Alle inzendingen over vertellen

Ergens begrijp ik het wel een beetje Iemand moet het doen Jou vertellen hoe goed je bent Alleen zijn dat nou juist de mensen Die jou nooit hebben gekend Ooit komt toch wel je zwakte Langzaam maar zeker aan het licht Tot die tijd houd ik me op de vlakte Want nu ben je nog te veel op jezelf gericht Voorlopig laat ik je in je waarde Maar…

Langzaam, zwijgend lopen ze in gedachten Hand-in-hand naast elkaar De zon is al achter de horizon verdwenen De schemering valt in Het is een bijzondere avond Zo'n avond waarbij de zintuigen extra scherp lijken te reageren op de ijle geluiden, de onbekende geuren, de aanrakingen Bij vlagen zien ze elkaar De blikken in hun ogen vertellen meer…

Als je verteld dat er een ander is bevriezen deze woorden in mijn hoofd Ons samen was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug…

ezechiël 37 doodsbeenderen leven op grijnzende koppen glimlachen skeletten worden weer mens zij trekken op uit deze vallei en marcheren over de wereld eens waren zij verdord de geraamtes van tyne cot normandië verdun de somme margraten en de grebbeberg de vermisten en beweenden ze waren over onze planeet vertellen hun eindeloos verhaal…

een idee, een beeld, een gedachte woorden dansen om elkaar heen zinnen lopen onstuimig en wild ik lees, zing zachtjes en wacht een groeiende verrassing gedicht zonder rijm tijd stroomt voorbij ik luister in stilte het ongrijpbare te vangen in sprekende beelden onmacht te vertellen wat ik voel heeft het zin, heeft het waarde ik twijfel…

O gij zottekop, gij onnozele spreekt nen keer rechtuit en speelt nie mee mijn voeten buzze geven moet ge, buzze hoe schoon kunt gij vertellen over u poepchique madammen mee nen bontjas, hoe gemeen blijft weg van vossevellekes laat al die tegenstekers gaan in hun pitteleir en dikke nekken hoe glitter stilaan verpietert O gij zottekop,…

Verdriet dat je niet ziet Maar voelt Is verborgen verdriet Als een zakelijk kort bericht Zonder enig relaas Zodat je maar niet hoeft te vertellen Hoe het werkelijk met je gaat Verstopt in de drukte van je baan Verstilt het bestaan, Laten wij onze emotie niet gaan Wil de ander niet zeggen hoe het is Maar weet als geen ander wat de werkelijkheid…

fijnbesnaarde klanken vertellen over mijn innerlijke waarden zij omsluiten heden mijn trage denken woorden blijven liggen op de aarde alleen mijn vingers bewegen door wat mij wordt opgedragen ik volg slechts de toonaangevende zegen die opborrelt uit onaantastbare lagen afscheid hangt boven het meer in een dromerig hemels groen stilte geeft…

Wanen en spinsels die de geest kwellen, vertellen uitkomst naar 't licht. Ontwricht en belast door 'n gekwelde geest. Gevreesd om controle te verliezen, kiezen gedachten voor zekerheid. Bereid en hoopvol op 'n kalm gemoed. Behoed voor d'eenzaamheid voorgoed.…

nacht als vissen op land of boten vliegen met alcohol in limonade bij een kater die praat zo onwennig als billen dansen in mijn richting zweeft parfum, zelfs lieve ogen op mij af zonder te bedenken hoe het ooit was als twee handen plotseling omarmen of dat shirt opeens uitgaat, bewegen rode lippen op de mijne waarmee ze vertellen…

het strand droeg parelmoer en water… onder een oppervlak van kou liep liefde mee warme truien elders als een extra jas de ganzenpas van twee hand in hand en zijn glimlach smolt rond wat ik kon vertellen blij, ontvangen door een hart dat meerdaags gaf en bovenal het kindergraf dat licht verstuurde uit haar dood dankbaarheid was groot…

Ik kan lachen, ik kan stil zijn en mijn omgeving zal bepalen of ik open of heel klein ben Of ik rustig of juist druk ben En zal mij duidelijk vertellen wanneer ik iets kan maken of juist nooit meer moet proberen En hoognodig af moet leren Mijn gedrag is mijn omgeving Is dat iets waar ik voor kies?…

Ben heerlijk ver weg niet te vinden trek me terug In het onbestemde tijdloos verbonden met de mooie natuur bomen die kunnen spreken vertellen mij hun rust overgave en wijsheid doorheen de tijd ze geven het leven, zuurstof, en wat met de omzet van CO2, dank lieve moeder je zorgt voor je kinderen wij niet voor jou een en ander loopt…

