Alle inzendingen over verloor

Dit is de tijd die niet verloren gaat: iedre minuut zet zich in toekomst om. Ik ben een oceaan van wachten, waterdun omhuld door 't ogenblik. Zuigende eb van het gemoed, dat de minuten trekt en dat de vloed diep in zijn duisternis bereidt. Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd? ------------------------- uit: 'Gedichten', 1997.…

zwarte ogen wit op mijn gezicht wit in mijn haar in het donker vroeg in de morgen is het donker zwart zwart als de tranen in mijn hart zwart als mijn handen die je rug van steen niet meer strelen niets kan me nog schelen ik heb mezelf verloren in het donker van je hart vanmorgen vroeg in het donker was het…

Hypotheek Onderpand voor wonen harde steen en ramen schulden zonder pijn zolang de mensen kunnen overmaken Mening Verloren in de massa privégedachten de waarheid in een eenzaam huis Belang Financiële rompslomp ijzeren greep lenen om de bovenstand hoorbaar stemgedrag hogere verlokking…

De dagen, verloren geen schoonheid tussen eiken, beuken en wilgen groeide ik uit mijn hemd en uit mijn dromen in rookwolken nachtwouden speelde ik indiaantje met mezelf tegen blanke betweters ik verbond mijn geest met vrede in deze wildernis van ziel liep ik weg uit de stad van de dwaasbeschaafde mensen om in het wilgenwoud…

vertel niets nog te vergeten en verloren gaan in de cirkel die ons beweegt of juist soms stil te laten staan dit besef je vroeg maar meestal veel te laat donker je ogen donker dit huis donker bestaan zo verdwijnt blad na blad onderuit een instrument een straat iemand riep een naam…

alle redenen van begrip zijn plots verloren evenals logica die niet meer logisch klinkt overspoeld door onbegrip dat onze leefwereld volledig op z'n kop zette konden we jou niet vangen met al onze liefde leeg is de weg die voor ons ligt, de stilte immens…

Te lang al heb ik Mijzelf in jou verloren Te vaak al door dik en dun Je op handen gedragen Terwijl dat voor jou nooit Zichtbaar was, en nooit te Ver kon gaan - zie ik Eindelijk in dat ik de Mot ben die zonder uitzicht Op beter om jouw kaarsje In steeds kleiner wordende Kringetjes zijn leven aan Het verliezen is…

Maar ik verloor mijn lentedromen. Ontluiken werd steeds meer ontluistering voor mij.…

De essentie verloor. Van de fabelachtige pracht. Het zonlicht wat ik altijd in jou zag. Het wonder vertrok. Maar het gevoel bleef betrouwbaar. Ik bewonder jouw aantrekkingskracht.…

altijd gaat alles verloren dus we moeten iets bedenken waardoor het anders lijkt iets van eeuwigheid of op z'n minst wat ons verbindt, neem de veters van een schoen en wat die doen terwijl de avond valt over het glorieuze continent en oude geesten aan de poorten rammelen denk ik aan de rafelige veters van de schoenen aan…

leven: Zo veel status Verwerven dat Iedereen naar je Opkijkt - zo rijk Als jij is er in je Je gedachten geen een - Geld vergoedt Veel, maar beslist Niet alles - als Je gelukkig wilt zijn Moet je ook kunnen Verliezen, want Zonder donker geen licht Zonder verlies geen winst Is er geen voelbaar geluk Zonder dat je ooit Verloren…

