Alle inzendingen over verzin me

"Regisseur Mike van Diem (Karakter) maakte voor de laatste editie van het Internationale Documentary Festival Amsterdam (IDFA) reclame-filmpjes met als slogan "de werkelijkheid verzin je niet", op basis van eerdere IDFA-successen.…

Met je lieve kreetjes die klinken vaak als iets tussen wanhoop en verontwaardiging in maar dat is slechts wat ik verzin Onbeschaamd en knuffelziek Lig je op je rug Je kronkelt alsof je zeggen wilt Aai me eens (heel vlug) Met je fiere houding zittend voor het raam Wachtend op wat komen gaat Turend in de verte tussen twee…

Ik heb in mijn kennissenkring, het is echt iets wat ik niet zomaar verzin, volgens medische psychologen, iemand die worstelt met haar aanpassingsvermogen. Bij veel Schildklierpatiënten zie je het niet, hun gevoelens van boosheid en verdriet. Ze moeten zelf maar zien te leren, de ziekte in hun leven te integreren.…

Ik verzin er maar wat woorden voor. Maar in mijn wereld, mijn heelal: Groter dan een boom is er niet.…

hoe verzin je het dat het in de lucht hing. Waarom zou ik dan zijn gebleven? als er iets in de lucht zou zweven? Jij was degene die zich apart gedroeg. Jij was degene die sloeg. Ik probeerde er iets van te zeggen, jouw reactie daarop, kun je die uitleggen? Vertel de vriendengroep maar dat ik het heb gedaan.…

Ik heb een schelp gevonden Zo’n bijzondere en fijne ronde Hierzo, op haar lichaam het strand Plotseling gestreeld door mijn hand Als door de goden zelf gezonden Ik fluister ertegen, dichtbij mijn mond Lieve dingetjes, ik verzin ze terstond Haar reactie is begrijpend liefdevol en zwijgend Sereen naar het bovenaardse neigend Verlicht toen…

is die luizebol daar bij Van Dale is het die krullebol van Ton den Boon verbale parasiet, die schaamteloos Woorden mengt en daarna gaat vermalen zijn lexicon vol modieus en anglofiel vertoon daar ga ik echt, ik zweer het u, geen stuiver voor betalen Een grove greep van grijpgraag en de gier -een luchtzaksnorkelaar op goudpapier- 'k verzin…

Duw me op en neer en verzin er woorden bij, je ziet gouden tanden telkens weer en in mijn keelgat een akelei. Noem mijn smoelwerk niet dement, want ik herberg hemels vocht, gebruik vooral veel Steradent en hoed je voor alle bocht. Je kunt me als bierdop laten spreken door me samen te knijpen.…

Verzin een list, o Euclides. Schrijf jij het stuk, Euripides? Bedenk jij ook wat, Sophocles Een tragedie, zedenles, voor mijn part minstens honderdzes. Nee jíj niet, Aristophanes, 't is geen komedie voor groep zes! ...O god, bij Zeus, te laat, dat mes! O nee! Het zwaard van Damokl...…

Sterren verzin ik boven het witte ijs, als een sneeuwvlok zo licht gaat mijn lach mee op reis. Tegen de muur hinkelen wolken vrolijk op ’t blauwe papier. ‘k Kleed mij warmpjes met het roze jasje van mijn pluchen knuffeldier. Ik vlieg door schaduwen, verjaag al het grijs.…

De tijd en de maan staan bol als vier seizoenen slijpen, ik verzin een onvoltooide symfonie, een onneembare universele ouverture, meesterwerk in driekwartsmaat in Natura, die niet wil rijpen.…

Pluk de dag dicht het gat verzin een begin stap erin samen in de ring ieder doet z'n ding de een danst, de ander zingt. Pluk de dag puf de pomp van licht en lucht blaas je eigen leegte op bol je wangen laat je oren niet hangen kijk omhoog...regenboog.…

kom, luister naar mijn sprakeloos verlangen, verzin een lied, ver-zin wat leeft in mij. (Eerste sonnet uit mijn gelijknamige bundel met vormvaste gedichten, info op Unibook.com. Korte voorstelling van de bundel tijdens de zondichtmiddag van Hernehim Cultuur op 15 november a.s. in De Kargadoor, Utrecht, 14u-17u.)…

Hoe verzin je het. Ik heb er geen Vrienden mee verloren, dat weer niet maar om nou te zeggen dat ze blij waren met die drie maanden sneeuw op de stoep?…

Laat geen radeloze traan om een minnaar Verzin dat hij kruipt...de vadsige pad. Beteugel de begeerte niet, woekerende tong. Schaf de troon af. Verbied het kale graf en de bedelstaf. Schenk de stilte aan de stad, het tumult aan het moeras. Vervloek de hittegolf en het ozongat. Streel wat ademt binnen handbereik.…

kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen, bereid jezelf voor wees geen overstervende wees een overlevende van hel naar hemel zonder overstappen en als niemand hetzelfde zoekt als jij en je voelt je kinderachtig, of een bedelaar ontstemd door je disharmonica verzin…

