Alle inzendingen over volwassenheid

Nieuwsgierig wandelt zij langs de kustlijn in haar hoofd maar golven -en ook zij trekken zich steeds tijdig terug Ze wacht maar weet niet waarop een schip misschien dat haar ongehavend lichaam grenzen geeft…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

Ik ben uit je schoot ontschoten, eenling, altijd een Remi, nu soms het liefst sans famille, volwassen worden is niet zien dat iedereen uiteindelijk alleen dood gaat, maar accepteren dat het bestaan komt en gaat, uit meer dan alleen een eicel en zaad bestaat, van kroost tot man, is niet voor de eerste keer vrijen met een vrouw, maar bereid zijn…

zeggen, want dat vindt men vandaag de dag toch leuker dan dat saaie normen en waarden geleuter soms denk ik zo van, was ik maar weer kleuter toen was alles zo veel simpeler - en werd er ook niet zoveel bullshit van me verwacht maar goed, het hier en nu is waar ik ben en ik besef dat ik 't tot nu toe prima volbreng om beetje bij beetje m'n volwassenheid…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

Een en zes, zestien Twee cijfers ergens naar toe maar ook weg vandaan de kindertijd nog in je schaduw de volwassenheid slechts een paar passen verder nog even nergens volledig moeten…

Tja, volwassenheid is niet altijd makkelijk!…

als je het één keer volwassen ziet vergeet je het waarschijnlijk niet en evenmin de gunstige eigenschappen om je gezondheid op te lappen En het is ook ongelooflijk dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk, herkent alsof dit al volwassen is terwijl ik me suf peins en gis waarom kan het geen duizendschoon zijn of iets anders, want het is nog…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

Zullen nooit volwassen worden en ook nooit volwassen zijn zijn "in't kind zijn blijven steken" alsof ze nog op't speelterrein zijn... Laat lekker gaan en reageer niet is het beste wat je kunt doen Laat ze lekker blijven pesten... Hebben gewoon niets anders te doen.…

Je was achttien, en volwassen zoals je zei. Je had het wel gezien en verliet je vader en mij. En ach, de wereld die kon je wel aan. je wilde op eigen benen gaan staan. Maar na een maandje of vijf, had je bijna geen hemd meer aan je lijf. Je geld verbrast, de huur niet betaald, en veel foute vrienden aangehaald.…

Tranen van puur gemis biggelen naar beneden jouw kleine jonge hart heeft al teveel geleden Mijn hart lijkt te breken bij het zien van je gezicht hartverscheurende snikken huilend knijp je je oogjes dicht Afscheid nemen is zo moeilijk en dat doet ons alle drie pijn het spijt me, mijn kleine bink dat je nu al volwassen moet zijn…

Als ik later groot ben, dan ga ik buiten spelen Niemand die me tegenhoudt En als iemand het toch aandurft, dan zal ik hem bevelen Al is het zijn zandbak, dat laat me koud Och was ik maar weer zeven jaar Met choco op mijn wang En ranja met een rietje in een plastic glas Fantasie en vingerverf op het behang Als ik later groot ben, dan koop…

Een zacht-vrome homo (een stomme) werd zat van dat eeuwige kromme “Een heel hostiekoor misbruikt gij aldoor en mij wijst ge af Godverdomme!”…

ik heb je gewekt je laten komen en koester je de saaie dromen je verlegen lach je weet dat ik je mag je boeit me mateloos in jou ontsluiten ga ik me ongeremd te buiten ik heb het kind in je gezien het oogt zo schoon zonder volwassen schroom we zijn versmolten in het rood van passie en van bloed de nieuwe waarheid voelt zo goed…

Hij eist zijn plek, de jonge Nederlander. Zijn wereldwijsheid vindt hij onbegrensd. Hij wordt door vloggers graag beïnfluenced, dan ziet men jou als bij de tijd en schrander. Hij praat zijn woordje mee op elk gebied, maar anderhalve meter lukt hem niet.…

Het meisje in jou is altijd daar gebleven toch ook volwassen de jongen in mij blijft eeuwig en altijd kind belooft zich aan te passen…

Jouw land van de toekomst is gelegen waar gisteren, vandaag en morgen samenkomen. Een plek waar vroeger niets heen leidde, je tocht ging door diepe dalen, een lange weg. Als je nu terugkijkt, zie je de eerste ongeplaveide paden, het ontstaan van onbegaanbare donkere wegen. Vol gevaren en de zon scheen slechts af en toe, maar vaak was…

Veel kinderboeken tonen in alle eenvoud de levenswijsheid, waar volwassen mensen vaak lang naar blijven zoeken.…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

Als puber verlaat ik m'n dorp met oude mensen een wonder geschiedt Als ik volwassen terug kom zijn ze jonger geworden…

We hoeven onze beperktheid niet te verbergen door ons steeds maar groot voor te doen de goddelijk vonk in ons doet ons groeien in kleinheid om volwassen te worden…

Zij staart in de spiegel een puist ontsiert haar gelaat frustraties maken zich meester van het nog jonge puberbrein Onzekerheid krijgt macht zij twijfelt en vraagt zich af 'Ben ik wel goed genoeg?' stilte is het antwoord Een beugel bedekt haar tanden nog een halfjaar te gaan dan kan zij eindelijk eens ontspannen weer lachend in het…

Van meisje werd je een volwassen vrouw en met volwassenheid kwam de ontrouw, jouw vertrek met het eerste beste veer. Toch is het een onschatbaar godsgeschenk dat ik nu weer vol warmte aan je denk.…

In de volwassenheid lijkt de ziel te huizen van dat 'zijn', was ik ooit. Een ziel die het hadden heeft moeten kluizen, en in zijn verlangen wordt beknot en gekooid. Soms, voor even mag de starheid vergruizen; als de volwassenheid door zijn kindertijd wordt ontdooid.…

stem en te stikken lieten zomaar onze zielen zien toen was er nog geen duiveltje te bekennen die kon ik pas later als volwassene herkennen en negeren als de pest…

op gezichten straalt in die intense vraag ernaar wie ben je eigenlijk het kind of dat wat nog volwassen lijkt kies zelf eens voordat je leven is geweest…