Dan gaat de bel… apostelen voor de deur, ze vertellen mij in geur en kleur, dat ik de lieve Heer moet loven, - de zegen druipt nog steeds van boven - Maar ik, ik stel ze zeer teleur, met een vriendelijke groet sluit ik de deur, zij gaan, één loopt wat zachter, zijn voet bleef eenzaam achter.…

mijn leven eindigt nu, ik ga maar keer terug in wat de bloemen je vertellen hun blaadjes zwellen in het morgenlicht de nacht is al gezwicht voor zoete druppels dauw ik zie je gauw terug laat me niet alleen - nu ik ga - raak me aan en streel mijn rug maar strijk niet tegen haren in de lamp dooft zacht aan dit begin van etmalen vol…

ze lonkt in zwart sieraden grijs merken van tassen vertellen hun prijs hakken gehoogd laarzen die tikken in het nonchalante voorbijgaan van blikken die subtiele echootjes klikken gare du nord de champs elyssee samen op trappen van de sacre coeur foto's alweer voor de fine de fleur proef parijs zonder handschoen zie haar…

bestelen de armen verkrachten het recht hun galmende woorden klinken net echt kaatsen in valsheid de eerlijkheid dol schreeuwen van vrede maar hun echo’s zijn hol eisen het volgen preken verraad vertellen hoe heden in toekomst vergaat draaien de waarheid welsprekend een loer leuren met zonden in een genadig rumoer stralen schijnheilig…

geboetseerd door het ijs geworteld in oude aarde halsreikend zoekt hij een raakpunt met de hemelse breedte eenvoudig is zijn moeder aarde taal onverzettelijk is hij en fier onbeduidend ben ik mijn ogen omhelzen hem urenlang naakt tegenover elkaar een geduldig wachten op de eerste aanraking we hebben elkaar veel te vertellen…

de aardse vlaktes voelden wat bevroren veel grijze lucht met schimmig wit slierten zweefden vanonder naar boven de hemel oneffen, leek omgespit de zon was weg, ik had het koud alles draaide er nu omgekeerd mens en dier waren benauwd de lucht werd ijl, geterroriseerd een engel kwam vertellen in paniek dat we straks allemaal gaan sterven…

vertel het aan de rivieren schreeuw het van de hoogste top fluister het aan de sterrenpracht zet de wereld op zijn kop opzoek naar een teken een seintje of een spoor alles beter dan doodse stilte hoop ik dat ik wat hoor een berichtje, een wens die ik de familie vertellen mag hopend dat degene reageert die Rebecca voor de allerlaatste…

daar gaan ze weer hou ze tegen laten ze mij vertellen wat daar in de verte is wat ligt daar achter de horizon waarom terug naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan…

Kan iemand me misschien vertellen wat échte liefde precies inhoud iemand die het voor me kan spellen want mijn hart voelt zo kil en koud Melodie van liefde wil ik horen zingen streling van liefde mag mij overspoelen het koord van liefde mag mijn hart laten springen zodat vlinders van liefde in mij kunnen krioelen Mijn hart wil graag met…

Hoe vaak kijk ik niet naar boven, omdat ik wat vragen wil, jij gaf altijd antwoord, op mijn vragen blijft het stil Hoe vaak op een dag bedenk ik, dat ik je wat zeggen wil, heb van alles te vertellen, diep in mij daar is het stil Hoe vaak op een dag hoor ik, dingen die jij ook zeggen zou, maar wat ik hoor dat is een ander, het is niet…

Kon ik je maar bellen En zeggen wat ik voel Kon ik je maar zeggen Hoeveel tranen er zijn geweest Een simpele zin Een simpel gebaar Het gaat niet goed Ik heb je nodig Je armen om me heen Is wat ik nu wil Vraag het niet Zeg het niet Mijn ogen smeken Naar een spiegel die niet kijkt Kan ik het je vertellen Zonder je te spreken Mijn…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

maar ik die niet schilder wat moet ik beginnen In lied in muziek klinken tonen van liefde die 't luisterend oor van beminden bekoren maar ik die niet speel kan mij niet laten horen Anderen zijn er die fijn kunnen spreken en schalks en levendig wat zij bedoelen kunnen vertellen…

Op grote schaal vertellen zij verhalen die zonder inhoud spreken die in de verste verte niet op mooi gesproken zinnen leken. Hoeveel kan dan de mens verdragen als woorden door zijn ziel hebben gesneden de mens blijft wonen in zichzelf teruggetrokken in zijn verleden.…

Ik schrijf duizend warme woorden om jou te vertellen hoe graag ik je zie. Ik praat duizend zinderende zinnen om jou te zeggen hoe lief ik je vind. Ik geef duizend zachte zoenen om jou te voelen. Ik tast duizend hopende handen om jou te strelen. Ik wil jou zo graag herkennen, ik wil alleen maar wat dichterbij.…

kan iemand me vertellen, of dit ooit overgaat, dit eindeloos verlangen.. alsmaar weer die pijn.... soms denk ik terug, aan zoveel mooie jaren, aan alles, wat ik ooit achter liet, zijn herinneringen alles wat ik kan bewaren, dit eindeloos verlangen, verlost me niet.....…

Mijn uiterlijk vind je mooi…maar zal ik je wat vertellen? Dat laagje van een millimeter stelt zo weinig voor Kijk maar in mijn open ogen, open maar mijn hart Daar vind je veel gelaagde laagjes...…