611 resultaten.
Verlangen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 Ik wil in jou leven
alles beleven
je lichaam iedere dag aan mij geven
daarna, het lijf
vochtig van de liefde,
de rood gekleurde horizon
met de zakkende zon bekijken
met jouw ogen
als het kon
werd het maar waarheid
ik blijf verlangend naar je kijken
tot die tijd.…
Vrouwendij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 125 Vrouwendij
Wat is er zachter
dan de binnenkant
van een vrouwendij/
Plek van teergevoelig
vlees om zachtjes in
te bijten/ Te beroeren
met de vingertop van
een blinde/ Te overstelpen
met kussen van vochtig,
gulzige lippen/ Te likken
met gulzig, ruwe tong/
Liefde uitstellend tot
het laatst.…
Vandaag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 Vanochtend
voelt je huid vochtig
als dauwdruppels
in de lentezon
Vanmiddag
ben je warm en loom
als een kat
in de zomerzon
Vanavond
smaak je zilt
als de golven
van de wilde zee
Vannacht
straal je fel
als de volle maan
in het stille water…
Horny & Heet
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 4.151 zacht
Jij likt mijn borsten ik streel je lat
jouw hardheid maakt me zo nat
Lijven vochtig van het zweet
mijn god dit is zo horny en heet
Ik voel hoe je geniet en kreunt
als je over mijn hete lichaam leunt
Je neemt me heftig ademt zwaar
en maakt al mijn verlangens waar…
Horny & Heet
hartenkreet
4.0 met 44 stemmen 5.933 zacht
Jij likt mijn borsten ik streel je lat
jouw hardheid maakt me zo nat
Lijven vochtig van het zweet
mijn god dit is zo horny en heet
Ik voel hoe je geniet en kreunt
als je over mijn hete lichaam leunt
Je neemt me heftig ademt zwaar
en maakt al mijn verlangens waar…
Zo tedere schade als de bloemen vrezen
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.347 Eens, toen wij na de nacht tesaam verrezen
Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij
Wisten die lange nacht de regen, ik noch gij
Konden van teerheid immermeer genezen.
Gij hebt de witte en de rode rozenbladen
Gebeurd in uwe smalle hand, - zij vielen
Vochtig en sidderend weer in ’t diepe gras.…
Samen gebonden
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 681 Waar duizend bloemen bloeien
komen wij samen
onder de sterrenhemel
waar hemels gevoel
een tijdloos boeket
geur kleur en warmte
schikt naar elkander
vochtig zoeken en voeden
tot een prachtige ruiker
samengebonden eenheid…
Nostalgie
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 611 Hij straalt met
Vochtige plekken
Zwarte handen
Wat vind je ervan?
Hartstikke mooi!
We trekken ons terug in
Nieuwe schaduw
Openen een fles wijn
Van de moeder van
Gerard Reve
De Avond duurt nog lang.…
Jij kent mij niet
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 875 Jij tilt mij op
in golven
straalt mijn
ogen mooi
Jij kijkt mij
zacht in
vochtige
nachten
Jij proeft
liefde in
nooit gesproken
woorden
Jij leest
mijn denken
ongezien
het weten
Ja, jij,
maar jij
kent mij
niet…
Dans in het duister
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 733 Het droge gekraak
Van knappende takken
Bewegingen gedempt
Door vochtig mos
Ik wil je leiden
In deze dans
Toch blijf ik staan
Reik niet naar je hand
Je silhouet, zo teder
In het zilver van de maan
Jij danste in het duister
Maar ik zag jou als een helder licht…
De steen waarop ik sta
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 Gedachten overstromen,
de steen waarop ik sta
Eén been opgetrokken
met ingehouden adem
Het andere is vochtig
van het woordenvolle water
Lucht loopt uit mijn longen
Het water wijkt terug
Eén toverspreuk voldoende
Eén woord tegen alle…
Herfstbos.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 529 Staan in het vochtige mos
in het stille herfstbos.
De mist hangt in de bomen.
Een sfeer om bij te dromen.
Ik denk aan de zomer
die voorbij is gegaan...
De bladeren zijn gevallen,
't Is een gekleurd tapijt.
Ja, de zomer zijn we kwijt!…
stemmingswisseling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 nu dageraad haar sluiers licht
de rondgang door mijn nacht
heeft afgesloten met de vochtige oogopslag
van zonnedauw
wil ik gauw de avond terug
een rilling langs mijn rug laat
spoorslags zeven rozen achter
en de indruk
van wat ooit zo rotsvast in
mijn leven lag…
De waarheid
gedicht
4.0 met 7 stemmen 3.656 De jaren zijn in de boeien geslagen,
langs de straten slapen de vochtige lichamen,
stapels op een hoop verzameld.
Hier heeft iets plaatsgevonden
dat op de vage waarheid lijkt.
