Alle inzendingen over vieren

Voor meer informatie omtrent dit inferno Verwijs ik naar 't snelsonnet van onze Theo _______________________________ TITAANTJE De queeste lijkt steeds zwaarder dan we dachten Vier dagen lucht nog voor het ademhalen L'histoire lijkt zich aldus te gaan herhalen Te hopen valt dat de Titaan kan wachten Contactloos op twee mijlen…

bij jou vandaan Nu toef ik hier zonder kennissen zonder vrinden Een armoedig, eenzaam en miezerig bestaan Wat moet ik aan zonder jou mijn schone muze Ik smeek je kom naar hier en haal mij uit het dal Breng mij akkoorden voor een nieuwe etude En leidt mij naar zalen met een feestelijk bal Laat ons daar dan samen onze vriendschap vieren…

Verder kijken dan vier kamerhoeken! De jonge, geleerde heren bezoeken het boerenland, haastig gaan hun schreden naar een werkvrouw, wier gedachten veel deden: volksverhaal bloeit binnen haar hoofddoeken. Beide beoefenaars der woordkunst horen sprookjes, geven ze herboren aangezicht, dat de schone Duitse taal mag bekoren.…

ik heb een leven lang de lucht beschreven met het mij toegemeten licht dat seizoen gebonden was maar altijd nog iets eigens had omdat feesten toen nog de kwaliteit van het maatschappelijk gangbare hadden familie buurt en stad gebonden in regionale folklore van intens samen vieren in deze door gekleurd papier bekeken dagen pasten…

Pluk een knopje in uw tuin: Dierbre, wij gaan lente vieren Op ’t hoge duin.…

Of het nou kerst is, of de dag erna, ’t kan me niet schelen, ’t doet er niet toe, want de hele wereld staat op het verkeerde been en vertelt u me dan maar eens hoe: We in Vredesnaam kerstmis moeten vieren?…

als jij vertelt wat jou bezighoudt een wandeling ’s avonds met opa of klussen met jouw papa en bart even knuffelen met mama of jitske alles en meer nog geeft plezier gelijk een goedgetrainde ninja spin jij jouw grote broer en zus met een gulle lach of pruilend in het web van jouw verlangen vijf jaar ben jij nu lieve boaz groter dan vier…

in jou vieren wij de mens die welgemeend en eigenwijs die emoties woorden geeft die ik graag spreken wil jij weet wat in het leven echte mosterd is en hoe zij smaakt van suikerzoet tot azijnkruidig met toegevoegd soms de specerijen dat alles vieren wij vandaag dat jij bent door wie je bent (h)eerlijk eigenwijs en oprecht een mens…

Wij zussen hebben altijd een workshop zo noemen we het voorlopig maar Pasen Pinksteren Kerst noem maar op we zijn dan weer gezellig bij elkaar We maken dan vier mooie bloemstukken voor vijf innig geliefde mensen hiermee willen we de pijn onderdrukken ik kan geen liever zussen wensen Al zijn we samen door een hel gegaan zoveel verloren in…

Vier weken te vroeg, je was immers klaar Een kleine aankondiging, ineens kompleet met haar Dat eerste moment van jou blijft ons altijd bij Voor immer aan elkaar verbonden, ik aan jou en jij aan mij Te wensen met geloof, hoop en liefde, een lang leven Alles wat je nodig hebt proberen we te geven Alleen kan ik nog zeggen lieve vent Niemand weet…

Van kind ben ik geworden een moeder over vier en naast de kleine strubbelingen brengt't mij ook veel plezier. Moeder zijn, dat is genade want mijn kind'ren zijn een geschenk, een moeder hebben, is een zegen en nu'k erover denk, mag ik wel dubbel dankbaar zijn. Waarom ik dat nu vind?…

Ik heb 't gevonden, het mensengeluk, al moest 'k worden vier en dertig jaar eer ik het vond; en ging veel trachten stuk in spannend worstlen en ijdel gebaar. Maar zo zeker als daarbuiten de zon de wereld befloerst, heb ik 't geluk gevonden.…

kerstboom voor het raam Even denken wij in licht het allermooiste kerstgezicht Ik denk aan haar en aan de pijn zij vond de kerst zo fijn Ik doe dit voor haar kroost het is een beetje troost Je loopt naar Kerst en boom voor jou een fijne droom De engel op de kast verlicht de zware last Op je gezicht een blije lach omdat jij Kerstfeest vieren…

gelegerd in Horst boven de grassprieten uit – vier lange lepels het kasteel van Horst vandaag genieten van het verre verleden © Aquarel van Lieve Declerck ('t Holsbeeks Penseeltje)…

Dat ook ons hart rusten kon lijk 's winters velden doen, die liggen daar onder Gods hemel wijd de waarde te vieren van eenzaamheid. Ze weten heimelijk meer dan wij die trappen over hun wijs gezicht; ze weten: in voren van diep geduld wordt het mirakel van 't zaad vervuld. Wij mensen met ons gulzig hart, wat is er aan ons te doen?…

