Alle inzendingen over verwend

Verscholen in avondmist bieden leuningen geen houvast meer kilometers gedachten dansen op het ritme van de vier wielen dichterbij dichterbij zelfs de lantaarn langs de weg lijkt te glimlachen en schijnt de wijzer van de teller vooruit dichterbij dichterbij de laatste afslag brengt schaduwen in werkelijkheid waar thuiskomen verwend…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

soms knaagt er iets aan geven stukjes die zijn blijven leven uit een schijnbaar onbegrensd moment zag je ogen voelde handen samen hebben we verkend in teder gaan elkaar verwend tot we in passie braken op de hoogste tonen van kristal kleurden regenbogen in het scherven ruimen kwam ik ze weer tegen de stukjes leven die ondanks alles…

ik zocht je op een weg van wilde bloemen je kleurde aan de lucht in blauw dat kou laat groeien ik vond je in het groen dat geen seizoenen kende je leefde zonder tijd met liefde die je niet verwende we ruimden onkruid uit ontkend verleden je schoot op en groeide naar de zon van heden ik heb je niet geplukt je bent nog lang niet open…

begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht de hemel in verwend…

Mijn zintuigen worden speels verwend wanneer je lichaam wordt verkend. Ik hou mijn tempo traag daar waar geur en reuk samensmelten. De kou trekt uit je lichaam weg om warmte liefdevol te ontvangen. Weg glijden alle andere gedachten er is slechts een hier en nu.…

het is fris bij dageraad mijn voeten, nog vrij van sokken en schoenen voelen nog de warmte van gister, enigszins verlaat, dat wel, stel het is vandaag nog als voorheen was er niets nieuws onder het firmament dan teer je op herinnering zonder dat je op een verrassing wordt verwend dat wel stel het is als de dag ervoor…

Niets vermoedend kom ik uit bed er is een kopje koffie voor mij gezet als verrassing staat er een ontbijt wat een feestelijkheid op mijn bord ligt een roos het bloed stijgt naar mijn wangen ik bloos ik geniet van dit romantische moment niet alle dagen word je zo verwend maar vandaag is het een speciale dag dat is te zien aan mijn stralende…

Als kleintje werd ik zeker niet verwend Papa hield het voor bekeken en is weggerend. Jong gehuwd en snel een kindje, ik kon dat nog niet aan Mama wezen, echtgenote en ook een voltijdse baan. Het kind in mezelf was echt erg kwetsbaar, wat droomde ik vaak over Pa 'k Werd niet gespaard maar hield het hoofd rechtop, ja!…

Bommen spreken boekdelen van haat, geweld en pijn schichtig kijkende kinderen jong gewend aan angst en dood weinig verwend met liefde en lach proberen toch hun spel te spelen Maar hoeveel geweld kunnen ze aan voor het imiteren van volwassenen het onschuldig kinderspel overheerst voor jong gezien oud gedaan wordt en de haat zich weer voortplant…

Is het nu zomer, is het nu herfst want zon en regen, wolken en licht spelen krijgertje alsof het verwende kinderen zijn die niet goed weten wat ze willen.…

ik ben geheel en al de leugen ik heb de waarheid nooit gekend ook de liefde werd niet roder, nauwelijks zichtbaar of tot zee verwend blind voor minder en de dagen door het blote tij zo verdween ik in de angst, de welving van het water het geschreeuw nog maar net voorbij ik zei onder donkere daken…

een gedicht gevoelvol warm verlicht de zon een adempauze lang op mijn gezicht ik glimlach zacht en laat het beeld haar ingewerkte impact doen slechts duizendmaal en één, een zoen een streling onverdeeld langs buik en rug ik wil terug naar dat moment klimmen, op de ladders van een gulden dag ik ga, ik lach en weet me eindeloos verwend…

Een dichter gunt zijn laatste woord eindelijk een rustplaats, zijn eigenlijke behuizing buiten de dictionaire om van zijn onbehagen als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven…

Zij werd ziek en zei tegen haar schat: “Man wat word ik hier verwend”. Haar glimlach nog zo mooi, haar wang zo zacht als bij die eerste kus. Een paar uur later gleed ze weg. Hij schudde zijn hoofd Blijven leven voor elkaar werd nu heel nijpend niet meer waar.…

er klinkt een duizend kleurig lied melodie en de woorden bekend zijn als nieuw ouderdom is niet hoorbaar de klanken worden verwend met beleving herkenning van oude dingen levend door opnieuw te zingen er weer anders van te houden zoals het vuur al eerder brandde in een andere leeftijd kijk op dingen verandert herinnering leert het in de…

ondanks groei van het gewas de zon schaamde zich dood gaf te vroeg zijn warmte af en geeft zichzelf vrijaf mensen kleden zich te bloot regen vindt de grond te droog het wordt tijd voor wat gespetter dus de wolken hier omhoog dijen uit naar iets gezetter men is hier toch gewend dat seizoenen eigenzinnig zijn ze raken veel te snel verwend…