-----------------------------
uit: 'Liever niet', 2017.…
Parels van dauw
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 30 milde winterwind
schoonheid van de rode bloemen
en zilveren sterren
rondgestrooid
de blauwe hemel
voor 't zonnegloren
haar parels van dauw heeft
uitgespreid
als een vochtige wolk
over dorre aarde
waarin ik verschijn in
een nevelgordijn
wacht op
de gouden zonneschijn…
een watertoren suite
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 607 het pompstation
voor de waterzuiverheid
staan dikke hekken
wolken wervelend
in vochtige gewelven
amarylles bollen
voor allerheiligen
poetsen vrouwen de graven
met kraanwater -
in het winterbos
resoneert de sopraankoekoek
van voorgaande herfst
de waterstaete
staat aan de vissershaven
met bevroren vis…
Jazz improvisatie
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 706 Het toegeknepen oog
van de storm
overweegt zijn onbesuisde pad,
vervaarlijk kleppert
een zilveren wind
door vochtige tunnels.
Gillend waaien
laatste flarden stilte
uit het haar van de nacht,
terwijl in diepe kelders
bleke angst
een veilig heenkomen zoekt.…
Kringloop
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 324 nat sloop tussen
vochtig, aangeslagen
misschien
nevelig
in, tussen kieren
door beslagen zicht
herkende ze vergeten
spaanders, niet meer
nat was het
onze tijd, wasemend
gedruppeld nu
in nerven
van een vroegere
inhoud, prikkend
vocht vermengd
droog…
de eerste brokken speculaas
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.290 dat bij de wisseling van het seizoen
terugkomt wat eens was
dat heeft men niet gezegd
jouw naam in spinrag bij de deur
jouw adem vochtig op de ruit
men heeft dat nooit gezegd
wel van de gordijnen weer vroeg dicht
en iedereen gezellig thuis maar over
de eerste brokken speculaas geen woord…
vluchtig
netgedicht
3.0 met 41 stemmen 1.260 voel ik nu
een druppel zakken
over mijn
ongeschoren wang
een traan
die afscheid vertaalt
in vluchtige vochtigheid
van innerlijke treurgezang
ik kijk nog omhoog
alsof ik de waarheid
verwacht van boven;
het gevallen leed van een blad
met uitzicht op herfstig sterven
ik hou me van de dove…
verlaten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 236 op de grens van zee en land
kust de zachtheid
van het zand haar voeten
die, waar golven naderen,
ijlings vluchten
verlangen doet haar wanhoop
naar vervlogen dagen
dat hij vochtige ogen kuste
die de zilte zee
steeds zullen voeden
uit “Amor”…
Houvast
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 267 Door een plotseling
vochtig wordende
mist
wordt
de lucht
voelbaar zwaar
geen hand
voor
oog
te zien
ze zucht
haar wangen nat
de wind steekt op
haren
wapperen
voeten
zoeken
houvast
waar je ook bent
ik zal je
vinden
klinkt
haar fluister
door
de nacht…
Een huilende regen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 43 ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe…
Beschenen stadje.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 334 - Of glazen klok, gebarsten, belt
verbeven over 't vochtig veld
de broze slagen uit de toren.…
fluister je te weten dat ik er ben
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 682 druilend langs de wangen van je ziel
maak ik je huid vochtig van verdriet
getemperd door een zonnestraal
fluister je te weten dat ik er ben
mist vangt zwijgend mijn onzekerheid
en verzoekt genezing van de pijn
maar jij die lief hebt voelt mij niet
toch luistert je hart naar rode tranen…
het is stil (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 351 ik dicht het
lied van de stilte
met klanken
van niet gekende
ritmische noten
gedragen door
wijdse nevelbanken
en zo hemels
onverdroten
een zonnestraal
doorkruist deze
vochtige vlagen
als een strijkstok
door licht gedragen
dan hoor ik slechts
in het aanschijn
van de dampige kilte
dit unieke lied
over het wezen
van de stilte…
Springbalsemienen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 762 in de tuin die het gras
vochtig draagt
zie ik kikkers dansen
de lange ledematen
op het stof dat kan veren
een zomerlang
we zochten salamanders toen;
de keien draaiden
en oude huid verpulverde
dat je niet begreep
hoe dat toch kon, de verandering
het gras was langer
de armen en benen kort…
Beminnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 409 In stilte wilde ik jou beminnen
aan de oever in het riet
de sterren kronkelen
fonkelen in deze fantasie
mijn bed bekleden met je beeld
de hitte mijn wangen heet
Je bestaat je ogen je naam
ik ben niet meer van willen
meer van kneedbare was
een vochtige schreeuw
van passie en verlangen
wij zijn in ons gevallen…
Het mag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 521 Ik wilde in stilte jou beminnen
aan de oever in het riet
de sterren kronkelen
fonkelen in deze fantasie
mijn bed bekleden met je beeld
de hitte op mijn wangen heet
Je slaapt je ogen je naam
ik ben niet meer van willen
meer van kneedbare was
als een vochtige schreeuw
van passie en verlangen
wij zijn in ons gevallen…
het verkeerde seizoen
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 488 ze glijden weg
van daken, de woorden
als zemen
vol milde regen
de dichter kon
niet vertalen
de zon
in verzen vol
hoe ze aaide
traag gloeide op zijn huid
als een maagd in een koekoeksbuik
hij verloor zijn onschuld
en werd tuinier
plant nu zijn rijmzaad
in vochtige winter
bedjes…