Alle inzendingen over verrekken

grachten wandelde hij ook zij tas over haar schouder Binnenvaart was er stilgelegd gracht...een brakke sloot scheepvaart er morsdood Hij keek plots opzij vond haar jaren ouder De rimpels onder haar ogen in haar hals haar nek In een ver verleden had hij gezegd: 'Ik vertrek' Die harde woorden had hij ingeslikt en dacht: Verrek…

Oh Broertje van mij Ook al ben je de oudste van ons vier Je bent een gevaar Voor jezelf en voor mij Je ontneemt mij mijn plezier Wees toch eens klaar Wordt toch eens vrij In plaats van schoppen naar iedereen Kijk toch je been Vol blauwe plekken Je vloer vol vlekken Je kranen die lekken Je naasten die verrekken Jouw kar nog te trekken…

Het is laat ik moet gaan slapen - van mijn verstand beroofd - denk ik verrek, ik had een hooiwagen kunnen zijn.…

Verrek, nu ik dit alles zeg . . . Ik heb wel wat van Jezus weg!…

Duizenden mensen lieten we vertrekken, duizenden keren een mens lieten we hier verrekken. Koffers zinloze bagage weg zonder woorden, de laatste illusies voor het zielloos vermoorden Wij wisten het wisten het uit ons brein, we wisten het niet waren onwetend van de pijn.…

alles reed voorbij en jij zat weer een stoel te ver bij me vandaan ik zag je lippen gaan en hoorde vaag je woorden in een zacht geroezemoes je vroeg me met je ogen, ik zag nog dat je handen mee bewogen je maakt me gek met je verlangen dat me brandt en spant tot ik verrek ik ga me wreken zacht zal ik je breken mijn…

alles reed voorbij en jij zat weer een stoel te ver bij me vandaan ik zag je lippen gaan en hoorde vaag je woorden in een zacht geroezemoes je vroeg me met je ogen, ik zag nog dat je handen mee bewogen je maakt me gek met je verlangen dat me brandt en spant tot ik verrek ik ga me wreken zacht zal ik je breken mijn duizend…

Alweer zes maal klokje rond, daar sta ik dan, vertaal de beelden in de spiegels voor een venster waarin ik de jaarlijkse gestrooide bloesem vang, de herinneringen verdorren niet, door het leven niet verrekend, effenen ze hun voorgenomen spoor, al dan niet opgetekend door de wissel van het lot, spot met de wetten van de tijd, al is…

De lente is begonnen Want het is 21 maart Maar 'k moet je eerlijk bekennen Da'k zit te verrekken van de kou!…

narcisten zonder ziel wat zij ook proberen er is een lek in het algoritme om tegen aan te hikken steeds hetzelfde marionettenbeeld dat van die ander die zichzelf totaal vergeet in het jagen naar de titel verdwaasde gek maar er is niemand die dat van zichzelf vindt ja de stukjes namaak de geplakte resten ziel zelfs de gezichten verrekken…

Oma reed ons arrensleetje met een rotgang naar beneden om te landen na twee schreeuwen en een stuiter in haar nek voor de koek en zopie tent waar zij mijn opa had ontweken die zijn tanden niet zag vallen na zijn gekke bekken trek En zo zochten wij daar samen met zijn allen wat bescheten naar de bijters van mijn opa in de sneeuw voor het verrek…

soms als ik inspiratieloos ben gebeurt het mij dat uit de massa op straat een lang uitgedoofd geluid weerklinkt en naar mij toekomt dan is het of ik het spoor bijster ben terug moet keren naar het huis in zijn aanvankelijke situatie vóór het door mij werd gefatsoeneerd misschien teveel weggedaan iets wat nog verrekend moest worden…

Moeder lief De rust is steeds weg Verdriet tot in mijn nek Een eigen stek, Verrek. Echter zo stil. Wat ik niet wil Niemand om me heen. Wat fijn, Hoort het te zijn. Nee, pijn Eenzaamheid Maakt zo klein. De roep naar jou is er. Steeds. Noch steeds te ver.. Moedersziel alleen Alleen Waarheen…..…

