Alle inzendingen over vrouw OR naaste

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

De keuken, is het echt het domein van vrouwen, hier zetel ook ik naast 't raam aan de keukentafel, gebruik het wafelijzer, aanwezige gereedschappen naast alles wat geurt naar E.U. landen en liefde en ook naar de oost, kruidnagels, rijst en theevelden.…

Naast haar verbleekt de mooiste roos, dat zij nog lang en gelukkig leeft, naast de man, die zij ooit zelf verkoos.…

Stappend in de lucht aan een lint hoog in het blauw naast een vrouw die elke stap toetst voor ze in het ijle een weg wijst, zijn witte schoenen schuiven sober. Haar vinnige tenen na tot het touw spant na een plotse tuimeling. Ze wiegen mijn aarde de hemel in zonder maar één wolk.…

alsof ik zingend naast je loop je moeiteloos in mijn verbeelding naar me toe kan halen zo waan ik je bij mij en laat je dan weer gaan bij ieder woord dat ik verschrijf bestem ik je in het verleden maar kom je ook weer dichterbij beelden en zin wisselen op rij maar ik voel mij vrouw en vrij in mijn gedachten…

een fictief blaffertje veel mensen hebben een onzichtbare hond zei de vrouw in de lift die zag dat ik naar de riem keek zit de hond in de zak die je in je hand draagt vroeg ik haar nee hoor giechelde ze mijn hondje doggy staat braaf naast ons te wachten tot we beneden zijn…

de dood is geen man de dood is een vrouw zij geeft en neemt het leven op afspraak of heel onverwacht dag of nacht het is haar om het even het zal mij varen terug te keren in haar armen naar de warmte van haar schoot na de zwerftocht al die jaren mijn handje in haar hand te leggen en te stappen naast mijn lieve moederdood…

Toen ik stond te klungelen met mijn pas, hekken zich sloten, een metro passeerde, schoot ze met te hulp: de grote Turkse vrouw met hoofddoek lachte, knikte, deed het voor. Nadat ik zuchtend was gestopt, stond ze zomaar naast me, mij terzijde. Ze liet zien hoe ik moest kopiëren. Ik keek nog even om; ze was al weg.…

En mindert dan vaart De vrouw is nu dichtbij, schuw en stil Donker verlangen op haar gezicht Ze beseft, hij is alles wat ik voelen wil. Wat moet zij doen? Als zij naast hem ligt Hij Deze man met groen en felblauw, Maakt Liefde zoals zij niet kent pure oerkracht en rauw Wat is te doen? Hij laat haar voelen, jij bent... Van mij…

ik kijk met mijn neus en zie geen steek die lichtblauwe vlek is de vrouw die voor me zorgt ik denk dat ik naast blijf maar soms ben ik haar kwijt - afgeleid door een spoor, een krul van geur eens liep ik zo rakelings langs een konijn dat ik niet zag - pas meters later bereikte me die streep en maakte ik rechtsomkeer…

hij streelt haar hand in een dicht bij elkaar zijn maar mist ogen en de lach die hij wel ziet maar niet herkent in zijn vrouw die naast hem zit er is geen gat in zijn geheugen alleen de opslag wil niet deugen van vroeger weet hij alles af hij laat foto’s spreken kleurt sfeer en stemming in van gisteren is hij alles al vergeten…

de vrouw van mijn weten voel ik achter oogleden stapvoets naast me gaan ebt de vloedgolf haar gedachten nemen hun eigen vlucht vliegen precies daar waar het erop aan komt mijn geweten spreekt wordt behoedzaam samengekneed die haar kloppend hart begrijpt en weet als geen ander bij wie ik hoor……

Licht in mij als de sneeuw buiten in deze donkere avond vloeien in elkaar over De kracht van de golven in mij in het verlangen naar jou als vrouw in je volle kracht te meten met mijn machtige smachten De golven die op het strand beuken het zilver zonlicht besmeuren In mij naast elkaar in vervloeiing in mijn zijn in en zonder jouw…

ver van het wereldse lawaai loopt de jongen met bel en lantaarn naast de priester door de donkere velden naar een stervende vrouw voor de laatste sacramenten de roep van een kraanvogel breekt door de duisternis rites de passage vergeten beelden in zwart en wit het leven de kunst van schaduw en licht…

een gevallen vrouw hoe gewoon ook laat je niet lopen dan beur je toch liefst in de roem samen met je maat je bent per slot van rekening de beroerdste niet de vrouw als troef je loopt er op stuk als die mafkees van een heer naast je d'r over heen gaat kale nel het meest treurig in één handomdraai onder de boer zelfs in de…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

Moet strijden tegen haat Laat dit niet voor niets zijn Maar juist extra demonstreren Dat ondanks angst en pijn Wij elkaars mening tolereren Theo bevocht tot de laatste dag Hoezeer mensen zich ook stoorden dat ruzie maken mag Maar alleen met woorden Een leven is genomen Door ene laffe dief Maar nimmer toch onze dromen: Mensen heb uw naasten…

Mijn evennaasten als mij zelve te beminnen? Ik weet het is de helft van 's Heren groot bevel. Maar hoe besta ik met mij zelve te beginnen? 'k Bemin mij zelve niet, ik ken mij al te wel.…

jij pakt mijn hand loopt langs de vrouw en op het dorpsplein luister ik naar iedere stap van mij naar jou je draait je om laat ogen kleden en onder oude bomen staar je naar het meisje met een kortgerokt verleden niets beweegt geen droom, geen beelden en als ik omkijk van mij tot jou verzamel ik de vrouw in het heden…

Z'n naaste, ja, daar houdt-ie van. Hij heeft een rooms geweten: op elke vrijdag zal de man alleen maar vissers eten.…

ben jij mijn maan nu weet je waarom ik voor altijd naast je wil staan…

verdoofd jaag ik wat woorden na zij weigeren ditmaal te komen de gruwelijkheid van Gaza vervaagt elk van mijn beelden mijn mond vol zand verstomt ziet schuldelozen sterven de mens stapelt haat torenhoog weigert een naaste als broeder…

“Hebt uw naaste lief, als u zelf” Staat er in Gods Woord geschreven Naar dit gebod behoren we te leven Ook al gaat dit niet steeds vanzelf. Wie is onze naaste, vragen we ons af Niet alleen buren en bekende mensen Maar ook mensen buiten onze grenzen Niet heel dicht bij dus, maar ook veraf.…

wandelend in jouw jas begeef ik me stapvoets over gladde wegen voel hoe jouw warmte me behoedt tegen kou en onzekerheid toch steeds weer bij me leef jij door in eeuwigheid naast me…

Schep nu de kleuren schep nu de kracht geef door de wijsheid aan ieder die het horen wil draag uit de kennis aanvaard de rede versterk de groep leg verband in gedachten doe goed straal liefde je naaste wacht!!…

Spreek niet over het kwaad, dat uw naaste heeft bedreven. Misschien ging hij tot God en werd het hem vergeven!…

Een hand naar je naaste uitsteken.... een gulle hand, een strelende hand Dat is warmte en liefde geven!…

Naaste-liefde Je naaste-liefde gaat doorgaans zo ver als je naaste je lief is!!!…