Alle inzendingen over voorportaal

Je stort er lakens in, die bollen, verdrinkt ze met een grote stok en stampt ons voetenvuil en zweet en oogvocht murw, zodat het loslaat en in de zinken emmer stroomt, het voorportaal van grup en put. Spookdromen, kom maar op.…

Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd – in deze zachte voorportalen heerst onafzienbaar innigheid. Men neme afscheid evenmin al is de hoek er om uiteen te gaan – de weg is geen verwijdering. men neme alles mee, alleen. --------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

Er was iets om met Lood in de schoenen Te betreden - Hemelse oneindigheid Zo licht, zo mooi, Zo vol klanken van De schoonste muziek En ik die angstig Schuif'lend hier Binnenkom in het Voorportaal van de Eeuwigheid, met lood In schoenen en gedachten Bang om toch ook Hier weer gewogen Te worden en daarna Te licht bevonden…

ontwaakt achter de gevels Zo’n nanacht waarin de sterren gloeien de zon de maan nog niet verdringen wil een zuidenwind fluistert de dag nog stil de weide waarin boeketten bloeien De vroege vogels en de mensen fluiten door een gapende deur rolt een bal de dag in die nooit de avond kennen zal een stralend kind glipt lachend buiten Ook het voorportaal…

Het voorportaal van de hel spiegelt geesten in al hun naaktheid een plaats waar ongedoopt gestorvenen graag vertoeven, immer bezield door emotie Rede sluimert in onmin met de vlammen terwijl de harmonie tussen hemel en hel in verzengende hitte vergaat, klinkt het verleden duivelsmooi in het orkest dat vol vuur de fanfare probeert te evenaren…

lichtvoetigheid maakt dagen draagbaar zonder wetenschap van dood is leven een verloren strijd het is de scherpte van de snede in de huid die schrijnt in het licht van verdreven herinnering de rivier is op een droge grens gestuit in de vallei waar water sterft in een poreuze bedding voorbij de woestijn is geen weg meer terug daar begint het voorportaal…

het lijkt een onbereikbaar ideaal toch strijdt men hier hartstochtelijk voor vrede de wapens heten wijsheid, recht en rede geen oorlogskreten, doch juristentaal de stenen van dit trotse tribunaal zijn dienstbaar aangereikt door mogendheden die lessen trokken uit een wreed verleden de toekomst kreeg een zonnig voorportaal de witte duiven…

Hij bleef altijd de gekte dicht nabij, omdat hij Clairette had verloren, terwijl hij zo dichtbij haar was geweest en zij hem meer dan een paradijselijk voorportaal had kunnen geven.…

die mijn ogen dompelt in een roerloze zee van het wonderschone wachtend op het geluk dat besloten ligt in het voorportaal van zijn uitverkoren liefde en legt hij zich sierlijk uitgestrekt over mijn bloemende ziel in een nevel van verleidelijkheid…

alles anders moest Dan het ooit geweest was, En vooral beter, waarin wij Alle oude meuk in een Ongekende voorjaarswoede Hadden opgeschoond - Nu de ouderdom gekomen is, En ik me met mijn vijfentachtig jaren Dagelijks oefen in de dood, Ligt de nieuwe tijd al een leven lang Achter mij, en wentel ik me In alleen nog oude tijd, Voorportaal…

Die juiste kleding voelt als het voorportaal van ons individueel fatsoen. Het plaatst ons voor het voetlicht zonder al te gek te doen.…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

Duidelijk nog dizzy van de rit bleef hij roerloos in zijn cockpit zitten tot hij vastbesloten uit het vaartuig gleed Hij leek niet erg op de dampkring gekleed doch iets scheen hem inwendig te verhitten omzichtig opende hij het tuinhek met gratie doorknarste het grindpad naar het voorportaal alwaar hij aandachtig m’n naamplaat bestaarde…

Met een banvloek op de deur lag zelfs de dood vooringenomen in het voorportaal der Liefde tussen heiligen van steen waar hij alleen ging als verdoemde en als schandvlek werd verstoten van het zondagskind dat feestend in hun armen werd gesloten Want zij hielden voet bij stuk achter facades die zij troonden en van kansels waar geluk steeds…

een kleine sikkel helder genoeg om de nevel boven de bergen op te lichten de nacht, levendiger en kleurrijker dan de dag we vallen van het domker in het licht voorbij de paarse velden en de groene lucht de nacht hult zich in hallucinerende kleuren en hels kabaal de vallende duisternis brengt de verlossing dichterbij jouw sterrenhemels als voorportaal…

wat er was en wordt Het raadsel van de taal Is welbespraakt en zelfbenoemd Haar schepping is fenomenaal En tegelijkertijd gedoemd Het laatst mogelijke isme Of ik vergis me Gaat verder dan solipsisme En non-conformisme Er is onheuglijk verteld Over sluimeren en ontwaken Maar of dat zo is besteld Valt slecht te kraken Nachtelijk voorportaal…

Je mooie jeugdige vrouw Voor een viriele sterke man En jij Wat zeg jij dan: Waarom Heb je me Verlaten Ik houd zo oneindig veel Van jou Echt, Ik had niets In de gaten Overtuigd van onze Eeuwige trouw En later tussen al die oudjes Rimpelige mannen Tandeloze vrouwtjes Ooit vinden wij elkaar weer Verbonden door hartezeer In het voorportaal…