Alle inzendingen over verliefde gedachten

Toch deed hij een stap terug, heel eigenaardig: hij kon vast en zeker mijn gedachten lezen.…

Een jaar voorbij Zittend achter mijn pc , starend door het raam Ik kijk maar zie niets Gedachte blijven cirkelen in mijn hoofd En jij, ja je bleef behulpzaam Zittend op mijn bank , starend naar de tv Ik kijk maar zie niets Een film word afgespeeld in mijn hoofd Wil jij nog een kop thee Zittend achter het stuur , starend naar het…

Met ongewone lichtheid smelt de nacht in mijn ogen en verdwijnt gelijk een vroege vogel aan de horizon. Varend op de sterren vraag ik mij af in welke ademtocht de opgang ligt. Bij welke maan kom ik thuis is het te beschrijven een verhaal waarin as in water veranderd. Baart de eeuwige ruimte wijsheid waar nieuwe woorden beelden scheppen…

in mijn oren waait de wind over het eb en vloed van mijn adem stilte tikt ritmisch seconden heen en weer heen en weer vanuit struiken klampen vergeelde gedachten mij aan in bomen roekoeën beelden van eerlang niet weer niet weer zelfs als gemis knispert gelijk twijgen onder de voetstap van mijn voorbijgaan weiger ik af te…

staan hun golvende pluimen buigen spelen strelend door uw gedachten.…

Een droom, Het zit in mijn hoofd, Misschien krijg ik hem er wel nooit uit, De gedachten beïnvloeden mijn keuzes, Ik wil dat het weg gaat, De droom Sinds hij in mijn geheugen is geprent, Komt de droom er niet meer uit, Hij zit vast voor altijd. Zolang ik me niet losmaak, Zit ik voor altijd in de droom, Mijn droom…

vlinderen gedachten switchen flitsend van knollen naar citroenen appels naar peren bergen naar dal de wakkere dirigent probeert wanhopig het weerspannig orkest in harmonie te krijgen terwijl hij alleen maar alles los moet laten om een rustpunt te zoeken tussen zoveel aandachtspunten: het geluid van stilte…

Een mist van zwarte gedachten dwarrelt langzaam over mij heen Waar is mijn kracht gebleven. Ik voel dat de donkere dreiging mij verstikt en dat de stilte een verlammende werking heeft. Waar is de weg gebleven die ik altijd ben gegaan die veilige vertrouwde weg.…

Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

Je denkt te weten wie ik ben En ja, je kijkt recht door me heen Maar als zelfs ik en ik alleen Zo verward mezelf niet ken Hoe kan jij mij dan wel kennen Voel jij dan wel wat ik niet voel Je weet vast niet wat ik bedoel Ik ook niet, moet ik bekennen 'k Weet dat jij geen gedachten las Jij kunt niet mijn woorden spreken Als jij beter had…

Schrijf gedachten in de lucht gekrast in het geheugen als woorden op het natte strand Schrijf woorden op papier als negatieven van gevoelens die gedachten waren…

"Als ik iets geleerd heb" Hoorde ik hem zeggen, "en dat wil ik ook aan anderen vertellen" Zei hij vervolgens bedaard, "is het wel dat liegen misschien tijdelijk je probleem kan oplossen" Hij zet in elk geval Bepaald niet pontificaal Aruba op de kaart "maar dat het uiteindelijk alleen maar meer problemen oplevert" Voor de komende…

mooie gedachten waar ik aan denk mooie gedachten die nu voorbij zijn mooie gedachten die mooie dagen zijn nu voorbij mooie gedachten…

In gedachten ben je bij me Samen heel intiem In gedachten heel gelukkig Samen veel plezier In gedachten één geheel Samen voor altijd In gedachten ons kind in jouw armen Samen een gezin In gedachten doen tranen me beseffen: Samen is slechts nog een droom...…

ik steek de sleutel in het slot en mijn gedachten gaan mee binnen……

Ik laat m'n ogen dwalen over je lichaam als je naast me ligt Ik streel je met m'n handen zie de glimlach op je gezicht Ik geniet als je me aanraakt je vingers verzachten mijn pijn Ik wou dat je nooit meer weg ging en voor altijd bij me zou zijn Ik weet dat dat een droom is die nooit echt uitkomen zal Ik kan het toch niet helpen dat ik…

