Alle inzendingen over verpakt

Lading Colombia Zou op de markt een paar Ton moeten doen Onderin mee verpakt Hartslagverhogende Voorraad aan melkpoeder Veertienmiljoen!…

verdriet is melancholie het chronisch besef van vergankelijkheid hoe groot de faam of roem mag zijn het is de tijd die krijgt je klein wat rest is straks het groot gemis verpakt in pijn…

Het is niet mooi verpakt zeg maar rustig lelijk in simpel bruin papier door hergebruik vol kreukels Op watten ligt een broche van eigen makelij de vorm van een hartje, hoe blind ben ik geweest…

hoe ik ook zocht me binnen de grenzen van een verpakte ochtend te weren het gestremde liet me in zijn traagheid onweten schreeuwen over waar of onwaar de roos binnen de waan schoonheid verder draagt…

In Groningen gebakken Weespermoppen Of echte Brouwershavense shoarma Een Castricummer ham verpakt als Parma Er zijn gewoonweg dingen die niet kloppen Italianen maken straks ons snoeprantsoen Daar moet Den Haag een keertje wat aan doen!…

De goot voert af De bus rijdt af en aan - Als ik er niet meer ben - Amorfe massa in Zinloos blik verpakt Wachtend op een Moment dat nooit Lijkt aan te breken Net als mijn leven Dat nooit begonnen is…

Verpakt in plastic zak Hondenpoepzakjesdump, krijgt véél kritiek Onverantwoordelijk Overlastfenomeen Wie der geleerden vindt een methodiek? © - Foto – Dirk Verberne…

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

Een bootje van papier gemaakt nadat ik erop geschreven had iets van veel geluk verpakt in twee bloemrijke kwatrijnen over genieten en mazzel dat onafwendbaar komt het Sterrenschip staat klaar net als het tij wacht het niet…

Teleurstelling verpakt Met een strik van ongeloof Wat er in zit Wil ik niet weten Mijn gemoed zal verzwaren Met de inhoud ervan Een vergiftigd geschenk Gekregen zonder vragen Met aandrang en pijn Door mijn hart gestoken Zonder nadenken Is het geluk verbroken.…

voorbij het keurslijf van het vastgevroren woord en de verpakte beweging voorbij de ingeblikte taal en de ingesnoerde glimlach voorbij dit alles lezen we we lezen elkaar met handen en ogen niet eerder zo nabij…

Zij stikt gevangen in het kind maken tralies rede radeloos hij vangt vrijheid en sprint en raakt randt onschuld aan verpakt de daad in geven het deert niet deerns blozen niet meer voor het lozen wordt betaald…

vrijheid die je krijgt grenzeloos misbruiken en dan vragen om respect kansen die je krijgt achteloos negeren daarna klagen over kansloos val me niet lastig met je waarheid verpakt in leugens door de ontkenning van elke realiteit…

sommige dichters schrijven in modieuze sferen soms luchtig dan weer zangerig soberheid kennen ze niet opvallende stijlen een ratatouille van zuurstokkleuren dubbelzinnigheden verpakt in heftige ritmes schrijfmonsters die denken dat ze wereld aan kunnen…

Je hebt je hart zorgvuldig in perkament verpakt. Het ligt nu als een kostbaar boek in de kast van je borst. Je hoopt, je hoopt dat morgen al een zachte bries, een hand of warme adem het stof zal doen opdwarrelen. Dus je wacht op morgen.…

en de sprong weet niet waar hoe diep wanneer de val zal stoppen volledig luchtledig in vacuüm verpakt op weg naar evenwicht al was het maar naar de hoop die te vinden slechts de zekerheid dat stilstaan teruggaan had betekend naar schepen reeds verbrand…

Graag maak ik van dat onderzoek gehakt, Wordt me(s)tworst niet altijd in darm verpakt?…

Vanuit het dodenrijk verzocht mij Driek (Diens naam gebruik ik om me in te dekken) Om eens de stoute schoenen aan te trekken Voor mild verpakte snelsonnetkritiek: Wilt u, collega‘s, naar de winkel gaan, En schaf u daar zo’n handig telraam aan.…

ogen dicht kleine vlekken dansend in het zwart zijn gezicht schroeit vreemde plekken in haar eenzaam hart adem in lange teugen ontsnappend in een zucht de waan, de zin verpakt als leugen vernevelt in de lucht…

Het gaat niet alleen om het Woord maar ook hoe men het verpakt Een jasje aan, een stropdas om gezicht beheerst en geen gelach Een glimlach kan nog net als je alles van tevoren weet kom je het huis niet meer uit Alles eindigt als een opgedirkte koude kip of verbrandt heel zachtjes in het Vagevuur…

Zonder de zwarte woorden Verpakt in een zichzelf herhalend vers Een ochtend met jou belegen Wat lijkt zwart voorbij Als de lente mij voorleest Uit gezichten; uit gedichten Van kleurrijke woordenbrij…

keurend vrolijk verlichte gangen glanzend blik blik vol verlangen blik op blik een amourette feestelijk verpakt glanzend gelakt maar niet van staal verlang naar verlangen hoe lang al geleden zo'n blik op mij…

't Is edel en bijzonder mooi verpakt. Al weken heeft-ie naar de buit gesnakt. Met deze gaat-ie vrolijk aan de haal. Hij is na zijn verovering getrouwd. De bruid is mooi en heeft een hart van goud.…

De goot voert af De bus rijdt af en aan Als ik er niet meer ben Mensenvlees in zinloos Blik verpakt wachtend op Een moment dat nooit lijkt Aan te breken En tot die tijd, Om in ieder geval nog Iets uit te voeren, Meet ik mijn leven uit door In de koffie te roeren…

een lek in de melkweg zuigt sprankels en stof nevels duiken in een kolk die naar binnen toe versnelt naar een gebald middelpunt kleiner dan de zandkorrel een ineengeplofte ster verpakt in een schil houdt alles gevangen traag verdampt het onzichtbare tot niets…

je puntig schrift deed pijn verloren zijn de ronde krullen voelbaar het venijn woorden sisten afgekort in zwarte zinnen eilanden op eenzaam wit de koude woordenstroom verpakt in envelop mijn naam er op vernietigde een droom…

Die het luisteren tot dood in misdaad verpakt zonder vergissen. Bevel is bevel werpt een ongunstig licht waar het verleden leert.…

Luchtdicht verpakt hun afgeplatte borsten, In Rio is geen zwemster met cup D. Die borsten zijn net als dit rijm hééél plat, Maar het glijdt wel veel sneller door het bad.…

Moeder en dochter Zwijgend worstelend met het bestaan Zagen zij mij tegemoet Dochterlief gedrongen in haar lijf Heur handjes verpakt in plastic Handschoentjes van het type benzinestation "Ook nog een huidaandoening", dacht ik Zij passeerden mij, hand in hand, En liepen samen naar de zon.…

en dan mag je kiezen tussen slecht en slechter tussen kwaad en erger en je staat daar maar de klank uit je stem een scherm vol namen beloften vol kleuren verpakt in zwart-wit de keuze van de stip maakt machtig voor jaren…