Je neemt me mee in een wereld die ik al dacht te kennen op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt Oh ik weet als geen ander dat alles eindig is en toch kijk ik uit naar iets dat eeuwig mag gaan duren Ik geloof echt niet dat ik me al eerder ooit zo heb verloren in zò'n diepe vrije val van tederheid en liefde…

mijn schaduwen werpen vooruit volgen in volle vlucht geruisloos wegen waar ieder gaat in ritme dat echo's herhaalt van toekomst die ik moet vergaren ik zucht mijn adem in een vorm van blauwe lucht en doe alsof geen mist bestaat geen grijs dat daalt over verloren kinderjaren…

iedereen loopt onder een paraplu maar ik ben mijn paraplu kwijt zwart rood oranje mensen en paraplu's ik weet niet of men melancholiek is en ik weet niet of ik treur in de regen onder mijn verloren paraplu misschien ben ik wel blij onder de zware regenbuien als ik dood ben zeker zal ik de regen missen maar waar is mijn…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Zo heet die nare ziekte Die ziekte die spieren verzwakt Je kon niet meer lopen In je rolstoel weggezakt Hoe vrolijk jij altijd was Zullen we niet vergeten Na maanden tegen dit te vechten Heb je de strijd verloren Lieve meid het leven heeft je gelaten, je bent hier niet meer We blijven aan je denken, iedere dag weer.…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

Zo is een bestaan zonder ander, een leven verloren.…

Of is mijn leven verloren gegaan? Heb ik überhaupt wel bestaan? Ben ik het leven waard geweest? Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan?…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

Vastgelopen in luidloos lallen naar hatelijke droomdemonen verstopt in het gras naast deze weg, duikt de stomme geest van een verloren ziel in om het even welk gat, naar wie weet hemel of misschien zelfs de hel, verlangt ze terug naar de tijd van ver hiervoor, naar de staat van het ongeboren zijn.…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

ik stapel ze op er zijn er nog genoeg zo vroeg in de ochtend deze schelpen, wat men ook beweert, zijn geruisloos het zand echter spreekt over het liefste en het strand lijkt leeg alles is voorbijgaand, zeg ik en wachten is verloren tijd een meeuw kijkt mijn kant op de zon droogt haar vleugelpunten de noordenwind zal haar…

Het eindeloze strelen proeven hoe jij opwelt tussen mijn lippen in mijn mond een bron, een beek op zoek naar het laagste punt Jij deelt met mij atomen en neutronen bouwen een nieuwe hof scheppen een verloren Eden drinken elkaar, brengen elkaar tot gaan en komen…

De eerste reactie is schande De tweede is vreugde Jammer dat je elkaar niet eerder hebt ontmoet Vreugde dat je niet te laat bent Geen ziel leeft voor altijd Alle bomen reiken tot aan de hemel Iemand om naar op te kijken Aanbidding, vergetelheid De aarde verteert alles De straf is afwezigheid Verloren En geen weg om te gaan…

de verloren zoon tijdens jouw leven hoe zwaar de geboorte zo bijzonder toch raar kun je dit allemaal verwerken hoe sterk ben jij dan wellicht moegestreden dit komt er toch van toch lees ik in jouw strijdvaardige ogen enig schitterend licht hopelijk in het paradijs een eeuwig samenzijn wellicht…

het huis van zand spoelde weg toen handen met gieters naderden het schip bracht zichzelf tot zinken toen het voor even de wind zag liggen het schelpdier werd een kraal verloren verhaal toen zand haar bedolven had het vloeibaar goud stolde kreeg de vorm van een kroon de liefde die een treurspel werd…

Wij hebben elkaar voorbij gezwegen transformeerden na al die jaren tot wie we zijn verloren veel van wie of wat we in het verleden waren hadden elk ons universum balancerend tussen gelukkige en verdrietige dagen ons pad liep niet synchroon misschien dat we elkaar nog wel raken ergens in de luwte van een droom.…

Toekomst verloren, hoop vervlogen. Waar moet het met de wereld heen? Verdeeldheid zaaien is tranen oogsten. De onderwerping, is zo gemeen!…

alles wat je verloor ontvang je dubbel terug in liefde voor jezelf gaat alles door zo mag je aan de zijlijn kijken mag je achteraan sluiten hoef je niet meer in prestatie te vergelijken want alles wat je wint of al gewonnen had mag je openbaren je bent niet onbemind er is zoveel betekenis ondanks verlies wees dankbaar voor de verbintenis…