282 resultaten.
Effe weer terug
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 134 Kijk naar jouw foto naast mijn bed
en dan is het net
Alsof ik je stem weer kan horen,
niks mag zo’n moment verstoren.
10 seconden dan ben jij weer weg
en ik leg
Voorzichtig jouw ring naast die van mij,
effe een kort momentje blij!…
een wereld in liefde
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.298 in de stille nacht
waar engelendromen
vrede
aan deze wereld beloven
een sneeuwtapijt
in zilverwit
zacht geglinster
van een ster weerkaatst
zal een baby
in liefde geboren
zachtjes huilend
de stilte verstoren
waar vertwijfelde harten
zich vullen met hoop
dat toekomstdromen
verscholen liggen
in gesloten ogen
van een kind…
jerony proost
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 3.060 maar nu ik mij ook kan laten horen
zal ik ook zeker papie's dromen eens verstoren.
ik ben het eerste van de kroost,
daarom zeg ik chanté, proost.…
Rubberen kogels...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 278 resten van de nacht overwoekeren de stad
gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden
hebben hun levens aangepast
aan de zinloosheid van het bestaan
sirenes verstoren de stilte
gordijnen bewegen
ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte
en drink me zat
tot dat men mij vergeten zal
ik heb geen antwoord op de vragen,
nee,
die heb ik nooit…
Wie Schrijft, Die Blijft
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 549 Een aswolk kan het luchtverkeer verstoren.
Je raakt besmet met q-koorts door een geit.
Maar wat me deugd doet, als bibliofiel:
de boekenverkoop blijft gewoon stabiel.
---------
...ondanks de crisis en de introductie van e-books,
steeg de boekenverkoop in 2009 met 0,2%...…
zwart licht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 570 handen strelen
verstoren
het zwart dat omhult
vergeten
het hart
dat zich verschuilt
zoekend
naar de woorden
naar de maan
laat me los
streel mijn lichaam
in het licht
maar laat mij gaan
je handen vergeten
mijn gezicht
streel mijn ogen
doe ze dicht
laat me zien
zodat ik voel
en alles zie
zoals het is…
oorverdovend stil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 ze waren er niet op uit
om de orde zomaar
te verstoren
dikwijls werd hen
de deur gewezen terug
het bos ingejaagd
men bleef ze voelen
en ruiken zelfs op
grote afstand
op een dag stonden ze
daar onontkoombaar
dikhuidig in de huizen
ik houd van olifanten
die onverhoeds in
kamers verschijnen
om behoedzaam plaats
te nemen…
Breekbare morgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 199 Niets kon het beeld verstoren
schier onaantastbaar
leek de schijn van veiligheid
tot de dag van Murphy aanbrak
genadeloos het besef doordrong
hoe kwetsbaar het leven is
hoe dankbaar je zou moeten zijn
met het grijpbare geluk
van de onberekenbare morgen
die soms moeilijk bereikbaar is
maar toch altijd kansen biedt
voor wie open staat…
Scheiden
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 6.705 Duivelse machten
verstoren wreed
de heersende vrede
van het koninkrijk
Twee angstige wezens
verdwaasd in strijd,
opgelegde keuzen
innerlijk verscheurd
Knellende ketens
liefde ontkracht,
warmte ontnomen
in haat en bedrog
Oorlogswonden
tekens van werk’lijkheid,
‘t onontkoombaar einde
van een falend verbond…
ververs
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 637 verwarrende gedachten
verstoren zijn versteende rust
vermeerderen gespaarde krachten
verhogen zijn beleefde lust
vergroten de intense vreugd
verfraaien een gefluisterd woord
verdringen zijn vergeten jeugd
verslappen het gespannen koord
verbazen jan en alleman
vergeef hem alstublieft
verzeker u dat het echt kan ...
... verdraaid, hij…
vergeten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.067 beiden weten
dat een geluid
een geur
een moment
maken kan
dat je gedachten niet te controleren zijn
ik voel je vaak
nog steeds
merk dat je aan me denkt
herinneringen in je opkomen
je probeert dat te verdringen
onze band
is onvergankelijk
niet afhankelijk
van of we elkaar zien en horen
ik wil je nieuwe liefde niet verstoren…
Ongecompliceerd
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 388 En net toen ik dacht
dat niets mijn rust nog zou verstoren
was er dat grijze monster
en de stilte ging verloren
De vogels vluchtten uit de bomen
en niets was meer dan het leek
alleen de zon bleef brandend staan
op mijn huid zo teer en bleek
En ik keek naar boven in het niets
waar de rust was weergekeerd
geen monsters meer, wel de vogels…
Herfst in de zomer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 215 Gevangen in het duister
medicatie niet verlicht
Geen troost is groot genoeg
geen tolerantie toch voor luister
Flitsen verstoren zicht
weer een aanval voor de boeg
Communicatie wordt vermoord
contacten niet verdraagbaar
Het is zomer het is mei
deprimerend kan het zijn
Een jaarlijks nieuw begin
opbloeien van leven
Beter worden van de…
Afscheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 284 Doe een doekje om de klok
het kan de tijd verstoren
door het verstrijken van de tijd
is al wat was: verloren
Het zijn de uren van voorbij
die aan belang gaan winnen
herinneringen in een lange rij
komen het huis weer binnen
Een levenssnoer vol diamanten
geslepen door het leven
mooi, aan alle kanten
zullen rust en vrede geven…
wereld vol liefde....
