Alle inzendingen over visje

Al heel vaak stond ik ermee in mijn hand, helaas kan ik hem niet meer voor jullie kopen want, jullie vader bracht het vandaag voor mama mee: "HET MOOISTE VISJE VAN DE ZEE"…

Kleine kiezels in maagdelijk wit bedekken de smalle oevers van het klare beekje Sierlijk glijdt een oranje gevleugeld visje door het kalme water Haar schubben glanzend als zilver strelen het parelmoer van de bodemschelpen Ze voelt de stroming langs haar zijdestrepen wanneer ze tussen het watergroen verdwijnt Daar wacht een partner…

Geboren in een waterplas alsof het een klein visje was. Pootjes komen naderhand om te kunnen springen op het vaste land. Kikkertje kwak kwak kwak. Het zwemt en springt met groots gemak. In deze sport een ware kampioen. Probeer hem maar eens na te doen. Als je het kikkertje ziet Ontneem hem zijn vrijheid niet.…

op een zomerse avond ben ik aan de drentel in de lome warmte bungelt er een visje zo maar aan een hengel midden op de straat ik denk ik word gek de wereld vergaat beide naar ik hoor verluiden bij de huidige stand van zaken vrij hard te maken maar nee hoor een echtpaar uit equador zit hoog op het balkon in de ondergaande zon geeft…

Zeevrouw zoekt zeebonk om een visje mee te eten. Zweep zoekt tol om door het leven te rollen. Vlieger zoekt touw om te laten vieren. Boer zoekt vrouw al twaalf jaar op de televisie. Muziek zoekt vriendschap in alle toonaarden. Licht zoekt inzicht twee linker handen geen bezwaar.…

Het heeft niks met Sinterklaas te maken, de nieuwe zomersensatie van de kust: de kleine pieterman is zeer belust, maar moet zijn voetenfetisj staken. Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand, is van Belgische voeten gecharmeerd, daar is pietermanneke gesignaleerd, met zijn stekelige kop in het zand. Al voetenkussend moddert hij wat aan. Pieter…

over moed en macht heen mag hij op verzoek van zijn iele goden niet langer de trom nog roeren noch stil noch luid maar zich bekeren tot de stilte in hart en hoofd en terugkeren naar het begin hij nog een soort visje was teveel al verspeelde hij woorden aan de dove oren der toeschouwers van zijn laffe daden daags het gevlucht onder het…

Gij zijt een fraai en snoeprig visje, In 't keurlijk peterselie-disje, Een mals beet voor jong en oud. Geef andren spekstruif of pasteitjes, Of Franse lever-lekkernijtjes, Geef andren haas- of hertenbout, Of wel doortruffeld zwijnenpootje, Mij is uw lieflijk middelmootje Het fijnst banket, en zoet uw zout.…

Hij kwekkerde, tot ieders schrik, Van kwikkwakkwik en rikkikkik, En schold elk visje, dat er zwom, Voor akelig en stom. Daar sprak een baarsje uit de plas: ‘Vriend Spotgraag!…

Een jonge vis in de zee der tijd Wordt door zijn moeder voorbereid Kan nog alles aan haar kwijt Een jonge vis, een zee van tijd Zwem maar, visje, ongebonden De angst voor pijn is te doorgronden Niemand zwemt altijd ongeschonden De zee van tijd heelt vele wonden Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren, Ik zie hem naar zijn mama staren...…

Je draait je kopje naar de wind en als je soms een visje vindt dan pik je even met je bekje: het smaakt best lekker op jouw stekje. Ik ben jaloers op al dit drijven en zit daar nu wat van te schrijven.…

weipalen leeg water rimpelloos wachtend och arme, de strenge vorst ontnam u het schoonspringen stekelbaarsjes zaten vast in het ijs en keken met glazige ogen maar het zonneke lachte en brak het prille voorjaar, mijn geduld beloont mee een gracieuze duik kleuren spetterden, water opende nog een keerke, nog een keerke en ja, het eerste visje…

De noodzaak voor de maaltijd te gaan jagen zou simpel door het visje om geld te vragen oplosbaar en overbodig zijn. Maar het dwergenvrouwtje, hoe ondankbaar is het tovervisje's loon, liet haar man steeds extremere zaken vragen. Het was nooit goed, maar altijd te gewoon. (deel 3: wordt vervolgd) Gebaseerd op een sprookje…

Onder kundige Begeleiding van De mensen van AT, Die weten hoe Mijn hersens te Kneden door Het werken met Glas en draad En zoals altijd klei - ' t Voelt alsof De eindeloze knopen In mijn hersenkabel Wat ontward worden En de pijn wat Minder schuurt, Sta op weg naar De bus die me weer Naar huis zal brengen Een visje…

