Alle inzendingen over vieren

Mijn steunkousen houden mij nu recht ja, echt wel vervelend net wat u zegt, ik lurk en ik zuig aan inhalatoren is zeker vier keer per dag te horen. Mijn gebit zit vast met veel kukident want zonder, je snel sprakeloos bent, mijn oude vel is onderhand craquelé jammer ja, doe het er nog maar even mee.…

(Speelbal op tablet) In quick-step, jive of disco Dansen poppen bij voorkeur Niet, daar zij de touwtjes te ver Hebben laten vieren en bovendien Van mening zijn dat ze de pas Wordt afgesneden door bewegende Handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen Nachten stervend korter zijn Hanteert de schilder zijn penseel Dichten schrijvers…

sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol van leven ginds tussen geur van uitlaatgas en chemie wonen mensen in benauwde steden zuchtend onder verkeer en industrie waar ze qua gezondheid veel van leden klagend over overlast van buren besloten tussen beklemming van vier…

Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren in eenparige samenzang van den en eik haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren en overal een bont tapijt waar ik ook kijk alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan wil zich met het vele pracht en praal sieren toont de rede van seizoenen…

Geen sardine, geen korenaren, om het einde te vieren van de winter hadden we eerder die avond een haring begraven. Maar de lucht kraakte nog en er lag sneeuw in de schaduwpartijen. Bont gezelschap, groot inloopfeest lampionnen, maskers en een optocht met een staart die groeide. Een draak van een verhaal.…

Laat het sluieren in lange gangen waarin de jonge herfst uitgestrekt de dag begroet Laat het fluisteren op jouw gezicht dat onze onschuld droomt na een liefdevolle nacht Laat het vieren in het luchtledig of verwaaien waar de horizon de branding kust Tegenlicht dat de lanen siert, dat zo vredig rust op een verregende Aarde Het schetst…

Ik heb 't gevonden, het mensengeluk, als moest ik worden vier en dertig jaar eer ik het vond, en ging veel trachten stuk in spannend worstlen en ijdel gebaar. Maar zo zeker als daarbuiten de zon de wereld befloerst, heb ik 't geluk gevonden.…

Geef, vorsten, macht mij dat ik hier ze stuwe, De stoeten, volgend mijner ritmen dwang - Wat god zou dans en 't dansend zingen vieren? Of volken, zo nu heerschappij werd uwe Begift'ging, stuur naar hier der driften drang Dat hier mijn maat haar rustloos stormen stiere. April 1910.…

het licht over mijn bureau vloeit uit in het donker ik wacht mijn bezoekers in op papier mijn vier kinderen dorsaal en anaal hangen ze keurig in balans de vinnetjes aan hun keel bewegen aanhoudend ogen bijzonder zacht in het vlakke brakkige water levert mama strijd met de metaforen kom dichterbij hier over woordenboeken en lege bladzijden…

De fles gaat rond als een woord dat laaft en mij de les leest als gong als nagerecht en drinkbaar wordt omdat er weinig te vieren valt in eenzaamheid die ruchtbaar is in het gehoor.…

Het metrum, als het even kan, van vijf want zes geeft weer zo’n rommelig geheel en vier leidt meest tot kinderlijk gespeel. Ja vijf is hem geschreven op het lijf. Het rijm bezorgt hem wolken welbehagen. Liefst vol maar als ’t niet anders kan mag rijk, al geeft zo’n noodsprong wel terdege blijk van armoede en duidelijk versagen.…

Mannen in jurken tezamen, een handjevol zij delegeerden bij gebrek aan tijd Ze hadden nog zo’n klein rond dingetje over vier vingers, nee vijf! Hersenen schonken ze, een gift sommigen beschadigd anderen besmet met nacht of ijspegels, de vrieskou De creatiefste verzon guitige diersoorten slurven, wat geestig!…

Vrede op aarde, vrede in het hart, vrede, liefde, vertrouwen en brandt een kaarsje, niet omdat het Kerst is, maar voor hen, die door al die rampen, alleen Kerst vieren! Zalig Kerstfeest!…

slechte dingen, leuke dingen en klote dingen De slechte dingen vergeten of een plaatsje geven De leuke dingen in je hart om nooit meer te vergeten Zo dat je kan terug kijken op de mooie momenten uit je leven Een nieuwjaar met nieuwe kansen Het ouwe is geweest Weer een jaar overleefd Oud en nieuw Het ouwe sluiten we af Het nieuwejaar vieren…