De tijd en maan staan bol de seizoenen slijpen vol, ik verzin een onvoltooide symfonie, een universele ouverture, een humaan bolwerk, een “pas de deux” in natura die maar langzaam wil rijpen mijn composities zijn van een ouder repertoire, vaak op hol geslagen door melancholie, ontsproten uit het labyrint van een herkenbare gravure…

Welkom in Nederland, welkom allemaal Neem je halve dorp mee Verzin een goed verhaal Meisjes mogen minirokjes dragen Daar kijkt niemand hier van op Je mag je haar los laten waaien Je hoeft geen lappen op je kop!…

Dat is mijn Swiebertje-moment, alleen verzin ik Saartje er dan bij. Ze werkt nog steeds bij de kaasafdeling en ik heb wel eens een gesprek geprobeerd, maar verder dan een paar saaie zinnen kom ik dan niet, uit autistische verlegenheid en de angst om opnieuw afgewezen te worden.…

deken verstikkend en verstrengend niet in staat hem weg te slaan worstelend met gedachten kom ik verder in zijn greep constant maar die twijfel ben ik de enige die dit voelt zou dit allemaal voor niks zijn of is er ook een reden voor gevoelens raken opgekropt mijn hoofd wordt alsmaar voller wat te doen, wat te zeggen wat is hint en wat verzin…

Ben trots dat ik dat zomaar, eventjes verzin. Dan lig ik in het donker naar 't plafond te staren. Diep in gedachten over wat de wereld kwelt Over vervuiling in 't milieu en dat soort dingen Over oorlog en nog meer zinloos geweld. Wanneer het donker is dan lijkt het echt bijzonder. Die mooie zinnen over hooggeplaatste waarheid.…

ik trok mijn klauwen in niet dat ik prooien zocht of praaide maar langzaam, langzaam kwam het terug ik herinnerde me het beginsel, de oude jongensdroom alsof ik wat sympathie kon binnentrekken in een paar halen richting mijn lichaam * al het verzinbare is bestaande er zijn werelden die slechts de affecten beslaan het toedekken zonder…

Elke nacht maak ik jacht op mijn dromen Als ze komen droom ik alleen nog maar van JOU Omdat ik zoveel van je hou…

Schrijf niet over vreemde dingen Lijkt de Twilight Zone warempel wel Verzin iets anders dan De verleden, onvoorspelbare kerken- hel Doe net als normale mensen Doe net als iedereen Dan kom je echt het verste En sta je op het einde niet alleen!…

Als mijn hart gaat, als mijn hart slaat, blauwe golven, oceanen Slaap ik uit in koningszalen, laat ik hemelbedden staan Verzin ik sterren bij de vleet die wij in dromenlanden zagen En vertelde ik van sprookjes en van vollemaanse dagen Trok de hemel voor je open om je vleugels uit te slaan Om jou in honderd liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen…

Verzin er liever een die wipt en foezelt met een dominus - Brillie 3.0 of Knutsel Plus - met klemmen op haar tepels chinezend van geteerde lepels, uitzinnig van het vuurballet daaronder en met verse pollen in haar donder. Dat altruïstisch lieve lachje? Ons idool gaat voor haar eigen hachje!…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt mijn pijn, ik schenk je in een dubbelleven een ander hart, dat jouw realisme tart, om je ontrouw te vermijden. Laten we de duivel te grazen nemen, met wie jij in de slaap op moet trekken, met genoegen zal ik mij voor de daad lenen, om alleen die schim te wekken, om…

Ik verzin mijn eigen figuren, zie ze al rondlopen over straat, onzichtbaar voor al die mensen die voor zich uitstaren, doelloos. Onuitgesproken gedachtes, vervlogen hoop, hun ogen zijn leeg. Ik geef mijn verzonnen figuren vermogens, een doel, zie ze wegrennen, allemaal in paartjes. Waar ze verdwijnen trekt de grijze mist op.…

Ik wil niet lijden aan dromen, die de gaven van de geest verwart, verbijt de pijn, ik schenk je een dubbelleven in een ander hart, dat jouw realisme tart, om een ontrouw te vermijden. Laten we samen de duivel te grazen nemen, met wie jij in je slaap op wil trekken die in ons midden huist, met genoegen zal ik mij voor de daad…

Je stapte binnen in m’n leven Doorheen de grote poort van m’n bestaan Je nestelde er je vriendschap En bent er nooit weggegaan Ik mocht mee op vele van je tochten Langs paadjes bezaaid vol geluk Je werd een vriendin voor het leven Deze band kon nooit meer stuk Maar jij was anders dan al die anderen Jij deed -telkens opnieuw- m’n hartje…