165 resultaten.
Sorry
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.173 Wind regen en het is kil in huis
De deur blijft gesloten ik ben thuis
Wachtend op dat bekende op de trap
Dat belletje die herkenbare voetstap
Doch het blijft stil en mijn eenzaamheid duurt
Toen weigerde ik dom trots en was verbolgen
Die paar simpele woorden sorry ik heb spijt
Niet beseffend de verschrikkelijke gevolgen
En als ik mij spiegel…
Voetpad naar de voordeur
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 318 De winter heeft voor vannacht
Flink wat vorst begroot
Het maanlicht weerspiegelt in de ijspegels
hangend aan de getarte dakgoot
De wind deelt sneeuwvlokken
Op tot grote scholen
Met elke voetstap kermt het ijs
Onder mijn schoenzolen
Maar…
Op het voetpad naar de voordeur
Krijg ik een vrolijk humeur
Binnen wacht mijn vrouw op mij
Met…
Herfst ruist
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.261 Herfst ruist met wind
rond 't ouderlijk huis
Voorgoed ga ik
't huis verlaten
Zal geen enk'le muis
meer betrappen
Van geen geluid
-als 'r voetstap vertrouwd-
meer weten
En grappen...
ze zullen geen echo
meer vinden
Verstomd de meezang
met 'r draagbare radio
Rond 't ouderlijk huis
loopt wat verweesd
'n oud kind.…
ik ben naar de zee gerend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 461 ik ben naar zee gerend
alles achter me gelaten
de sporen in het zand
zijn niet voor mij bestemd
we waren bang
om op het strand
te lopen als de vloed
zich teruggetrokken had
en iedere voetstap
zichtbaar was in de
kaalheid van nieuw land
geen hand om ze te wissen
de hemel duikt de verte
al voorbij, een pier met
meeuwen op een rij…
Van vreemde origine
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 ik zag haar lopen
in de cape met bont
van vreemde origine
mijn verlangens
plaveiden het pad
dat zij nog had te gaan
plotseling stopte ze
draaide zich om
zonder gezicht
slechts de voering
verwaaide lichtjes
in excuserend gebaar
toch kende ik haar
had de voetstap gemeten
maar het gezicht vergeten
ze liep door
naar de gekozen…
een laatste zonnestraal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 387 nog sprankelt
licht over zee
een rimpeling
danst met nevel
de wind al koel
omhelst het water
een trage golf
spoelt over strand
waar een eenzame
voetstap verloren gaat
meeuwen schreeuwen
hartverscheurend,
klapwieken breed
over het water, waar
de glinstering verstilt
een laatste zonnestraal
wordt schaduw
de maan trekt een baan…
De sporen liegen niet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 184 samen in de sneeuw
de sporen liegen niet
wij lezen onze wandeling
door maagdelijk gebied
geen strakke lijnen
die de afstanden verkleinen
maar speelse boogjes
van en naar elkaar
in het snijden lijkt
de voetstap te verdwijnen
op de platgestampte
plaatsen van het land
ook stukjes recht
waar in samen lopen
compromissen zijn gesloten…
De Conradstraat vanuit de ooghoeken
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.790 In de zwijgende straat de voetstap;
hakkentik of een met kolenschopecho,
wie weet wie er nadert?
Broek-, maat- of trainingspak
en wat dan nog...
Daar is de verende sportschoenentred,
de gumizolenparadepas, piepend
in de regen.
En dan nog,
wie - o wie - houdt de helft van
het naderen geheim,
als hij achter je loopt
zonder geluid?…
De Conradstraat vanuit de ooghoeken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 409 In de zwijgende straat de voetstap;
hakkentik of een met kolenschopecho,
wie weet wie er nadert?
Broek-, maat- of trainingspak
en wat dan nog...
Daar is de verende sportschoenentred,
de gumizolenparadepas, piepend
in de regen.
