Alle inzendingen over verrekken

Ik weet: zielig mag ik niet wezen, triest mag ik niet zijn, maar ik moet je ff vertellen, da'k zit te verrekken van de pijn! Geen titel dus. Ze duwden mijn lijf vol dope en ander lekker spul, de pijn verdween langzaam maar zeker, alleen die zooi raakt uitgewerkt, is ook maar beter!…

We waren jong,onervaren moesten wereld en elkaar -aan den lijve- ontdekken Gelukkig waren er -voor het oog- verborgen plaatsjes en plekken De wereld kon ons gestolen worden kon ons verrekken De natuur in hand in hand dolen door bos en veld Langs dijken met hoog opgeschoten gras,waarvan halmen en aren kietelen konden…

Laten we aan het einde van het seizoen Artis Natura Magister nog eens aandoen Ons goed fatsoen gewis van zijn eer ontdaan Ten overstaan der mispuntige apenrots Slaan we knotsgek de papagaaienlaan op Prietpraat nabouwend en verrek! Hobbelt daar niet die vogelvrije Van Gogh Met klapgomkauwende drommel om zijn nek?…

nu hij oppast op de kids als zij een avond heeft hij even tijd en eens kan zien waar het amper leeft meubels pas herkend verrek is dit zijn huis hoe kan het anders buiten werkgedruis netvlies lokt de klok waar zij zovaak op ziet waarschijnlijk alle tijd het zesde pilsie hoeft ‘ie niet hij wacht en wacht en wacht en wacht en wacht…

veeleer dan hoge toppen zijn het dalen die mij open- baren waar ik sta al draait de hele wereld om een duurzaam plekje vurig te bevechten in de lange levensreeks toch blijft mijn hart een hof waar afgunst niet kan stekken ruimschoots gezaaid en bemest zal die er steeds verrekken ik vraag slechts om erkenning van mijn wezen met…

scheef weggezakt voor de pc verdwijnt de echte wereld neemt me mee we gaan weer koppie onder in de virtuele zee zien maskers die gezichten zijn touwtjes die ze trekken handjes van hout een enkeling van porselein het lichaam kan verrekken ze spelen het spel van doden en vermisten mensen koud als ijs die liefde en de goot verwensen…

onwaarschijnlijk groot tweebenigheid een handelsmerk hoe leg je het balletje morsdood paal en lat mikpunten speciaal de binnen- en onderkant drie corners een penalty ik neem hem veelvuldig geuite kreet als melodie de tijd van jongleren is nu voorbij wat rest zijn ouderdomsreflexen links ben ik nog maar niet meer vollerend en spieren ik verrek…

40 kilometer De verzengende kilometers van het verkrampende zweet splijten het lijf van de geest, raken opgebrand in kortademigheid van spieren die het verrekken ongevraagd beginnen te trekken zich nauwelijks nog kunnen strekken en streng protesteren tegen dit eindeloos lijkende tijdverdrijf.…

was mezelf kwijt in rekken vol verlangen op de bodem van de tijd ik bleek een vat vol tegenstrijdigheden en gistte narigheid ze wilden heldere wijn de droesem op de bodem bleek alleen voor mij te zijn ik bruiste op bevel laafde dorst serveerde vreugde ze lieten me verrekken in de hel zagen mij niet staan kozen voor de eigen feesten…

Verrukt zegt hij: 'Verrek, je hebt gelijk.'…

' blozend mompelt hij, 'Verrek'.…

Ik wou dat in plaats van de tocht haar post me daar zocht en de krant die daar zit kan verrekken.…

Ze had absoluut een enorm grote bek en ze zette deze zelfs regelmatig open Als ze dat deed dacht je direct, verrek en zette je ’t maar acuut op een lopen Haar blikken kon je beter ook vrezen zij zag er dus niet al te vriendelijk uit Zij zou nooit moeders mooiste wezen met al die vieze plekken op haar huid Haar benen, als je die zo noemen…

naar dat nieuwe gebied Laat de dood mij steeds dichter naderen we gaan elkaar aan de grens ontmoeten Ik zie hem volstrekt niet als een dader en ik ga hem lijkt mij, als vriend begroeten Laat de dood maar aan mij verschijnen; dat overgordijn achter mij dicht trekken Ik zal niettemin niet tot niets verdwijnen ‘t kan mij allemaal toch niets verrekken…

Nog een momentje U bent de eerst wachtende, een nieuw melodietje komt in mijn oor, dan een stem; verrek ik heb GEHOOR, maar neen, het is te vroeg gejuicht want de metalen stem klinkt: 'nog een ogenblik geduld' al onze medewerkers zijn in gesprek!…

gemaakt door gieren van de straat de kale nek van jaloezie ver uitgestoken in wat rest een bleke schoonheid rood verkleurd vertrapt als afval stinkend als de pest talenten groeien verder weg de kaal verrekte nek het kille oog ze zijn alert hun klapwiek stopt de bloei wij zijn iets kwijt hun honger blijft de gieren snieren verrekken…

