Alle inzendingen over vogels

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon foto:Markwin Montanus…

Zo rond het middaguur trof ik haar in de open hand van de vroege lente Rust samen met mij in de glans van mijn ogen in de tint van mijn flanken Ik glimlach en streel in gedachten haar zetel tussen de twijgen We wachten samen op het openbarsten van de knoppen en het ruisen van de zee Ik ken de woeste golven niet zo hoor…

ik heb nooit als vogel gevlogen die ultieme vrijheid gekend wilde altijd wel naar boven beneden was ik gewend draaien en keren zweven en scheren in tijdloze vlucht duiken en stijgen landen en krijsen in koud warme lucht geen auto of huis maar een tak in de boom ‘s nachts een zorgeloze droom…

Ik woon hier nu al 20 jaar maar vanochtend zag ik er een rondjes draaien heel hoog in de blauwe lucht een mooie grote ooievaar Het was een prachtgezicht en ik zocht snel getuigen en toen ik haar gevonden had lag heel mijn plan in duigen was de lucht ledig en de vogel al gevlogen momenten om te delen maar klaarblijkelijk…

Elke vogel zingt zijn eigen wijs Het is een feest om te horen! Het klinkt als muziek in mijn oren. Het is een lieve lust! Ze gunnen zich geen rust. Ze fluiten op de takken van de bomen tot de donkere avond gaat komen....…

met naam en toenaam vlogen wel honderd vogels in zijn regels rond toen zag hij honderd grassen naamloos mooi in bloei en stierf…

het danste hipte nipte van het koele vocht vloog dubbel draaiend kraaiend door de bocht omhoog in steile klim buitelend als zwarte schim het pluisje veer is weer geland en hipt en danst…

Maar ik ben die vogel niet, ik klap alleen maar dicht, sta niet eens ste- vig op mijn benen die dunne takjes zijn, trillend-…

de bloesem kruipt uit winters blad toont ons kristal bevroren pracht de ochtendzon scherpt rood op wit ontdooiend in het voorjaarslicht de aarde warmt in zacht ontluiken begeleid door vogels die al volop lente fluiten…

Boven de grens van baksteen, sloot en geurend gras zweeft kalm een uiver.…

In de verte hoor ik een kind huilen en roepen of is het een vogel die z'n familie zoekt, wanhopig als ik?…

de exotisch ogende vogel stelt zich niet de vraag waarom zijn schoonheid zo'n verrijking is zittend op de ijle boogtak kijkt hij niet neer op de kleurloze vliegende massa om hem heen maar omlaag voorbij aan zijn spiegel op het water in stilleven gevangen wacht de schuchtere jager geduldig op zijn dagelijkse kost…

De vogel vliegt op en zint op een gedicht. Het is een dichter verkleed als vogel die een aantal regels kwijt wil zonder diepe zin. Meer voor het plezier en de magie ervan. Want vliegen is een klein wonder en vlieg- en is leuk en als het vogeltje zingt wordt je vanzelf vrolijk.…

Hij is het gras,de bomen in de wind, de bloemen,die je 't mooiste vindt, de vogels in de lucht en hun gezang, de wolken en het water, zonsondergang. En hij is ook de tranen op je wang, wat later Hij is in je herinnering, in alles wat je samen deed en deelde, voor hij ging.…

Een beestje als een speeltje Blozend van zijn buik tot aan zijn keeltje. De beentjes recht en lang Dun als een ijzerdraadje, De boezem fier omhoog Zonder behaatje. Hij zingt een oerontroerend liedje. Is het een hij, is het een zij, Of is het een sierlijk travestietje.…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

zorgzaam slaat de mees een regenworm in stukken voer voor haar jongen…

In het winkelcentrum wonen heel veel witte vogels divers gekleurd dat zie je zo de zitting is niet in de boom waar zij het hooglied zingen over leven dat achter hen ligt hun bomen is het land van ooit op iedere hoek van de straat stukjes brood die ze missen er staan nu banken die kreunen dat het allemaal zo moeilijk gaat voordat steun…

Zeldzame waarneming. Turdus rarissimus. Vogelaars, snelt naar De vondst van de eeuw! Lazer toch op met die Ornithologenkliek. Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

Ik slikte als jongeling belladonnadruppels van de Zwitserse homeopaat Alfred Vogel, het alcoholpromilage was zo hoog dat het wel moest werken want mijn ouders zweerden bij zijn magische drankjes zodat ook ik vele flesjes met rare plantennamen heb ingeslikt wat me vast tot een betere dichter heeft gemaakt al was dat vermoed ik eerder door de…

heb een verenkleed dat helder is niet geel maar zwart omdat het mij staat behoef geen kleur bekennen zelfs niet op wangen die er toch wel is fluiten doe ik weinig zingen wel mijn lust in leven; van je oriolidae ondanks hoogtevrees duizel ik in hoge bomen waar mijn hooglied klinkt…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

Er zit niets anders op, hij moet hier weg, omdat hij aan ons land niets extra’s biedt. Al doet het vele mensen veel verdriet, zo zijn de regels; hij heeft dikke pech. Dus dit is het besluit, in naam der wet: de steppekiekendief wordt uitgezet.…

gestommel ze zijn vroeg bezig op het dak van slag aan de slag de natuur net als ik…

Als straks de vogel jubelend zingt.... dat hij in 't groene lover, weer zijn nestje bouwt? Hebt U dat wonder wel aanschouwd? Hebt U het wonder wel aanschouwd? Als een man zich aan zijn vrouw verbindt en uit hun liefde groeit, uit een onzichtbaar punt, een nieuwe mens, een heel nieuw mensenkind. Hebt U dat wonder al aanschouwd?…

Vogel, wat zing jij prachtig in die boom! Het klinkt zo mooi, 't is net een droom.... Voel jij dat het voorjaar weer komen gaat? En dat de winter ons weer verlaat? Die mooie tijd breekt weer aan! Dan kun je weer een nestje bouwen gaan. En vlieg je weer met takjes af en aan... Tot je nest weer is gereed.…

Gevangen zit ik In mijn cel Van nauw twee meter breed En nog geen meter lang Muren van zorgvuldig Opgebouwde toekomstplannen Voorbije toekomst zonder speling Leven onderuit gehaald in de tijd Buiten mijn cel Het luide krassen Van een zilvermeeuw De lucht is blauw En zilver zonnig, alleen vogels Zweven mij naar de vrijheid…

De meeuwen vechten, vleugels hol, en hangen aan de wind. Zij vallen in 't bouwland neer, - en, neergevallen, maken ze 't langs de voren vol. Zij namen overland de wijk, en zochten langs de brede stromen hun toevlucht, - om op kracht te komen achter de hoge winterdijk. De snavels, onder pen en veer, herstellen de geleden schade. Maar…

Van zo hoog klinkt het lied met het blote oog niet te ontdekken hier is het gehoor dat richting bepaalt. Vanuit het goudgeel koren stijgt de warmte omhoog, draagt het leven in cirkels naar de hemelboog. Daar deel van zijn met jubelkreten om het geheel te voelen en te weten het lied leidt het pad naar omhoog.…

Hoor het verheven roepen in het dagen, Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele, Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele Gefilomeel, dat donker is als klagen. - Nu tjuikt het henen over lage hagen, En slaperige keeltjes komen joelen: Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen De dag gemoet, de dag met al haar vragen. O, flonker-vochte…