En dan nog,
wie - o wie - houdt de helft van
het naderen geheim,
als hij achter je loopt
zonder geluid?…
Littekens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 233 ik en mijn littekens
herinneren mij aan de
verdringing, ontkenning
en verwerking van de
inmense pijn, die ik in
elke voetstap
heb achtergelaten.
ik en mijn littekens zijn nauw
met elkaar verbonden, maar ik
zal nimmer vergeten waarom ik
ze kreeg, de geboren onmacht
in de één, werd de gewonde pijn
in mij.…
fingerspitzen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 96 ik heb ze aangeraakt - heel stil…
gevoeld in weerwil van zoveel, van hoe
een tere meisjesziel haar deel
van leven
opdroeg aan een boek
elke deurkruk uit die tijd is nog op zoek
naar vingertoppen en haar ziel
haar opgesloten voetstap
op de vastgelegde vloer valt weg in het à jour
van dichtgeschreven dagen
opgedragen aan het nu
beseft…
Geluk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 107 Ik herinner me
een vroege zomerochtend
mijn verse voetstap
op het strand
een nauwelijks kuiltje
het warme zand
nog zonder
de ruwe hitte van de middag.…
In afwachting op het vaccin
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 op alle wegen die wij betreden
gaat geen
voetstap meer zonder een bord
met een rode pijl
waarop een waarschuwing
voor corona staat geschreven
laboratorium, ontwikkeling,
voorbereiding
en de hoop
op een vaccin
hoe bitter is ons lot in
afwachting;
elke dag meer doden
en besmette mensen, elke dag
strengere regels en meer
isolatie…
OUD LAND
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 461 een voetstap in het zand.…
IJstijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 703 Als palmen op Spitsbergen
zo afwezig is haar blik
ze wil de ijzige koelte verbergen
achter gescheurde ogen vol schrik
Elke voetstap wordt moeizaam geplant
op de korst van de wond in onbuigzaam land
In het boek van veraf
kiert een helende ster
hier giert alles straf
elke zucht van zover
een bevroren zicht op het trage smelten
vergroot…
Het eonenlange wachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 ik liep het pad
maar miste het
knerpende grint
de kiezels die
mijn voetstap altijd
ving in bekend geluid
nog voelde alles
vertrouwd ondanks
donkergrijs in het vooruit
het goot stil makend
de sfeer veranderde snel
naar kil en fel
tijd had opgehouden
te bestaan toen het
hemelwater zich liet gaan
zag de zondvloed
komen als…
Scherp afgetekend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 91 het is mijn keuze niet
waar in het donker
scherp afgetekend
de vleermuis vliegt
waar spinrag hangt
en zompige aarde
vol groene varens
mijn voetstap vangt
een zuigend contact
dat iedere pas
moeizamer maakt
naar het inktzwarte ven
dat spiegelend
laat zien wie ik ben
stilte doet rimpelen
in golfjes schrik
van die plek word ik gek…
manifest
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 257 zoals warme tranen koele meren doen ontspringen
wil ik hier mijn voetstap achterlaten
in enkele woorden en zinnen onthouden worden
bewijzen dat hoe nietig ook
ik was
zoals in kleur en klank het schrijnend leven
hoog zwevend boven het grauw
ongezien maar krachtig als de bron
die de bergwand kan doorboren
ik ben
en de woorden luider laten…
ondertussen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 99 ik was even weg
geweest, maar toen ik terug kwam
liep de wereld mee en alles was gewoon
lakens wit - voetstap zwart, een indruk
in wat zachte ondergrond
buiten velden en een strakke maan; geen wind
maar ook geen nevel
waar mijn kussen liggen rust mijn hoofd
waar mijn dekbed zwelt weeft warmte
rond een volle buik
langs de vastgevormde…
In het bos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 162 Zou ik dromen dat mijn lome
voetstap gladde schedelkap
boven hoge wenkbrauwbogen
nog geen tel te vroeg verjoeg?
Ruisen koel door bomenhuizen
hun gewaden? Nauw verraden
blâren met trage gebaren
een bewegen, zó verzwegen
dat pas als 't verdwenen was
ik met zekerheid en spijt
wist dat wat ik had gegist
had bestaan en was gegaan.…
Het bestaan
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 144 Elke voetstap, elke handeling,
elke keuze elke wandeling.