De hele nacht door eenenveertig-vier, ik dreef op eigen zweet de sponde uit en Hein die hield de deur al op een kier. Zo lang ik leef neem ik nooit meer zo’n spuit.…

P.S.A Grauw is de neergelaten sluier Welke gelijk een spinrag verstikkend omhult Meedogenloos is het doende de geest te vermoorden Aangegeven in het koele wit met onderbouwde woorden Vier Jaren van onzekerheid waarin men stilaan hoopt Overgegeven in blind vertrouwen waartoe men noopt Dan vanuit krochten van het orgaan wreekt het ongerief…

Er waren toen vier hertjes, wankel maar gracieus die hadden niet in de gaten, echt waar 't is heus dat eentje van hun maatjes al te grazen was genomen, ook een van hen wist niet te ontkomen aan de scherpte van de bladen.…

Ik had er onlangs wel een stuk of vier; nee ik verkoop hier echt geen lariekoek. Al is die poes van ons een heel lief dier, die kattenvlooien blijven wel een vloek. Het is toch een onaangenaam geklier die bijters in je kleren op bezoek. Al is die poes van ons een heel lief dier, die kattenvlooien blijven toch een vloek.…

als wij ze vandaag vieren de beesten en de dieren laten wij dan kijken ook naar gisteren en morgen in het weten allemaal dat over de hele wereld zij steeds nog knokken voor vriendelijk bestaan onze waarheid is wreed zelfs de veiligste oorden zijn voor hen niet veilig waar mensen zich kleden in hun mantels van bont zoals hier de koe…

We pakken 's ochtends onze carrièretassen in en voeden de routine van het kleine weten: huissleutels, de boodschappen, de pinpas delen, vier cijfers om ons geheugen te bespelen. Hoe we ooit de code kraakten zijn we al lang vergeten. ---------------------------------------------------- uit: 'Bekentenissen van de pseudomaan', 2001.…

Onze huisvrienden op vier poten, of het nu gaat om de kat of de hond; het hele jaar door Geven zij ons die momenten van vertedering en een vriendschap op hechte grond. Aanhankelijk en weinig kieskeurig vonden zij een plaats bij ons thuis; gingen zij deel uitmaken van de familie en werden zij soms een extra kind in het huis.…

lastige tijden of ruggensteun genietend ook van kus of knipoog bij het samenzijn elkaar verwonderen door te kijken met elkaars ogen duurzaam zielsverwant de wereld zien waar de jaren samen de belofte van trouw tot robijnen slinger ringt weet je wat liefde is willen zijn wat de ander voor jou is gisteren, vandaag en morgen elkaar vieren…

Soms wilde ik zo vreeslijk graag iemand voorzien van een flink pak slaag, alle frustatie botvieren en erna een feestje vieren. Want soms, dan komen ze me zo te na, dat ik er maar wat graag bovenop sla.…

Een feest voor vier mensen want het waren existentialisten. Ze lazen Remco Campert en lagen schuin opelkaaar. Later fietste ik naar huis in mijn te korte winkeljas. Thuis hadden we geen existentialisme maar wel een tafeltje van formica op drie poten in de vorm van een palet.…

Ik moest het in mijn midjaren op deze wijze bekopen, Je gunde me niet langer nog een blik, Aan scherven, helemaal stuk, Voor deze stunteling een bijna gepaste lik op stuk, Op, gedaan, neen, geen geluk, Zoek verder naar die ene klaver vier, Zo maak ik misschien meer plezier.…

D' elektro-lampen, met de kracht van vier- Miljoenen kaarsen kunnen mededingen, Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen, Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier. Hebt dank, o vinders van die reuzenlichten!…

Vier koningsdag thuis, met een wandeling in de buurt, het wordt ons nog steeds opgedragen. Koningsdag voor ons allen, geniet op je eigen manier.…

Soms word ik na een nacht lang stoeien met woorden en opgerakelde emoties zo rond vier uur 's middags wakker en moet ik mij haasten om nog wat daglicht te vergaren. Je wilt niet weten wat voor handelingen er allemaal nodig zijn voordat ik mijn voordeur op slot kan draaien.…

vage ochtendmist dool ik rond op de altijd stille akker van de dood een buitenplaats vol marmersteen met daarin toegenegen gegrafeerd de namen van vele beminde mensen die naar de eeuwigheid verhuisden de koud en kille sluier van het gemis verdunt het zoute verdriet met tranen met de herinneringen aan de belofte dat wij het leven graag vieren…

Waar zullen we vakantie vieren?…