109 resultaten.
Deze is voor jou..
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.504 Spijt zal mij altijd achtervolgen,
jij was mijn eerste en mijn liefste
die mij compleet heeft verzwolgen.
Je laatste glimp ver voorbij,
je wazig beeld verscherpt in mij.
Hoe langer ik je niet kan zien,
des te meer ik mijn gemis bedien.…
Het donkere water dat mijn voeten kust
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.770 Het donkere water dat mijn voeten kust
En de geheimen meetrekt naar
Een oneindige diepte
Waar ze verzwolgen en
Vergeten worden
Alle sporen gewist
Door de niets ontziende
Handen van waternimfen
Die gillen als sirenes zo hoog
Je dieper meesleuren met hun zang
Langzaam zweef ik richting
Deze blauwe hemel
Waar mijn woorden
Slechts uit…
Stadsmilieu
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 93 Vierkante vlakken van huizen
steken door rechtlijnige straten
een patroon van vervreemding
bouwt langzaam een stad
natuur, verzwolgen, de kronkels
opgegaan in een hoekig geheel.
Maar daar…
haast onzichtbaar
onwerkelijk, onder een steen.…
Nostalgisch gedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 345 Jeugdjaren zo snel verstreken,
verzwolgen door de mist der tijd,
op kousenvoeten weggeslopen,
gevangen in onomkeerbaarheid.
Jaren die toen eindeloos leken,
toen alles groot was en nog ver,
toen verwachting nog bezielde
bij de flits van een vallende ster.…
Onland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 Een ontplofte wereld
binnenstebuiten
onwankelbaar
het water verzwolgen
en de korst een asfaltzee
een dode zee, onland
waar geen vee kan grazen
en iedereen honger lijdt
is een horrordroom
van anderhalf uur
in de bioscoopzaal
waarbuiten we vertrouwen
op kernbommen en slimme oplossingen
voor een menslievend milieu
want er zit geen…
Door engelen bijgestaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 406 wees niet bedroefd om mij
ik ben vredig heengegaan
door mijn engelen bijgestaan
die hymnen zongen aan mijn zij
verrezen ben ik aan de overkant
door een sluier van dichte mist
verscheen plots een hemels licht
kwam ik een zonovergoten land
hier heerst geen verdriet of pijn
alle lijden door de Liefde verzwolgen
onder 'n ijzige aardkorst…
solsche gat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 474 nevel tussen de stammen van
eeuwenoude bemoste beuken
door statige toppen kreunt de wind
geheimzinnig kil huiveringwekkend
slechts ademen is hoorbaar
verre stemmen uit een donker verleden
brassende broeders roversbendes
moordend en lallend
verzwolgen door de aarde
verdoemd voor eeuwig
in het moeras daar beneden
verre zilveren vogels…
Vluchten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.045 Tot de zee door mist is verzwolgen,
maar de zon wel voor mij schijnt.…
Op de vlucht..
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 111 Over bergen en door dalen
wordt de grond bewogen
door hen die niet meer stralen
maar wanhoop in betraande ogen
Hij heeft de deur gesloten
waar het veilig was
zo vaart men nu op boten
en hoop is hun kompas
Toen 't gezin voor hem verdween
greep hij angstig om zich heen
naar de hoge golven
die hoop hebben verzwolgen
Mijn geweten klaagt…
Oorlog
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.080 De droom is weggevaagd
Door het bijtend realisme
Van alledag
Het gevoel is verzwolgen
Door de pijn
Van de verscheurde levens
De dood is ingetreden
De ontbinding gestart
Het leven wordt geleefd
Door de idioten
Van strijdende partijen
En het jongetje speelt op straat
Het ziet de kogels niet
Maar mijn oren horen zijn schreeuw
Dan is het…
Boeten in je dromen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.161 De slaap wijkt en ik
Word sluw verzwolgen
Door de duistere blik
Van het immense zwart
Bang voor de geesten
Die mij altijd weer vinden
Met hun handen wurgend
Doden ze mijn spiegelbeeld
De tijd verdwijnt
In deze nachtelijke ruimte
Als een uitgeholde rots
Gevoed met fakkels doordrenkt van bloed
Een groot toneel
Met beulen voor het slot…
de Wolk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 En over ons in de mooie zomerhemel
Er was een wolk die ik zag lang
Ze was erg wit en enorm boven
En toen ik opkeek, was zij er niet meer
Verzwolgen, opgelost door het gewelf.…
eb & vloed
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 201 Dat vloed
ertoe doet
juist: springvloed
die zee springen doet
Het land
dat
zich niet kan verweren
verzwolgen, open gescheurd
door wind
als handlanger
kennen niet
het mijn en dijn
Het is menigmaal
zo pijnlijk gebeurd:
'Watersnoodramp'
in ons collectief geheugen
Vloed springt
beukt op vensters, deuren en muren
tergt familie…
waterval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 409 dondergod
in een woelige sluimer
druppels versmelten tot een straal die opbolt
doorheen de grillige darmen van een grot
naar de rand van het hoge rotsvlak
de trechter die zwelt en overhelt
de stroom is een glinsterende tong
die gruis en slijk loswoelt
haar bedding slijpt tot kruimels
ze tuimelen in de kloof
door een malende kolk verzwolgen…
Zeventien kabouters
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 817 Groot was het vuur
dat de aarde verschroeide
de zwartvette klauwen
deden alles vergrauwen
de wind uit het oosten
verslond wat er groeide
Krakende kruinen
jammerden in hun val
en met hen nieuwe veren
toen de wind begon te keren
op zwartgeteerde varens
zij krompen overal
Groot was het vuur
dat de hei sloeg tot gruis
de zwammen verzwolgen…
Het lied van oceanen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 58 danspassen deed kolken
haalde uit
met flarden mist
die het uitzicht
extravagantie gaven
overslaand speelde
muziek in de
bekende zilte geuren
het lied van oceanen na
mijn walsen
draaiden fraai in
spatten wit en toverden
een lach op mijn gezicht
golvend naar strand
waar passen vergleden in
het natte zand dat al door
kleur en geur verzwolgen…
Hij krijgt de tijd
gedicht
3.0 met 42 stemmen 12.989 Hij kreeg maar liefst
de zee net niet verzwolgen door de zee.
