Kleine ontdekking
(voor Jotie T'Hooft)
Geluk stond synoniem voor jouw kleine handen
platgedrukt op de aarde, terwijl de poort
van het gesticht dreunend sloot.
Ze hadden je op je knieën gekregen,
je innerlijk kind naar boven gehaald,
maar ze lieten je alsnog verrekken.
Nazorg was hun een zorg.
Dus verviel je in dezelfde groeven
van het kind in jezelf onderdrukken,
omdat niemand je bij de hand nam en
de ruige wereld vol volwassenen
kindonvriendelijk op je in hakte.
Toen je in die rotkamer te Brugge
'Dag kleine meid!' schreef, waar ik
even depressief in een toeristenkoets
door die Meestraat reed, toen pas
besefte ik dat je jezelf bedoelde,
het vrouwelijke kind in jezelf,
je kleine, weggemaakte kwetsbaarheid,
verminkt door de keiharde realiteit,
die je continu wilde vermijden, ze
hebben nooit begrepen hoe teer je was.
Geplaatst in de categorie: idool