Alle inzendingen over verzwolgen

Soms voel ik mij als verwaaid blad Door wind en regen vertrapt doornat Koud kleurloos broos en zo zwak Nerven gescheurd los van mijn tak Liggend op aarde nevelig vol vocht Nergens beschutting tegen kou en tocht Dan is het wachten tot ik zal vergaan Verzwolgen verteerd niet meer zal bestaan…

liefde verzwolgen emoties blijven drijven aan het oppervlak…

Oeverloos geweld De schuttersvis schiet niet mis Insect verzwolgen.…

Geboortegrond schudt Mijn veilig huis verzwolgen gejammer sterft af.…

Jij. Je kwam van ver. Want jij zocht mij. Toen kwam je heel dichtbij. Jij. Je bent gebleven. Mijn hele leven. Vol van geluk, voor jou en mij. Jij. Jouw leven nam een eind. Verder nog bij mij vandaan. Alleen liet je mij. Jij. Jij hield van Gods belofte. Je gaf die ook aan mij. De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij…

Biggeseetanka Grillige inktvis, de lieflijke Biggesee: verzwolg hij dorpen? bood hij de ontheemden troost? de weemoedigen wortels?…

wat moeten ze toch weer naar welke zon, naar welke zee die betrouwbaar is zucht naar bruine huid niet zwemmen tegen golven in maar optimaal genieten bezeten en verzwolgen door hun zonnegod, zijn zij de Tsunami allang alweer vergeten alleen de Noordkaap staat nog open ijzig zoeken zij voorbij getroffen volk naar nieuw vakantieland…

Een golvend gat van niets dan water Doemt klotsend op achter dichte mist Ik zal denken aan dit beeld als later Ons land door de zee verzwolgen is.…

"Overwin het kwade door het goede" wordt veelal in de Nederlandse kerkelijk kring vertaald/vertolkt/verzucht/verzwolgen met "overwin het innerlijk door het uiterlijk!"…

geluiden in de branding het gebulder overstemt in zee verzwolgen dromen de deining breekt ze zacht jouw stem uit het verleden stormen in een traan getemperd is het heden verwoest haar bestaan…

Omdat ik door enquêtes word verzwolgen Valt elke dommevragenlijst verkeerd. Ik raak daardoor enquêtegefrustreerd, Maar die tsunami blijft mij achtervolgen. En net als Kopland kan ik veel verdragen, Enquêtes echter niet met stomme vragen.…

Ingedeukte plannen leeggedronken koffiekannen restjes van een oud verhaal we kenden het helemaal maar verdwenen is de oude bard dat is verleden nieuw elan maakte hem zwart wij worden verzwolgen door heden.…

Jij wordt voorgoed verzwolgen en het leven zal voor eeuwig zijn.…

Hij koos het zeegat, tussen schip en wal Om ons te redden, arme lemmingen Van wisse dood, doch zonder remmingen En zag geen gat in brood dat hij ons stal Straks wordt de spinvis door 't OM verzwolgen Ontmaskerd als een haai om te vervolgen...…

’t Is financieel gezond ’t Circuit is wonderschoon, hoewel wat grijs’ …en hij ontdook… maar werd toen after all Verzwolgen door een multinational…

de tranen van een golfslag verzanden onvermijdelijk op het gezicht van de kust raken onzichtbaar bovendien door hun ondergang geloven wij wat verloren gaat, verdwenen is het uitzicht blijft echter boeiend, verzwolgen door de golven maar niet op slag verloren.…

Een constante stroom Gedachten en gevoelens over dat wat was Maar nooit meer zal zijn De vermoeienis van zelfreflectie Oneindig Vermenigvuldiging van fouten en spijt Vergroting Van niet bestaande problemen Leidend tot eindeloze overdenkingen en oeverloos gelul De aantrekkingskracht van cirkels Verzwolgen Door het diepzwartste gat…

Het recht mag dan zijn loop hebben gehad, Wie door het Neerlands recht haast wordt verzwolgen Vanwege procedures die we volgen, Ervaart dat niet als een rechtvaardig pad. Geen millimeter wordt de grens verlegd, Ach, waarom gaat genade nooit voor recht….…

Sinds we Adams Family verzwolgen Frans´ bestaantje en het leven van La Brard En de Froger-rijkelui zijn we gehard In sterren die hun leven laten volgen Bij een single singer-homoseksueel Gaat er heus geen hapje minder door de keel…

verborgen uit aandacht een varken, in lappen gegeten de aarde verzwolgen een opgeheven vinger vleeseten doet volgen edoch, men moet niet vergeten de lust lacht naar mensen die drinken, dansen welk gelijk wil men krijgen overleven, soms denk ik dat u het ook niet meer weet…

Gegroet Oranjezon en knuffelbeer door ’t ganse volk zo liefdevol verzwolgen U denkt de Majesteit straks op te volgen en spreekt verblijd: ‘Het is een grote eer’ Ik durf te zeggen: ‘Máxima, kom, kom Uw uitspraak was een heel klein beetje dom!’…

heb mijn hand overspeeld vingers beeldhouwden linnen met beitel en mes hamerde rood tot de dood er op volgde bloed door pigmenten verzwolgen puntte met mes naar de ziel en verviel in historisch polijsten twee dimensies verspeeld kon het beeld slechts vervlakt doen herrijzen…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

de brandende zon wordt verzwolgen door de zee op de zandbank - het is altijd lente in de hal van het station bij het koffietentje de zorgvuldige achter de nieuwste computer wacht op zijn beurt de van der made weg maalt de polder tot waste land eenzaam spelend kind investeringen van een wandelende tak zondag in de file…

Verzwolgen door zelfmedelijden Niet denkend aan degene aan je zijde Altijd aan de tijd samen, het verleden Angst om het los te laten, terug naar het heden Liever een zonderling, een onbekende, niemand Want nu is alles beter dan iemand Angst om voort te leven zonder, Nog steeds hopend op een wonder…

In verlaten vlaktes verliest de eenzaamheid haar verzwolgen echo Verloren in stervende ogen ontstaat er uit haar tranen een ontzaglijke stilte In schamende nachten verspreidt zich haar donkere vrees Kolkende schreeuwen druppelen door haar vingers naar een langzaam einde In harde tranen sluipt de dood in haar kreunende handen…

Wind in vol element zweept wilde golven die met hun witte haar woest in de war zich storten op het weerloos strand dat wegvlucht met veel stuivend zand maar steeds meer wordt verzwolgen ik loop langzaam sluit mijn ogen luister naar het grof gebulder lik het zilt van mijn lippen en voel me slechts heel nietig…

opgedweept in golven bruisend meebewegen intens verzwolgen in eenheid kozen in het witte schuim niet in ‘t zand bijten alleen het duiken en verfrissend boven zee komen opkijken naar ’t goede. verder vooruitzicht in zichzelf brengt hen als kinderen in de hoogste hemel tot buiten de aarde.…

zoveel ogen die zijn stukjes hebben verzwolgen zodat we wel verplicht zijn er een ogenblik bij stil te staan…

Tijd zegt dat ik moet scheiden Moet scheiden van mijn kwalijke zelf Puur vanwege het feit dat Geheel onopzettelijk Mijn andere ik is verzwolgen 't Tegenovergestelde Is ontegenzeggelijk ook waar Zegt originele ik Zonder enige twijfel Over de feiten zeer verbolgen;... ....want mijn originele Onweerlegbaar mijn betere zelf Moet zeker 't…