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 3.334 in die stille nacht
waar engelen dromen
vrede aan allen
deze wereld beloven
wacht een sneeuwtapijt
zilverwit
waarin zacht geglinster
sterren weerkaatst
zal een baby
in liefde geboren
zacht huilend
de stilte verstoren
en vertwijfelde harten
vullen met hoop
dat hun toekomstdromen
liggen verscholen
in gesloten ogen
van dit…
Vrijheidsbeeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 855 Ontstaan uit zelfbedrog
verstoren duivelse machten
wreed het koninkrijk
waar vrede altijd heerste
Daar strijdt
haar angstig wezen
innerlijk verscheurd
door opgelegde keuzen
Ooit onschuldig en vrij
geboren om te leven
werd geketend en onthand
het echte gebroken
Maar eens de oorlog uitgewoed
verschijnen glanzende muren
spiegels van…
Een laatste sneer
netgedicht
4.0 met 54 stemmen 35 ze weet ze
feilloos te vinden
mensen die met
schrapen de wereld
steeds hoekiger maken
waarvan woorden
de verbondenheid
verstoren in het
vriendelijk en respectvol
omgaan met elkaar
een laatste sneer
dan verdwijnen
nooit iets positiefs
in het onverwacht
verschijnen als surprise
ook hun afscheid
opmerking glijdt
vaak vol venijn…
Met lange golven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 166 ik zag je
driftig schrijven
in het natte zand
woorden die jij
van de daken
had willen schreeuwen
maar je kon
de stilte niet verstoren
van het eindeloze strand
waar meeuwen
keken naar de sporen
van je voeten
in het cirkelend zoeken
naar een karig maal
zij vonden slechts je boeken
de woorden opgevist
door een trage vloed van…
Dierbaar.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 203 zacht gekozen tedere woorden
die de sluimering verstoren
in ons verslapen liefdesspel
liefdevol vertrouwd gelaat
schenk mij je passie terug
duizenden rode rozen
wachten tot jij mij binnenlaat
toverfee ik roep om jou
een stem half in rouw
smacht naar hartstocht
van mijn dierbare vrouw…
niets staat vast
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 in de woelingen
van een tijd waarin
nog niets vastligt
rijgen we momenten
aaneen tot een bestaan
op zachtmoedige dagen
zoeken we woorden
om te zeggen wat we
misschien bedoelen
niets nog staat vast
de dingen lopen zo
schitterend uit onze handen
zachte briesjes verstoren
de schijnbaar strakke oppervlakte
alles nog doorstaan we met glans…
Artistieke streken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 De omgekeerde bladzijde
tracht de stilte voor te blijven
nu niemand, zelfs jij niet
mijn gedachten kan verstoren
ontroering brengt meer kalmte
dan zwijgen eenzaam kan vertalen
lichaamstaal blijft onveranderlijk
door intieme artistieke streken
gelaten in liefdesverdriet gestreeld
breng ik mijn ziel terug naar zee
en kijk ik naar de schepen…
Pensionado
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 Een pensionado gaat de rust verstoren
het dringt door merg en been, zijn hoogste lied
op de dag des Heren - 't deert hem niet -
met heggeschaar en zaag en accuboren
"Oefening baart kunst!…
Korrels
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 ontelbare korrels
op het wereldstrand
duwen rollen
verdringen elkaar
in machteloosheid
in blinde razernij
stormen stenen
naar het strand
verstoren verstilde rust
veranderen de structuur
in wanhoop
verkrampen de korrels
lossen op in
nietsontziende golven
van brute macht
tot de zwartste nacht
het overneemt
ontelbare korrels…
Wie is mijn engel?
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.878 Wanneer zij haar stem laat horen,
Trilt mijn huid,
Haar klanken haar geluid,
Die mijn adem verstoren.
Dan wil ik geloven,
Als dit de hemel is,
Het paradijs,
Dat ze mij beloven.…
Het echoot diep
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 233 ik ben speels in mijn oudheid
echoot met naklanken die voorzichtig
het ritme in mijn hart verstoren…
'Leef verborgen.'
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 230 Geen overdaad of wellust die verstoren
zijn gemoedsrust.
Hij bewandelt de gulden middenweg en er
is nauwelijks tot geen sprake van pech.
Genot is wat zegeviert, terwijl alles in
en om hem heen welig tiert...…
Zo dwars je de draden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 329 heb jij
de waarheid in handen
of spannen de halve je web
aan trildraad gezet
bij het minste verstoren
wordt een leugen geboren
zo dwars je
de draden en spint
het onmogelijke in
tot coconnen die
erfelijk belasten dat
wat wij ooit zijn begonnen
open je web
in ruimte voor waarheid
die niet is ontgonnen
ik ben geen prooi
nooit…
28 maart 2005 om 17.47 uur
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 881 stap ik uit de trein richting
Weesp perron 2 station RAI
precies midden tussen de
twee roltrappen
kies voor de linker roltrap
krijg een niet te bedaren
hoestbui mijn geblaf lijkt
mij eng en benauwend
voor de medemens schaars
aanwezig en voorzichtig
haal ik mijn hand van mijn
mond en wandel wankel
met schuchtere motoriek
hoor mensengeluid…
Horen zien en zwijgen
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 841 ik meer praten
Woorden stokken in mijn keel
Nu jij mij plots hebt verlaten
Ik heb mijn ogen dicht geniet
Nooit zal ik meer kunnen kijken
Neem geen risico om jou te zien
En door jou aanblik te bezwijken
Ik heb mijn beide oren dicht gekit
Zodat ik je stem niet meer kan horen
Je woorden kwetsen mij niet meer
Jij kunt mijn leven niet meer verstoren…
Ontmoeting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 666 Binnen het afgebakende zwijgen
verraadt elk geluid, hoe miniem
een daad van verstoring
het struikelt binnen
vraagt welke dag het is
maar in de woestijn hebben
dagen geen namen
we spreken in gebarentaal
over de doorwaakte nachten
het vergeten doen we in de ban
het hunkert naar de contouren
van het verlaten landschap
naar de verdwenen delen…