Het pad dat jij gaat.
Het bestaan draagt alles.
De wanorde en het verdriet,
alsook de tijden met zonlicht.
De verwelkoming en het afscheid,
de distantie en de nabijheid.
Kleur geven aan het bestaan
verzinken in grijsheid.…
Vluchteling
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 976 Een ijsbeer zwaaide met een palmtak
een verdwaald vaandel over het rillend land
de verlaten voetstap die de sneeuw brak
schotsen van oker in het fluisterend zand
Nergens leefde nog het daglicht
nergens nog een vertrouwd gezicht
Dagdromend van de verlaten helling
waar zijn oude kim gebroken slaapt
een korte rust blijft toch een kwelling…
Enigma
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 Je vertelde mij toen opgetogen
dat het enigma was verschenen
tussen mystiek en jouw intellect
en dat we niet samen waren
uit eenzaamheid of behoefte
maar door toeval en de zon
ik geloofde het zicht van jouw ogen
voelde jouw voetstap in mijn benen
hoorde jouw hartklop in mijn hart
maar het antwoord bleef een raadsel
wat je bij me zocht…
Nudist
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Alle hoop is nu op
jou gevestigd
de horizon komt dichterbij
toekomst wacht op niemand
nader je met iedere voetstap
blote voeten op het zand
strand ligt aan de zee
weids is jouw innerlijk verlangen
in de wereld zo naakt mogelijk te zijn
puur zoals het bestaan bedoeld is
ik zie je zwoegen, spieren kweken
ruimtelijk is jouw denken om jezelf…
Natuur, zo zacht
poëzie
5.0 met 2 stemmen 422 Natuur, zo zacht, zo wars van schijn,
laat in uw spoor mijn voetstap zijn,
gelei mij door 't oneffen land
gelijk een kind aan 's moeders hand.
Als ik vermoeid van struiklen keer,
dan zink ik aan uw boezen weer;
dan lest aan uwe moederborst
uw hemelnekter mijne dorst.
Hoe rust ik dan in uwe arm!
gij dekt mij in de koude warm.
O!…
En dan is niets meer
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 946 Het ware kind in liefde
opgegroeid huivert als
mijn meesters aanslag
van hervonden letters
op de kille zerken krabben
onder elke voetstap die je zet.
Langs het valse licht van avond
benoem ik het beminde:
huidkou
roestpulver.
Gevallen borelingen
zweven onder water.…
Esthetica
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 362 ik duimnagel
geïnkt de dingen zoals ze zijn
kalm op jouw oogleden
teer beschilder ik
rood geroezemoes
bij wie ik hoor
in één lijn met jou
naast elkaar
wiek ik liefdeswoorden
door zuchten gestreeld
tussen ‘t naakte bewogen
heel dicht bij jou
die gedijen verborgen
in diepe klanken
bij elke voetstap
voor je ogen als je lang kijkt
naar…
In jouw lentehand
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 877 je mij dan iets meegeven
uit je eigen bewogen leven
vertel mij
van jouw eigen vragen
de antwoorden die jij ook zoekt
die nergens beschreven staan
over de opwellende traan
het gevoel van verloren
dwalend langs de stilte
als een voorjaarsvlinder
vliegend in het rond
over een nog kale akker
te vroeg al wakker
als mijn koude voetstap…
pijnlijk als gisteren
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 601 waar je iedere nacht om hebt gebeden
tranen tot je bezweek
die grote dingen maken me klein
het klinkt onbegrijpelijk
verschillende dingen door elkaar mengen
maar woorden omgevormd
een geheime boodschap
houden mij in de realiteit
die is allesbehalve gemakkelijk
maar woorden die kalmte brengen
als het in mijn hoofdje stormt
een kleine voetstap…
Winterbloesem
gedicht
3.0 met 66 stemmen 4.720 Ik laat mijn tuin nu maar
met rust, want elke voetstap
maakt dit winterse prentje
stuk en tuur verstild uit
mijn raam bewonderend
en bedachtzaam.
Alstublieft nu even geen dooi
daarvoor is dit veel te mooi.…