Je hebt mensen mét en mensen zónder 't Basisonderwijs geenszins verwend Vakanties daarentegen vaak Las 'k recent in TROUW een 'Ingezonden' Een mevrouw P. uit onze hoofdstad is ontsteld Schoot met VERWEND, geenszins raak Echt geen idee van werk en uren Over correctiewerk thuis Spreek ik niet; zeker niet voor 'k staak Als 'kind van' en…

Ik herinner mij dat ieder welkom was Van postbode, tot melkboer, De kolenman en groenteboer, niemand kon echt om hem heen, want hij verwende iedereen En daarom was het af en toe, gewoon het huis van de bekende Jan Steen...…

Wordt een ander door jou verwend? Vlindertjes die sterven dat is geen gezicht Ik heb pijn diep in mijn hart Waar een plekje voor jou was ingericht…

Je schrijft over liefde, maar hebt het zelf nooit gekend er is in jouw leven niemand die je daarmee ooit heeft verwend. Je schrijft over liefde, alsof je het op dit moment beleeft terwijl je zeker denkt te weten dat er niemand om je geeft.…

twee donkerbruine ogen handen in mijn haar gewillig meegezogen al voelt het wel wat raar voor mij een onbekende een hele mooie man die mij hier net verwende volledig in zijn ban zijn kussen een oase waarin ik me graag baad raak ik in extase als hij wat verder gaat een lichaam vol verlangen ben ik in zijn macht als een…

mijn letters dragen anonieme gezichten, liefst ver weg analfabete minnaars die uit mijn mond vluchten en het glazen trapportaal vermijden bewegingsloze decoratie, mijn spiegelbeeld waarnaar honden blaffen waarom zou ik nog wind is wind en bomen praten niet de zee is slechts een illusie van schelpen, door het ruisen verwend…

ik heb dit jaar van het versgemaaide gras de geur nog maar één keer opgesnoven zeker, de zon heeft het groen wel degelijk verwend en spattend nat heb ik ook wel herkend toen regenbuien zonnestralen van licht en warmte wilden beroven * thans kleurt de hemel anders blauw en sloten lijken geulen zelfs de wilg weigert zijn…

ze was een meisje het kind waar lang op werd gewacht verwend ze was een echtgenote werd moeder man stierf veel te jong verloren ze was een weduwe wilde veiligheid vond een man en zijn gezin geborgen ze was een moeder ontzegde liefde zichzelf misschien het meest alleen ze was een vrouw verzweeg verdriet en angst en drank eenzaam…

Mensen overleven als verwende dieren. Wij leven van kruimels en van resten. Wij hebben minder status dan een beest. Sterven doen alle dieren, klein of groot. Straks gaan we allemaal als ratten dood.…

de golven aan je vraten het strand waar jij in onbegrip en stilte bent verzand ik weet je wispelturig vurig als je door mijn handen gaat ik moest je splijten om naar de aders in je hart te kunnen kijken ik beitel je tot vrouw polijs met liefde ronde vormen niemand heeft je ooit gekend, jij bent nooit door een warme golfstroom verwend…

Ruimte, rust, mezelf voelen ademen, de steken onder mijn ribben en het gif in mijn lijf, in mijn hoofd Daar niet aan denken elke dag een vriendin die zich bekommert om haar eigen interesses Geen nieuwsgierigheid betutteling en troost, alleen een omarming en een beetje verwend worden Wakker zijn, niet dromen in mijn slaap, wandelen…

ik droomde hoorde het irritante geluid van ruziemakende vrouwenstemmen met op de achtergrond het uithalend dreinen van een teveel verwend kind een tot de orde schreeuw moest herrie voorkomen maar de gezworenen waren niet van plan er meer aandacht aan te besteden en verhoogden enkel het eigen volume nog werd de herrie niet minder…

ik heb hem jarenlang zien staan tot hij zijn laatste knieval heeft gedaan de knoest als overblijvend monument het leven heeft hem niet verwend in zijn bestaan maar hij stond steeds meer in de weg ik heb uiteindelijk zijn sterkste wortels blootgelegd met hakken zagen en breken hoopte ik zijn aanwezigheid te vergeten het is me niet…