Netgedichten

netgedicht (nr. 23.343):

Gestolen ogen

En dat ik,
met het zicht van jouw gestolen ogen
mijn geloof weer had gevonden
om de bladzijden van het boek
met geluk in mijn hart uit te lezen
voelde ik,

herinner jij je nog de bittere armoede
de dagen dat we in de winter vloekte
met handen zo koud en verloren
stonden we op straat te bedelen
zo jong en toch reeds vergeten

daar sprak de dood nooit over
maar bladzijde na bladzijde
tijdens duister stille uren
kon ik verder leven

tussen de muren van de oorlog
herbeleefde ik de beelden van herinnering
moord, verminking en creperende ellende
het oude boek nog in mijn handen.