In de schaduw van de Zimmertoren liet ik weer eens mijn gedachten gaan een overvol terras maar niemand kon dit horen laat staan dat iemand het kon verstaan De schoonheid van het rimpelloze water bruusk verstoord door een vissende reiger de sfeer gebroken door het gesnater van de eenden aan de steiger En toch zit ik stilletjes te genieten…

Want, week 't gewijde jaar van leed en arrebeid: 'k herbruike zonne en zaad, 'k herbreke daad en tijd, 'k herleve, schromend schoon, mijn leve' in u, Gedachte.…

Help me Het drijfzand is zo zwaar Mijn voeten zijn traag Mijn gedachten zo snel In het logge zand Ga ik ten onder in los zand Duizend armen reiken Ze zijn van mijn gedachten Op zoek naar houvast…

Gedachten die in lange lengten, bange momenten, zich net niet laten vangen. Gedachten die verlangen, verlengen, nergens enten als op eerdere lofzangen. Zal ze hebben, wel langer, verlangens, bange momenten, maar ben ze gewoonweg niet langer.…

Ze streeft naar gedeelde gedachten, harde en zachte, het is niet bijzonder, daar naar te smachten. Maar, ik kwam haar tegen.. En met die ree bruine ogen, keek ze verlegen, hoe haar dromen vervlogen..…

De wijzers tikken eind’loos door, in onzichtbare gedachten Slechts hierdoor in hun weg gestoord: de momenten, dat we lachten Zal de tijd voldoende kans bieden, voor de missie, reeds aanvaard? In hoeverre zal de wil geschiedde, Achterlatend het geweten, met onmog’lijkheid bezwaard?…

Of ben ik mij kwijt geraakt aan de landtong waar ik me in stilte bekwaamde en wolken telde van achter naar voor Een helse vuistenregen maakte me murw en legde hete stenen in mijn gelaat toch regent het zijdeglans en ken ik geen haat Mijn kleding draagt geen namen meer zoals het geschrift mij eens beval om de letter van de tijd te gaan…

Ik herken de klank van de klokken die voor mij luiden niet meer maar wel de nagalm van de bruinrode dood die de folklore is van herfst herken ik weer De nissen gevuld met geuren die het laatste graf van het leven weer zwart doet kleuren spelen mee met de dans die voltrokken wordt door een kind van de wind Oktober herleeft het bonte…

ik lig op de bank voor de televisie en verveel de kanalen af, van 1 naar 2 en van 2 naar 3, ze flitsen aan mij voorbij. voor me ligt een zak chips en een stuk brie en ik geniet van de rust in mij. maar wat is rust als ik aan jou moet denken zo ver weg en toch dichtbij, geen eten of drinken of een huis vol warmte nee: dood en armoe gaan…

De adem van de wind verstrooit snel mijn gedachten, maar ik blijf ze koesteren hoor, totdat ze mij toelachen.…

Muren die hemelhoog marcheren Onbereikbaar voor mijn ladder Toch maak ik sprongen Maar val steeds dieper terug Wanneer zal ik het leren Spouwankers dringen door de voegen Ik lees de jaren in het roest De gebakken stenen door de tijd verteerd Begreep ik maar hoe het moest Het kozijn evenaart mijn houding Gebogen en weerbarstig Woordeloos…

Wat over blijft zijn gedachten.. Soms waar, vaak krom en toch recht.. Herinneringen aan gedachten over smachten… Verlangend naar een iets.. Wetend dat dat bestaat… Gaat het leven door, met of zonder niets? Of is het toch zoals 't gaat?.. Wat er boven komen komt en overblijft? Eerder is al lang geleden.. Goddeloos verstijfd..…

de nacht als lunapark spookhuis spiegelzaal hoofd te klein voor zoveel gedachten uitvergroot door twijfel over teveel over alles over niets…

hoe komt het toch dat ik mij nog steeds verbaas over de wereld en mensen ben ik dan een dwaas? ik dacht dat verbazing eigen is aan het kind zijn daarom twijfel ik aan mijn volwassen brein maar mijn medemens bezorgt mij elke dag een raadsel waarnaar ik altijd gissen mag het waarom dingen gebeuren die mijn verbazing wekken doet mij…