-------------------------------------------------------------
uit 'Op de Hoge' (2003)…
BARMHARTIGHEID
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 Als ik vermoeid met lede ogen
ietwat verwaasd zicht wil volgen
achter zich de kim verzadigd zucht
voel ik opgekomen mededogen
voor een boompje door eenzaamheid verzwolgen
vermist onder verdwaasde wolkenlucht
de weide vlakte roept en wenkt mij
dichterbij en smeekt om hulp
er naast te gaan de eenling bij te staan
het kleine ding beweegt…
Hurler avec les loups.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 770 Verzwolgen door een zee
van bloemengeur en etensresten
panoramisch uitzicht op de bergen
een tafeltje voor twee
gehuil van de wolven
vrij ver bij ons vandaan
natuur is hier op zijn best
herinneringen komen terug in golven
alle overdenkingen ten spijt
leeftijd laat zich thans gelden
vage herinneringen uit een andere tijd
nog eenmaal…
de zandkorrel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 213 een klein fijn korreltje van zand
verloor zijn hechte band
toen de wind hem even meenam
en hij zo in woelige zee terecht kwam…
verzwolgen door klotsend water,
aangezogen met veel kracht,
naar bodemloze diepte gebracht,
waar een schelp zich wel ontfermde
over het verloop van zijn verdere lot…
de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…
Vliegtuigcrash MH - 17
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 247 achter de einder
liggen de levens verzwolgen
laatste herinneringen
onder wrakstukken bedolven
een bange stilte
hangt over Schiphol
een huiverende kilte
in een drukke vertrekhal
hun namen genoemd
in tranen gesmoord
met bloemen getooid
en een afscheidswoord
de ochtendzon daagt
door grauwe nevel omhuld
met ontelbare vragen
wie draagt…
Zaagsporen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 958 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Zaagsporen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.267 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
Voelden ons goden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 112 ik wist de verte
dichterbij te halen
zon te laten stralen
op het stille strand
we liepen
hand in hand
de wolken voorbij
voelden ons onmetelijk vrij
nog spoelden
schaduwen aan die door
het kuivend wit van
golven werden verzwolgen
de duinrand liet
verrast zijn vlinders gaan
zij dwarrelden al
spelend achter ons aan
we voelden…
Paolo en Francesca
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.091 ravenzwarte haren
en laat haar tong de vrije lik
Hij riposteert
met een stevig beetnemen
van haar appelvormige borstjes
Ademhaling en gevoel
osmotisch
kosmotisch
chaotisch
Hij beroert haar rug
streelt de dijen
spreidt haar benen
dringt alzo binnen
in de plek
waar talloze hoopvolle zielen
met volle moed de weg zoeken
verzwolgen…
hangt in donkers verte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 396 ik zag vanochtend zon
de wolken schaduw vragen
ze keken om en riepen
hen niet op te jagen
hij knipoogt naar
de wind die jachtig giert
langs strand en schaduw
meevoert aan zijn hand
naar branding waar de
schaduw overslaat in golven
en schuim de restjes zon
in wit hebben verzwolgen
winden zijn gebleven in
stilte op het strand schaduw…
Eigen zwaartekracht
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.587 Zij had haar liefde
keurig aangeharkt
hartstocht op de paden
onmin in de schaduw
jaloezie binnen de perken
Maar het miste perspectief
geen verdiepte dieptes
met verzwolgen gevolgen
De rozen bloeiden
zo vroeg dit jaar
zij keek met handen
maar een doorn drong
stekelig in haar vinger
witte rozen rood
Zij keek naar het pluisje
het…
Het Kruispunt
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 997 Lopend op de weg van mijn leven
Zwevend in de zee van tijd
Moet ik geven en nemen
Door het lot geleid
2 wegen die elkaar kruisen
Dat moment vergeet ik niet gauw
Een afdruk van de zon in mijn ogen
Zo is die herinnering aan jou
2 wegen die hun weg vervolgen
Hun kruising was slechts één moment
In liefde was ik verzwolgen
Ik ben blij…
het goede leven
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 596 Als laatste nu het hart
verzwolgen in mijn eigen smart
en wolken donderen in haar ogen.…
Hoor mij
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 277 Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort
Van het vlot afspringen om te verdrinken
In de zee der liefde
Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen
Hoor mij het lied der wanhoop zingen
Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid
En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…