlevend in mijn gedachten en gedenken van haar, zij als meisje, vrouw en van haar moeder, haar vader tot haar bed-overgrootvader, moeder en alle vertakkingen van bloedverwanten met…

we stopten het eindpunt mijn laatste station jij was een schim op het verste perron herkende en zwaaide in kleuren ik kom handen en lippen vochtig en klaar maar het tochtte verleden ook daar we lachten en huilden het jaar van de scheiding die nacht bij elkaar ik ben ontwaakt jou in mijn armen vraag niet naar hoe…

Waarom zo graven in het verleden Komen er dan nog lijken uit de kast? Ik bedoel kist En als er gecremeerd is Zal dat dan nog veel stof doen opwaaien?…