Maar al staan die bloempjes mooi te wezen in 't groene gras ik zou nu toch werkelijk willen: dat het ietsie warmer was: Want al heb ik de verwarming aan, ik verrek van de kou, dus ZON, Kom op nou!…

we verreken daarbij geen spier want wij zijn sperwers en torenvalken.…

Spiegelend dacht ik Laat ik nu eens mijzelve zijn Maar wezenlijk zoals het moet Niet altijd die gepassioneerde Die man met de strooienhoed En bij het verwerpen van mijn eigen ik Bedacht ik opeens verrek maar en stik Moet die baard en snor dan ook nog eraf Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf Het zijn van die opleeftijd zijnde…

aangesproken, en gewassen en in bed gelegd, gekrabd, in bed gelegd, geraden, gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd, en iedereens zachte wil, vier jaren, tot eigen heil had ondergaan - daar sloot hij opééns zijn kasten, laden, ramen, deuren; en op de buitenkant van iedere deur plakte hij een papier, waarop hij had geschreven: IEDEREEN KAN VERREKKEN…

smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten niet wat honger laat ze eens een weekie vasten om te voelen wat verrekken…

rauwe voet te steunen luister, daar krassen zielen zich een weg langs erfgrens, Hoogmoedse Hymnen gezang, hun aller koppen boven de heg misschien om te zoeken zonder te vinden vroeger waren er nog eens tijden, eeuwen geleden, geduld om rare bekken te trekken er verdrijft zich verveling uit mijn geeuwen onbestemd, wat kan 't eigenlijk verrekken…

jeugd ooit ben geweest ik heb hun angsten en waanzin gekleineerd tot een niet meer weten in verschrompelend vergeten ze zijn weer opgedoken in mijn nieuwe vriendenkring heel gedienstig en voorkomend als in een nieuw begin ik voel de sfeer veranderen in het verharden van trekken ogen kil en gewetenloos in de psychose van jij kunt verrekken…

willen we kunnen we het aan van ons broodje paling naar broodjes witvis aan stalletjes overgaan aalscholvers zagen er geen brood in dus restte bij uitdunning van paling steeds giftiger ook in hun gonaden vertrekken of van de honger verrekken senioren stelden keihard onder jeremiade dat hun naam doorging voor bestaansbewijs eenmaal overtuigd…

Stel dat ik een vogel was, vliegen hoog, pikken in't gras stel da'k een olifant zou zijn, door gemartel verrekken van de pijn. Stel dat ik aap zou wezen, opgesloten door idioten die zelfs niet konden lezen, dat je van dieren af moet blijven.…

Verrek: daar komt de zon?!…

ik zie je jagen en vlagen vragend uitdagen kleuren peuren uit wolken die kolken als ik luister besta je uit zuigen en zuchten kreunen en steunen kou om te kleumen ik voel je duwen en trekken bomen verrekken in buigend bewegen het krenken van kronen je dwarrelt luchten die vluchten in verleidelijk dwalen om dan weer een den…

De muren zijn verveloos in het armzalige vertrek, waar ik, denkt Paul Verlaine, alleen, als een hond verrek. Een kamer, een tafel, een bed, bloemenwaaiers van ijs - zo crepeerde Paul Verlaine, rue Descartes, Parijs. -------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1947.…

Elk mens kan er vrijuit op straat verrekken. Elk monument zakt ongestoord ineen En op een zomaar wandelende dame Stort zich de pest. Dáár ligt haar grote teen. Het is een echte stad, en geen reclame. ----------------------------------- uit: 'Gesloten circuit', 1982.…

Wat kan een vliegtuig mooie strepen trekken Kaarsrecht en als een bruidsjapon zo wit ’t Is jammer dat er heel wat troep in zit Waardoor we rondom Schiphol haast verrekken Wat kan een vliegtuig toch een stank verwekken Door kerosine eindeloos verhit In wolken roet en net zo zwart als git Die alles met een kankerlaag bedekken Nee, zonder vliegtuig…

zelf zijn we de armen die ons weren tegen het dreigende grauw en tegen van ondeelbare realiteit die buiten ligt te wachten, verrekend in de nerven van het wederkerende gedachtegoed valt niet te rijmen.…

kon je helemaal verstellen en hij wist altijd te vertellen dat hij hem niet echt nodig had Mijn opa had in zijn levensjas de kreukels van vergane jaren maar zei zelf in verwonderd staren dat de buur bejaard geworden was Mijn opa leefde en genoot tot hij drieëntachtig jaren telde en toen op ‘t eind de zeis hem velde zei hij verbaasd: verrek…

Hoe komt het dat, die de drift verstond, werelden, oceanen door te trekken, eilanden, poolgebieden te ontdekken, desnoods gestrand, versmachtend in de brand van pampa's 't wit gebeente uit te strekken, maar nooit, nooit terug te gaan, nu als een hond binnen het veeg moeras lig te verrekken van dit mijn onvolvloekbaar vaderland?…