Nooit hoor ik meer de dubbele klap van twee autoportieren terwijl ik dronken naar ze keek en dacht ze zijn met vieren Het boezemde toch wel ontzag als ik in twee revolverlopen keek en terwijl de een mij boeide hield de andere een preek Er was altijd een kwaaje vaak de jongste van de twee maar de andere deed goedmoedig zoals in een krimi…

angsthaasssssss WORDT DOLER, luisteraar, van.. relaasssssss VOLG mij, één stap, links twee drie volg mij vier, vijf, zeven PAS OP! tel de tiende niet, acht, negen ZIE stop bij zes, een bijl een schop volg mij.. ik moet gaan.. volg mij.. elf twaalfffffff IK BEN DE DOLER! …in jezelf…

De dokter vond amandelen wel lekker pellen Ik was een jaar of vier, en onschuld was zo groot En voor mijn slokdarm zwollen de gezwellen Als dat zo doorging, ging ik door de honger dood. Op zusters schoot moest ik ballonnen blazen Daarna kwam even hemel en later lang de hel.…

misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel klaar opa, zeg eens iets waar kijk je naar nee, je kunt niet mee we kunnen wel een rondje buiten oh, de zuster niet mee eens ik mis je lieve opa ik mis mijn lieve opa…

misschien die vrouw van kamer vier krijg je nog wel je glaasje jonge ik smokkel je volgende keer wel wat mee heb je weer een nieuwe buurman? ik hang je zwarte pak wel klaar opa, zeg eens iets waar kijk je naar nee, je kunt niet mee we kunnen wel een rondje buiten oh, de zuster niet mee eens ik mis je lieve opa ik mis mijn lieve opa…

We vieren opa's overjaardagsfeest. Het is een feest dat in het honderd loopt. Het aantal kaarsjes op de taart is C. Het cijfer is Romeins. Het valt niet mee: z'n uitblaaspoging faalt al onverhoopt. Z'n eerste poging is nogal voorbarig. Geen kaars gaat uit, hetgeen ons niet verbaast: de man is eeuwig, immers honderdjarig.…

teder beroert hij de knoppen elke nieuwe morgen weer gevangen in het web van zinderend verlangen naar letters die zuchten onder zwarte druk van geen oor- maar oogstrelend verhaal een glimlach opent zijn weg naar virtu en terwijl de zon traag schijnend een nieuwe dag begroet straalt een dood scherm naar zijn leven dagelijks begrensd door vier…

mijn lijf, genageld aan de schepping kruist zich naar vieren, verbeeldend de levendige beweging de arm ter rechterzijde draagt de last van sterven in ons aardse niet te vermijden soms gericht om inzicht te verwerven vaak ook het onbegrijpelijk lijden de linker kent de vreugde de zonnestralen in de ogen van een kind de schitterende…

die lachen drinken en praten met elkaar samen plezier hebben een tafel gevuld met hapjes die noden kaas en gevuld ei toast met kaviaar samen lekker eten een hand gevuld met warmte die gemeend de mijne schud vergezeld met goede wensen ieder jaar een dag gevuld met vrienden die trouw zijn buren en kennissen ook daar samen vieren…

te vinden en vond uiteindelijk lijnrecht je roef Behendig wist je storm te manoeuvreren met elke wervel doorstond je keur op proef liet je hang naar liefd` geen wenk verstieren Met rechte rug bestendig jij over het hier en weet je verstreken fier achter een hand onomwonden rest een sierlijk zweven want écht geluk laat zich maar zeldzaam vieren…

raadselachtige blik in de ogen een slepende gang door het leven vette vlekken op donkere broek witte sportsokken blauwe schoenen wapperneus klapwiekende zeiloren uitpuilende buik een eendensnavel frisse reuk goedkope aftershave de baard van vier dronken dagen hangend kruis in afgezakte broek opmerkelijk de bedrevenheid in beurtlings knipperen…

nu slechts twijfelen over hoe ik er nog één draai aan kan geven -zonder driehonderdzestig graden te draaien- Trouw blijvend aan mijn gedachten wil ik mijn gevoel niet dichten doch openen als een ontluikende vlinder in een passioneel samenspel van klanken; wind en emotie zullen mij meedragen -en hoewel ik al halverwege ben pas ik- want vier…

Daar zijnder, rood als vier; kastanjebruin geboende; naar donkerbaaide bier, naar bijkans zwart bier doende; beglinsterd en beglansd: van vel en verwigheid, gelijk en ongelijk, - terwijl de zonne beidt…

De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg. De sloten voorzien van onbetrouwbaar ijs lijken afwerend, de ree naar de boerderij glad nog, onbepekeld, nors inviterend, ziet Jan en Alleman aan zich voorbij gaan. De pseudowinter beheerst de omgeving plagend, weet niet van wanten noch oor- kleppen.…

zijn bekende wijs mijn kleine meisje zon van verleden zomer weesje uit een warm ver land daar stond ze eigenwijs met haar kroeskopje en donkere oogjes aan mijn hand liep ze door het huis of het van haar was ik vergat de regen kwam mijn meisje tegen adoptiemeisje van drie toen zonder papieren liet haar kleine handje vieren…