Alle inzendingen over vuur branden

houten harten branden metalen harten smelten als woorden kunnen landen slijt zelfs een hart van steen elk hart gemasseerd door vele warme handen tot elke kilte is geïsoleerd de tijd als waarlijk fenomeen…

Uit naam van de cipiers van Nederland Richt ik mij hier tot onze criminelen: Breek in, licht op, mishandel, ga uit stelen, Verkracht, pleeg moord en doodslag of sticht brand, Want als u daar geen werk van wenst te maken Dan valt er straks geen mens meer te bewaken.…

Er is vannacht geschoten en gestoken Wat handen weg, 'n aantal mensen blind Er gingen hele stráten door het lint Brand gesticht, gevochten, ingebroken Het was kortom weer 'n wáánzinnig feest Dat 'ordentelijk' en 'behéérsbaar' is geweest!…

Het gedicht is kort zo ook zijn het de dagen zelfs bedekt geruchten zijn aan de kant gezet door naakte dingen het dagelijkse kraakt in al zijn voegen bloemen dekken argelozen en kinderen sprakeloos toe omdat woorden maar woorden zijn branden wij kaarsen…

Je voelde zélf zijn vreugde naast verdriet Verzoenend was hij, wars van ieder schisma Als ik hem zag, merkt’ ik dat ik ontspande… Terwijl gelijkertijd mijn ogen brandden……

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

ben onkruid niet eens een plant toch bloei ik zijn mijn wortels navenant ik ken de grond nooit vastigheid vocht en stenen daar beneden toch bloei ik ongelijke delen in unieke pracht kom maar zon jouw lichte handen branden kracht…

. ----------------------------------------------------------- uit: 'De vijftig beste gedichten van Wim Brands', 2012.…

Die vraag blijft alsmaar op mijn lippen branden…

woorden kunnen soms akelig pijnigen ze kunnen branden ze kunnen snijden ze kunnen kraken ze kunnen knakken en splijten hebben menig hart doorklieft en als je hierdoor intens wordt gegriefd en dit wil beëindigen en uit onmacht dan maar terug klapt dan is er tegenwoordig niemand – behalve ik blijkbaar – die dat snapt…

Ach, ik wil zon en strand en friet Het doet me niet zoveel als ik zo'n brand zie Ik vlieg gewoon naar Rhodos op vakantie Aan mijn kant van het eiland fikt het niet Evacueren weiger ik, geen zin Ik smeer me wel een keertje extra in…

Groot was het vuur dat de aarde verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen…

Kajsa en Ursula: een prachtig stel Opeens is Oekraïne onze vriend Kijk deze wapens hebben ze verdiend Zo spelen zij hun politieke spel Ze waren vroeger vast goed in Stratego Kijk uit een bom! Oh nee het is hun ego…

koude kille honger heerst kan zelfs het vuur niet baten…

heeft zijn vuur uitgespuwd in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid Niets dan een ontzield, verwoest lichaam De draak sluipt en helaas, niemand is op hem voorbereid.…

Gestaag zijn ondergesneeuwd, Vuur dat op zijn Hoogtepunt bevroren Is…

bewust of onbewust Ze laaien vuur hoog op Ook hen die de rust in zich hebben worden vroeg of laat door de scherpte geraakt…

Een vaandrig uit Munnekeburen riep op tot een snel staakt-het-vuren en gaf metterdaad Van Middelkoop raad die lui naar een brandhaard te sturen.…

Ik weet nog steeds niet wie je bent, maar onze ontmoeting was vol vuur.…

lippen bewegen spuwen vuur met de rug tegen de muur kleur je rood de drang om eerlijk te leven betaal je met de marteldood…

Dappere scouts trokken onvervaard de bergen in, te vuur en te zwaard ! Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…

Dansend in fluisterwind meegedreven in kolkend vuur van eindeloos sterven sluimert liefde in de ziel eeuwig brandend van verlangen…

Want rook en vuur Hoorden toen bij de cultuur, Je had het altijd op zak. Maar gelukkig, van tabak Heb ik al een tijd tabak.…

Een kaars die brandt met kleine vlam schijnt zoveel als wordt waargenomen in eigen glorie en vol vuur aangewakkerd om meer te tonen…

Dragers van vuur en vlammen.…

liefdesland in deze nacht, zo boordevol romantiek Nu die liefde bij ons tweeën is gestrand lijken onze lichamen zelfs van elastiek Ik kan de ogen ternauwernood sluiten en ‘t licht laten we niet langer branden Enkel bij jou kan ik al mijn liefde uiten aan jou wil ik mijn hart zó verpanden…

vreemde ogen spreken waarheid dwingen woordloos haar respect niets gelogen geven klaarheid worden niet boos onbedekt vreemde handen vormen zinnen dempen krachtig haar verdriet vragen branden diep van binnen ... maar de vreemde antwoordt niet…

De leugen kan traag zijn moe niet vooruit te branden, kan dik zijn kortademig amechtig of zelfs dood -op sterven na- maar als het om de waarheid gaat dan springt zij op en begínt toch te rennen...…

We voeren rellen En schreeuwen virtueel ons moord en brand Beschaafd zijn wij, na lange evolutie Wij voeren digitale revolutie…