Alle inzendingen over verminking

je zag jezelf en sprak: ‘genoeg, tot hier ik houd nu op mijn lichaam te verminken de vetreserves zullen drastisch slinken ik stort mij in de strijd en ... zegevier ik rook niet meer en stop meteen met drinken (behalve af en toe een glaasje bier) ik eet gezonde granen, ziltig wier de loftrompet zal ooit weer kunnen klinken’ al snakte je…

de bittere armoede de dagen dat we in de winter vloekte met handen zo koud en verloren stonden we op straat te bedelen zo jong en toch reeds vergeten daar sprak de dood nooit over maar bladzijde na bladzijde tijdens duister stille uren kon ik verder leven tussen de muren van de oorlog herbeleefde ik de beelden van herinnering moord, verminking…

zijn Ik hoorde nog lang die ‘nee geluiden’ terwijl mijn hart bijna stierf van pijn Hoe vreselijk moet ik vandaag lijden en hoe gruwelijk is dan de duisternis Ik had jou langs morgen willen leiden jij echter, schonk mij enkel droefenis Hoe vreselijk hard kan ‘nee’ klinken en hoe ontzettend het woord ‘voorbij’ Jij, die mijn hart zo moest verminken…

Zon verscheurt de nacht waarin je kon ontkomen, wreed smelt kort geluk van veilig duister dromen Spiegels ontweken maar nooit ontsnapt aan ogen, doorweekt van tranen menige dood overwogen Geboren door geschater jij eigen lichaamhater, gekerfd haat in jou, brandend achter elke mouw Zij weten je te vinden en jij moet het horen, verminkend woord…

mijn koosnaam is roddel ik heb dus geen respect niet voor gewone mensen noch voor de celebraties ik minacht alle reputaties die ik liever ook vermink met mijn ongerechtigheid mijn bijnaam is achterklap ik breek harten vol liefde verpest gelukkige levens met mijn altijd sluwe laster die ik zo graag citeren laat om zo van jan en alleman…

we knijpen vlinders fijn, verminken het oog op de vleugel, onderwijl kreetjes van bewondering slakend, we stoten kinderen om in onze blinde ijver lief te hebben. onze omhelzing is omklemming, onze handen zijn te ruw en behaard, ons hart te onbehouwen. het slaat te graag.…

Van de belasting mijn dossier gekregen Ik las het maar toen raakte ik verward Veruit de meeste regels waren zwart De woede is mij naar de kop gestegen Kalm aan meneer...het staat er echt wel hoor U leest niet goed tussen de regels door…

De schaamte als onrecht met een combine van macht, jezelf of iemand aangedaan verminking van een spiegelende moraal, willekeur als maatstaf in de communicatie van de taal, misbruik in het prisma van ethiek het bestaan dompelt zich in weerzin van de zondeval, denkbeeldige metafoor waarover ik struikel, emotioneel vangnet in de ironische…

Diezelfde kinderen die geen notie hebben van oorlog en verminkingen. Geen honger kennen geen bominslagen horen, geen nachten wakker liggen van het oorverdovende geweld. We herdenken hen die vielen in de oorlog van veertig/ vijfenveertig, want zij vielen toch voor ons.…

honger zien en magen ogen vrezen lijven vermagerd, vel over been lijkkleren verzameld in stof felle zon schijnt over armoede kindje, dood geboren op straat violist met trieste melodieën zwarte vliegen op een rottend lijk troebele blik tussen angst, gewenning ogen die mensen aankijken, verschrikking een zwaarmoedig getrommel, dodenmars verminking…

De schaamteloosheid, als onrecht met een combine met macht, verminking van moraal, willekeur van maatstaf en de taal, verbannen uit het prisma van ethiek bestaan, verveelt zich in weerwil van humaniteit, lijkt een metafoor waarover we struikelen, denkbeeldige scheidslijn aan een horizon, een akkoord waarin niet ieder woord op schrijdend…

Hij reageerde zijn manisch-depressieve woede op jou af door jou op beestachtige wijze te vermoorden en te verminken. Hij had jou niet afgezet, maar in stukken gehakt. Zijn tegenstrijdige verhalen verraden hem en jouw aangespoelde restanten doen dat eveneens.…

haat ver weg is al onstuitbaar dichtbij wanneer ik grenzenloos mag delen in ziekelijk vernietigen van schuldloos leven vandaag mag dicht bij mij een minderheid reeds eisen dat zuivering geschiedt een democratisch recht wanneer komt het moment dat ik uit haat en zinloos hetzelfde leed zal moeten ondergaan mijn kind ook jij riskeert verminking…

Geestelijke verminking door beschimping 't geluk zoek... helemaal kwijt. Daarentegen de welbedeelde rijken feesten, kerstvieringen in weelderige wijken. Sentimenteel gedoe, doch te vergelijken.…

de makers van misère zijn meesters van de daad ze wonen riant buiten zitten nooit op zwart zaad de makers van misère gaan te kust en te keur reizen rond de wereld zorgen voor malheur de makers van misère krijgen altijd hun zin treinen botsen ontsporen gebouwen storten in de makers van misère zijn lang niet levensmoe verbranding verminking…

Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren achterna, de sneeuw bracht regen, regen stuift op sneeuw.…

Lang gras, nog levend hooi, verminking waar oogst begint. Ik groef in kleur waar vol de lucht, in wind waar vol het gras van is, in golvend gras, in slapend gras, ik bracht zand aan het licht, verpulverd weefsel, vacht om in te slapen. Blad viel, sneeuw viel de bladeren achterna, de sneeuw bracht regen, regen stuift op sneeuw.…

ingeboren weerklank des Vloeks die eens het wroetelend Mensdom sloeg en schreeuwt het zingend Oorbeeld tegen, en vol onbewuste wanhoop pijnt hij om het buiten ziel en leven te verbannen, zijn eigen tot een straf; gelijk die boeters in 't heimelijk en somber Heidendom die, dansend voor een goddelijk wangedrocht, in bloeddolheid hun eigen lijf verminken…

Onrecht Maar de geschiedenis besloot anders jaren later dat ze niet hadden mogen gaan Terug op eigen bodem verguisd En ze moesten maar zien hoe het te redden met alle trauma's opgelopen in de Oost Een leven lang getekend Wonden die nooit overgaan steeds weer opengaan De angst die altijd sluipend kruipt beelden van verminking…

Ik hoorde valse verlossers geloof prediken en de waarheid verminken ik hoorde een schorre vogel die zong dat de tijd begon te dringen ik hoorde honderd trieste verhalen in een donkere eenzame kroeg en ik hoorde een waarschuwing die zichzelf in de wind sloeg. Wat heb je geleerd mijn dierbare vriend?…

En ik, Jan Jacob, doe m’n best, m’n uiterste best Maar wat een pleures, tyfus, tering, kankeroorlogen en geweld tegen de mensheid Gun mij even deze hele ordinaire smerige zeer lelijke woorden Maar met deze woorden wil ik de pijn, de angst, het verdriet laten voelen, doorvoelen Van verkrachting, bloedige verwonding, minachting, verachting, verminking…