Het visje verdween om zoveel onvrede naar de diepte van de zee en nam voorgoed hun reeds verworven voorspoed met zich mee. Het dwergenpaartje was toen weer even arm als voorheen, maar desondanks gelouterd door het leven, en genoodzaakt niet naar meer te streven.…

En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een visje pakken. Als de avond valt kan je de zon in zee zien zakken. De meeste mensen zijn reeds naar huis gegaan. Maar ik blijf nog hier en loop verder langs de vloedlijn, geniet van het mooie vergezicht vanaf een pier begroeid met zeewier. En tuur dan naar de einder.…

Geen enkel visje dat een spat beweging brengt en hij maar turen, wijl hij ondertussen denkt: ~Hier zit ik heerlijk, zonder last van dwarse buren~.…

Kans om een visje te vangen is niet erg groot. Is alleen nog water in een wak rond een aanlegsteiger. De witte wereld straalt uitbundig om me heen. Geeft een winters plaatje als uit mijn eigen kinderjaren. Sta stil wat te kijken met voeten koud als steen. Toch doet dit winters schaatsvertier.…

Ooit hapte hij als visje in d'r aas. Hij is toen als de neten gaan verhuizen en liet de boel de boel. Hij vond algauw een nieuwe baas en ook een nieuwe vrouw, waarbij hij zich niet wéér erin liet luizen.…

Een reiger vist Een visje uit het water, en eenden in hun vlucht dalen, met luid gesnater in het rimpelloze water. Eenmaal op mijn plek gezeten word ik vredig, rustig stil. De wereld om mij heen is nu zoals ik het heel graag wil.…

Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende luister.…

Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende luister.…

P Moge U aanschuiven aan een weeld’rig welgedekt disje Met schorseneren en prei op ‘n bedje van dat kikkerige visje De troika volgt nu de troostvogel, die zachtjes neer strijkt Nu U na ’n leven vol plezierdichten heen en weer weer kijkt Virtuoos hoe u dichtte over Ernestine, Mathilde en tante Constance En prachtig, hoe u verhaalde over…

koets met zwarte paarden en een witte koningspoedel naast zich naar huis reed- het litteken van een duel over de hele lengte van zijn gelaat laten we zijn nergens meer geliefde naam vergeten en spreken over het zeepaardje kijk, ik pak de atlas met de platen hier de hippocampus die nu steeds meer los in de hersens ligt als een sierlijk visje…

Twee beekjes sluiten 't plekje in, Waar ik al zingend zit en spin; Hunne armen slaan daarover heen De berk en hagendoorn ineen, Opdat er 't visje vro en vrij En 't vogelnestje veilig zij; De zon beglanst het loverig pad - Vivat mijn schat, mijn spinnerad!…

De schapen leggen lammeren neer, de bokjes springen op en neer, het visje dartelt in de stroom, de uil slaapt in een holle boom: hoehoehoe, hoehoehoe, hoehoehoe. De boer zaait in de zware plooien, de akker vangt de gulle fooien, de wonden zijn de rechte voren, waarin het bladgoud is geboren: maskerend ruisend levenskracht.…

Mijn orka springt amechtig uit z'n kieuwen In 't zilte nat, zijn oog gespind op vis Verscholen in een bolvormige nis Die telkens weer zich flitsend blijft vernieuwen Onneembaar transparant is 't bastion Uit wanhoop haalt hij dan z'n broer erbij Vangt bot - de vissenkom gaat niet opzij Zo ondoordringbaar is het glasplafond…

Meeuwtjes, duiven der zee, zittend op 't spiegelende vlak, Dromen van eeuwige vrede, Spartlend gaapt een visje even boven. Ginder drijven slapend voor hun anker Enkle vissersscheepjes; Slap is 't zeil en roerloos hangt naar omlaag 't Wimpeldoek, en als een zwarte kanten sluier Plooit zich sierlijk 't drogende net langs het want.…

Zelfs op het kleinste Wemelend wurmpje Legt zij haar glans, Allerlei diertjens, Prachtig van sieraad, Blinkend van goud, Zwevend en dartlend, Eren de Lente, Vieren haar feest, 't Spartelend visje Vormt, in de stromen, Kringen van vreugd. Duizenden vooglen Mengen hun tonen, Vormen, een koor.…

Nooit heeft mij de tocht verdroten Met de jaagschuit heen en weer. ’t Rundvee in de poldervlakte, ’t Kleurenrijk op bloem en blad, ’t Visje dat de henglaar pakte, ’t Dreunen van het karnenvat. ’t Praatje met de groenteboeren, ’t Kijkje naar de duiventil — Alles kan tot weelde voeren, Als men het maar grijpen wil.…