Ze had absoluut een enorm grote bek en ze zette deze zelfs regelmatig open Als ze dat deed dacht je direct, verrek en zette je ’t maar acuut op een lopen Haar blikken kon je beter ook vrezen zij zag er dus niet al te vriendelijk uit Zij zou nooit moeders mooiste wezen met al die vieze plekken op haar huid Haar benen, als je die zo noemen…

Waarom kijk je mij niet aan Waarom zie je mij niet staan Ik doe alles om je aandacht te trekken Maar je kijkt niet je blijft het verrekken Kan je niet even kijken Even van je vervelende gewoontes afwijken Een stekende pijn schiet door me heen Je kijkt niet, ik voel me zo alleen Ik droom van mijn hoofd in jouw handen Die gedachte voert me…

De mens het vriendelijke gebaar Die laat het afweten Ik zou het niet weten Ik ben open Een open deur En wat er gebeurt De mensen gaan lopen Je hebt even contact Gehad Een leuk gesprek Maar voor de rest verrek Ze zijn bang Hebben geen tijd Tot mijn spijt Zijn het echter alleen Hele oude mensen alleen Die verrast zijn bij een brief Een…

Was het triest u weer op die berg tussen gannef aan palen te zien verrekken met voorkennis dat u het niet zou trekken al maakt dat het ook minder erg U staat tenslotte ook weer op om ons van boven gelaten met boodschappen jaarlijks met alle narigheid op te knappen Steeds garend in uw heilig sop Neem de treurnis om verliezen nu om Fritzi…

bedekt geweten opnieuw werd gesust zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen geeft scheuten een laatste krimp van pijn proeft geen verschil meer in standen en rangen beleefde het maagdelijk wit ooit als ragfijn steeds ziet zij witte boorden om dikke nekken als teken van macht, gezag en spiritualiteit denkt nu laat het Allerhoogste maar verrekken…

haar vervolgens laten verrekken.. in die diepe put. Daar lag ze dan..teleurgesteld en uitgeput. Maar nog steeds kon je haar stem horen.. en echode het in ieders oren wanneer ze schamper zei: “voor geluk, ben ik geboren”. Plots, zo onverwacht, belanden, haar nog bezeerde handen in zijn handen. Al die tijd hadden zij in geluk geloofd.…

ik zag je onbelast verrekend je verleden nog steeds een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je als een vogel vrij gebonden voelde je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden zonder spijt geef ik je mijn twee handen jij kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch…

Ik moest mijn hele kijk op hem resetten En wreef mijn ogen uit: Verrek, Rob Jetten!…

Het was je zogenaamde pa die na wat stom gestoot zijn zaad in ma verschoot en zo wist te verwekken om even achteloos als laf weer te vertrekken opdat hij jullie beiden niet zou zien verrekken. Eens wend je je af van al die doden in hun graf en word je wakker in een bed.…

sluiten zelfs mijn buik wordt gemasseerd wanneer ik op mijn rugje rol lachwekkend met mijn pootjes dol me uitrek… lui… ongegeneerd dan vertrekt mens naar binnen er moet per slot nog werk gedaan maar ze blijft weifelend staan bij het lokken van mijn spinnen zelfs de deuren doet ze open als ik mijn soepel lijfje strek en het koninklijk verrek…

Ter verdoving geef ik hen geen prik, als ik bij hen moet boren of trekken, maar met boorzalf of trekzalf zorg ik, dat ze niet van de kiespijn verrekken. Ik ben hartstikke blij met m'n spullen, want behoorlijk voorzien van gemakken. Het is heerlijk om gaatjes te vullen en zodoende natuurlijk m'n zakken.'…

Stil luister ik naar alle meiden gesprekken Wat kunnen mij die jongens nou verrekken. Mijn hart en gevoel ligt niet bij hun Voetballen met die gasten is de enige fun. Mijn gevoel kan ik zelf niet verklaren Erover praten met iemand gaat opzien baren. Dan zelf maar op onderzoek uit Om te zien waar mijn gevoel naar duid.…

Zeg kids, sinterklaastijd is voorbij Er kan niks meer bij Dozen aan de kant Alle pakketjes vierkant Gestapelde doos Sterker nog het maakt me boos Waar moet ik het allemaal plekken Al die zooi kan verrekken Mijn rekken zijn vol En ik word hoorndol De rek is eruit Ik koop een klerekast En iets wat past Een stapel en stapel onvermand Toch…

Ze hadden je op je knieën gekregen, je innerlijk kind naar boven gehaald, maar ze lieten je alsnog verrekken. Nazorg was hun een zorg. Dus verviel je in dezelfde groeven van het kind in jezelf onderdrukken, omdat niemand je bij de hand nam en de ruige wereld vol volwassenen kindonvriendelijk op je in hakte.…