Alle inzendingen over verleggen

Waar is de loopplank om als dichter bij je aan te leggen, help tijdsbrokken te verleggen in het onvoltooide lied van vroeger, als dwaas te dromen van reizen en te zeggen ik ging vrij jouw wereld rond, wordt die valreep mij ontnomen, hecht ik waarde aan elke herinnering en leg het oor aan elke rechtgeaarde schelp.…

Telkens weer als je een grens een stukje kan verleggen is daar een nieuwe horizon die heel veel heeft te zeggen.…

Ben ik impulsief genoeg....om te beseffen Dat...ik bergen kan verleggen Nee.....niet zeggen Dat....is het mooie van dichten Je kunt bijna alles belichten…

Ik ben dwangmatig geweest Dat Zit nog helder in mijn geest Hoe ik dat Nu wil beseffen Dat Kan ik niet verleggen Dat kan ik nu wel beschrijven Soms blijft dat nog wel kleven Maar Dat is ook leven…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

Je hoort vaak zeggen Dat je je grenzen moet verleggen. Maar je moet ze ook respecteren En al doende proberen Ze te integreren. Ik zal er niet om liegen, Maar gaat poesje binnenkort vliegen?…

Ongerept en wild geschapen waren bossen op zijn mooist maar door tijd en evolutie werden dierendromen stil vermoord wilde dieren moeten wijken want hun habitat werd afgenomen mede door de slimmen en de rijken die hun bossen kolossaal onthoofdden ik kan hier enkel maar wat hopen dat industrie en bondgenoten éérst wat denken alvorens zwaar…

Ieder mens is wel eens eenzaam Dat is niet gek Geen gebrek Het is juist goed om te beseffen Dat je kunt verleggen Dat er meer is dan je zult denken Daarom wilde ik Je dit schenken…

Ik ben Chaotisch Dat weet ik maar al te goed Soms is dat lastig om te begrijpen Ik ga het ook niet vergelijken Ik ga wel naar mezelf kijken Als je dat kunt beseffen Kun je veel meer verleggen.....…

Als jij straks niet meer schijnt jouw licht achter onze horizon verdwijnt mogen wij ervaren dat jouw stralen blijvende in onszelf verhalen Ja de bron van al het licht is nooit voor het duister gezwicht het is een ster aan het firmament echt wel door ons gekend Als straks jouw horizon is verlegd alles wat te zeggen is gezegd mag jij stralen…

Uit de hemel valt een publieke engel of zoiets als een leidraad voor een andere zwaartekracht; de presentatie van een jonglerende ziel op de fiets zet kracht bij als die bengel na het vallen lacht.…

We verleggen klinkers van de ene hof naar de andere, misschien passen ze wel helemaal niet, maar da’s van latere zorg. Ieder van ons kiest een richting bij de nu naderende aftocht. Er blijft contact, zoals afgesproken, voeling zal er blijven, als altijd.…

toen het tijd was stond hij op met bovenmenselijke kracht een verhaal, een hogere macht een steen werd verlegd zo wordt er gezegd toen het tijd was haar dienst en zorg ten einde met bovenmatige inzet op kwetsbare patiënten gelet stond zij erop met Pasen terug te komen om stenen te verleggen…

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde, nu weet ik wat ik nooit zal zijn vergeten, ik lever het bewijs van mijn bestaan omdat na het verleggen van die ene steen het water nooit weer dezelfde weg zal gaan...…

Het is aan u, Grens verleggen.…

Ga dan op zoek zou ik haast zeggen Om eigen grenzen te verleggen In de ruimte om je heen. Het bovennatuurlijk Vind je boven, natuurlijk.…

Hij zat daar in de Kamer met z’n baard, En werd als kroonprins der partij bewaard, Maar hij besloot zijn focus te verleggen. Ik weet het zeker, hij verheugt zich al Om op te treden als Prins Carnaval.…

Want inderdaad, zij waren het die van Bea pikten Dat zij staatsrechtelijke grenzen ging verleggen. Was eigenlijk niet het pleidooi in haar oratie: Een president aan het hoofd van onze natie?…

‘Gevonden in de Jan Porcellisstraat Een dode vrouw en niemand die het wist Waarom wordt iemand tien jaar niet gemist? Dat is de vraag waarom het eig’lijk gaat’ ‘Nog gróter vraag heb ik.’ ‘O ja? Vertel is!’ ‘Wie is in vredesnaam die Jan Porcellis?’…

Langzaam lost jouw gestalte op in mist De roep naar vergane tijden valt zo op Weet je nog, jij het meisje, ik jouw pop Jij was mijn alles of heb ik mij vergist Terugkijkend had ik niets te zeggen Blijkbaar tijd mijn gedachten te verleggen…

De Europese bank koopt staatsobligaties Voor maar elfhonderd miljard euro Pompen of verzuipen is Draghi’s devies Anders krijgen we een echte neuro Maar als de Grieken hun koers verleggen Kunnen we de Méditerranée gaan dreggen…

het is een hel wat ik je schroomvol toon en ook nog niet in woorden uit te leggen, maar vat wel moed, er zijn veel lieve mensen die werken nu zo hard, verleggen grenzen! Snelsonnet…

De tranen hebben een lengte naar droogte aangelegd maar jij hebt in mijn stilte rivieren zacht weten te verleggen in beweringen van kerels net als ik is er een stilte vergeten onder luierend wintermaanlicht blijven de levenden onder ons opzien naar dode dierbaren omdat ze nog niet zijn vergeten in herinnering bijna met ons wenen.…

is het koud buiten vraagt hij niet veel aan zegt zij zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten in het zal het voorjaar zijn…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

Zalig grenzen te verleggen.…

De fles aan je lippen Je delirium doet zeer Bij anderen Je pijn verdrinkend Geef je hartzeer Aan anderen Je zorgen vergetend Nieuwe zorgen creërend voor anderen je grenzen verleggend wordt een grens getrokken door anderen de fles aan je lippen ga je gang de anderen zijn weg.…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

Ook het landschap is behekst met produceren, ze verandert van gezicht, van omvang, van zeden, het bewustzijn te verleggen, ze moeten voor zonnestralen in dromen betalen, uitdaging om nee te zeggen, afgewogen tegenstelling van overwicht.…

stel je zou buiten het kader treden van de kaart verdwijnen naar een tongbrekend oord en in het water van mond en glimlach zou een zee van ruimte galmen tussen onze wangen konden we dan nog kusten verleggen, lijmen desnoods, om afstand te slechten en samen te binden zonder klef te worden?…