Alle inzendingen over voorstelling geschor

Schaduwen spelen Een eenzame voorstelling Voor lege geesten…

-twijfel- danst rond mijn hart weggebroken een vlucht over huid geschoren -een tinteling- parelzoet druipt het zweet een kus angstig lief -een streling- vluchtig…

het gras is groen geschoren op het veld van eer de witte kruizen dragen namen van de helden uit weleer door hen die vielen zijn wij opgestaan nog altijd doet hun lijden zeer…

nu Remco Campert inmiddels al in de negentig is kan ik me haast niet voorstellen dat hij ooit een vijftiger is geweest…

gevraagd een eindredacteur malheur of bonheur maakt niet uit zolang geen zuip geschuit ik dan lekker gewassen en geschoren als cupje boven het koren om ledig stil te zitten aan de boezem van L.Vanderpitte…

Zit stil: je wordt geknipt en ook geschoren…

als moeder voel ik mee met jou als vader bezorgdheid om dat wat komen gaat korte lontjes hier, intolerantie daar de wereld is te mooi om er ons hoofd over te moeten breken ik minnekoos je mijn kind de liefde voor jouw bestaan en dat van ieder ander zou genoeg moeten zijn om het leven mooier te kleuren…

Wellicht heeft zelfs Bin Laden zich geschoren En valt hij dus ook niet meer op te sporen.…

Met benen, dijen, oksels glad geschoren, te kleine bovenstukjes, topjes, mini, een sexy, bilonthullende bikini, zijn ze er klaar voor mannen te bekoren. Maar door zich van de mannen af te zonderen hebben ze niemand die hen kan bewonderen.…

Natuurlijk weet ik het wanneer de voorstelling voorbij is. Zo helder is het wel. Maar de kat hoe lang wil hij nog leven samen als er meer dan nu zou zijn.…

Zeker een week niet geschoren. Maar hij was het, hij was het. ---------------------------------- uit: 'Hier gebeurt niets', 2010.…

het rauwe geschors van het mes rond de appel - zij luistert naar vo met zijn oogappel chilt vo de namiddag rond - niet één twistappel de wangen van zijn oogappel - pratende schillen nanoen op het hof - een appeltje tijd voor elkaar…

eeuwen Maar van de leeftijd (dat is de tijd) van het heelal van een ster of de zon van de aarde en zelfs sommige bomen kan ik me geen voorstelling vormen…

Van onderen geschoren dan wel kaal, De ku(ns)tbeleving is wél optimaal.…

Een verzoening uit het licht geborgen, die het voorstellings- vermogen opnieuw start. Die een kans neemt niet langer verborgen, die het voorheen niet meer had. Oude zorgen die niet langer meer tarten. Die zich voorstellen verdwenen te zijn, die een openheid aan het nieuwe licht willen geven om verzoenend en vergevend te kunnen zijn.…

Je moet je wel voorstellen Dat je de grap niet moet vertellen, Maar moet doen, en flink ook. Nu alleen nog hopen Dat het slachtoffer erin gaat lopen.…

je ligt allicht voor alle eeuwigheid in 't stof der dagen te wachten tot de zon nog één keer je genade geeft blootvoets kaal geschoren verminkt tot in het bot gebroken de zee tot troost bij ebbe en bij vloed beweent je kroost.…

het gras is groen de lucht is blauw ik kijk tegen de zon in en ik zie jou tranen bij de afwas het witte sop om de oren alles weer schoon en droog vanmiddag mezelf geschoren babi pangang bij het eten een dag om nooit meer te vergeten…

je ligt daar, zij aan zij her en der kauw je na wat je voorgeschoteld werd het rommelt in je onderbuik oprispingen zijn je deel je komt niet uit je woorden er gaat niets aan jou verloren in het voorjaar word je geschoren heb je niets meer te zeggen want je denkt dat je bent bevrijd van gedragen lasten schaapje in de wei wat ben je…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…

klanken van kracht om je huis zelf te bouwen steen voor steen met voldoende bewegingsvrijheid om je heen om niet tenonder te gaan aan de krampachtigheid van de angstige voorstellingen dat als een ziekmakend virus het leven geweld aandoet…

Kijk, daar zit zij aan die tafel vlakbij het raam rimpelig oud te zijn, gekreukt door de jaren die geleefd, eigenlijk niets voorstellen net zoals zij…

Kunt u het zich voorstellen? Maar toch voelde ik me bedrogen, De schellen vielen van mijn ogen.…

Ik moet en mag in mijn eigen kunnen en geloof geloven, ik kan me niet iets anders voorstellen: het is namelijk het fundament van mijn dagelijks voelen, denken en handelen; een andere weg kan ik niet bewandelen... .…

gebukt onder gewichtig blazoen, kortgewiekt laagdrempelig, hoogdravend zijn schaduw verdampt tot rookslierten en grauwig, vermetel schuilen diens stappen volgen conventie, vallen in geblakerde avondstilte danwel ranke schoven ontstoppeld, geschoren als dunne maaivelden…

Stilletjes neemt het publiek haar plaats in onder begeleiding van zachte muziek toneelknechten rollen het decor naar `t midden geruisloos opent het gordijn de tragiek het gaat niet zoals bij Heintje Davids déze hoofdrolspeler verlaat heel uniek het toneel om nooit meer te spelen, dient een recensie nimmer meer van repliek…

witte kruisen zwijgen op geschoren grasvelden onder gesnoeide bomen soms knarst het grind worden rijen verstoord soms druppen hier tranen gaan gedachten op de loop kostbare levens vernietigd een loden last in de aarde stil protest onder de voorjaarshemel…

ze knipte heel zacht met haar vingers en meteen spitsten de oren zich in de zaal waar door het geroezemoes de aandacht was verloren ze zwaaide en zag alle ogen haar armen en handen volgen als zij draaide en liep wist dat de alertheid zich weer had verdiept in de goede stemming en sfeer zette zij zich neer verwelkomde haar…

langzaam verkleurde haar lach de spanning in duizenden kinderogen nog knipperden zij op klein vermogen in een zacht heen en weer bewegen kwamen zij weer tot leven ademden hoorbaar uit zo lieten handen in een sterke kramp eindelijk hun vingers weer vrij in een opluchtend gebaar in brekende stilte rezen zij als een man op van…

In de avond wacht de nacht tot de voorstelling begint. ----------------------------------- Uit: 'Het meer van de ondank', 1987…