Anti-Atlas
begin en eind staan tegenover elkaar
als poortwachters
langs de weg naar vergetelheid
lichtvoetigheid maakt dagen draagbaar
zonder wetenschap
van dood is leven een verloren strijd
het is de scherpte van de snede in de huid
die schrijnt
in het licht van verdreven herinnering
de rivier is op een droge grens gestuit
in de vallei
waar water sterft in een poreuze bedding
voorbij de woestijn is geen weg meer terug
daar begint het voorportaal
van het droomland zonder nachtelijke dagen
de grens ligt op het midden van de brug
het voelt als last
het gewicht van het moment te moeten dragen
Geplaatst in de categorie: psychologie